سایر مقالات مربوط به نام سوره العنکبوت

تحلیل تجمیعی نام سوره العنکبوتتحلیل ادبیات عربی نام سوره العنکبوتتحلیل باهم آیی عطفی نام سوره العنکبوتتحلیل لغت نام سوره العنکبوتتحلیل باهم آیی نحوی نام سوره العنکبوتتحلیل دسته بندی های چند لایه نام سوره العنکبوتتحلیل مشابه یابی نام سوره العنکبوتتحلیل جانشینی نام سوره العنکبوتتحلیل همبستگی نام سوره العنکبوتتحلیل پراکندگی نام سوره العنکبوتتحلیل مقایسه ای نام سوره العنکبوتتحلیل ضمیر نام سوره العنکبوتتحلیل آیات نام سوره العنکبوتتحلیل منابع مربوط به نام سوره العنکبوتتحلیل محدوده نام سوره العنکبوتتحلیل جایگاه نام سوره العنکبوتتحلیل علوم قرآنی نام سوره العنکبوتتحلیل خطاب نام سوره العنکبوتتحلیل فراز بندی سوره نام سوره العنکبوتتحلیل مفاهیم سوره نام سوره العنکبوت

آیات

در این بخش آیات و داده های ذیل آیات مربوط به نام سوره العنکبوت ارائه شده است

نام سوره العنکبوت دارای 69 آیه به قرار ذیل در قرآن میباشد

العنکبوت: 1

العنکبوت 1: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الم

ترجمه

انصاریان: به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است‌و مهربانى‌اش هميشگى. الم

مکارم: به نام خداوند بخشنده بخشايشگر - الم

احسن الحدیث: بنام خداى رحمان رحيم‌ - الف، لام، ميم‌

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 5 روایت میباشد

ثواب قرائت

الصّادق (علیه السلام): عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْعَنْکَبُوتِ وَ الرُّومِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ لَیْلَةَ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِینَ فَهُوَ وَ اللَّهِ یَا بَا مُحَمَّدٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ لَا أَسْتَثْنِی فِیهِ أَبَداً وَ لَا أَخَافُ أَنْ یَکْتُبَ اللَّهُ عَلَیَ فِی یَمِینِی إِثْماً وَ إِنَّ لِهَاتَیْنِ السُّورَتَیْنِ مِنَ اللَّهِ مَکَاناً.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۲ بحار الأنوار، ج۸۹، ص۲۸۷/ نورالثقلین/ البرهان

ثواب قرائت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): مَنْ قَرَأَهَا کَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ عَشْرُ حَسَنَاتٍ بِعَدَدِ کُلِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُنَافِقِین.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۲ المصباح للکفعمی، ص۴۴۳/ نورالثقلین/ البرهان

ثواب قرائت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): مَنْ کَتَبَهَا وَ شَرِبَهَا زَالَ عَنْهُ کُلُّ أَلَمٍ وَ مَرَضٍ بِقُدْرَةِ اللَّهِ تَعَالَی.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۲ البرهان

ثواب قرائت

الصّادق (علیه السلام): مَنْ کَتَبَهَا وَ شَرِبَهَا زَالَ عَنْهُ حُمَّی الرِّبْعِ وَ الْبَرَدُ وَ الْأَلَمُ وَ لَمْ یَغْتَمَّ مِنْ وَجَعٍ أَبَداً إِلَّا وَجَعَ الْمَوتِ الَّذِی لَا بُدَّ مِنْهُ وَ یَکْثُرُ سُرُورُهُ مَا عَاشَ؛ وَ شُرْبُ مَائِهَا یُفْرِحُ الْقَلْبَ وَ یَشْرَحُ الصَّدْرَ وَ مَاؤُهَا یُغْسَلُ بِهِ الْوَجْهُ لِلْحُمْرَةِ وَ الْحَرَارَةِ وَ یُزِیلُ ذَلِکَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۲ البرهان

ثواب قرائت

الصّادق (علیه السلام): مَنْ قَرَأَهَا عَلَی فِرَاشِهِ وَ إِصْبَعُهُ فِی سُرَّتِهِ یُدِیرُهُ حَوْلَهَا فَإِنَّهُ یَنَامُ مِنْ أَوَّلِ اللَّیْلِ إِلَی آخِرِهِ، وَ لَمْ یَنْتَبِهْ إِلَّا الصُّبْحَ بِإِذن اللَّهِ تَعَالَی.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۲ البرهان

اسباب نزول

برای این آیه 12 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 1 سوره العنکبوت ضمیری وجود ندارد.

خطاب آیه

آیه 1 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
بِسْمِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الرَّحْمٰنِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الرَّحِيمِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
المنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 2

العنکبوت 2: أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ

ترجمه

انصاریان: آيا مردم گمان كرده‌اند، همين كه بگويند: ايمان آورديم، رها مى‌شوند و آنان [به وسيله جان، مال، اولاد و حوادث‌] مورد آزمايش قرار نمى‌گيرند؟

مکارم: آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند: «ايمان آورديم»، به حال خود رها مى‌شوند و آزمايش نخواهند شد؟!

احسن الحدیث: آيا مردم گمان مى‌كنند با صرف اينكه بگويند: ايمان آورده‌ايم، رها شوند و امتحان نگردند؟

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 20 روایت میباشد

مردم

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ تَعَالَی أَ حَسِبَ النَّاسُ قِیلَ: إِنَّهُ أَرَادَ بِالنَّاسِ الَّذِینَ آمَنُوا بِمَکَّةَ سَلَمَةَ بْنَ هِشَامٍ وَ عَیَّاشَ بْنَ أَبِی رَبِیعَةَ وَ الْوَلِیدَ بْنَ الْوَلِیدِ وَ عَمَّارَ بْنَ یَاسِرٍ وَ غَیْرَهُمْ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۴ بحار الأنوار، ج۲۲، ص۴۶

آزمایش

الکاظم (علیه السلام): ٍعَنْ مُعَمَّرِبْنِ‌خَلَّادٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَاالْحَسَنِ (علیه السلام) یَقُول الم. أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ ثُمَّ قَالَ لِی مَا الْفِتْنَةُ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ الَّذِی عِنْدَنَا الْفِتْنَةُ فِی الدِّینِ فَقَالَ یُفْتَنُونَ کَمَا یُفْتَنُ الذَّهَبُ ثُمَّ قَالَ یُخْلَصُونَ کَمَا یُخْلَصُ الذَّهَبُ.

امام کاظم (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۴ الکافی، ج۱، ص۳۷۰/ بحار الأنوار، ج۵، ص۲۱۹/ الغیبة للنعمانی، ص۲۰۲/ نورالثقلین

آزمایش

الصّادق (علیه السلام): وَ هُمْ لا یُفْتَنُون قِیلَ مَعْنَی یُفْتَنُونَ یُبْتَلَوْنَ فِی أَنْفُسِهِمْ وَ أَمْوَالِهِم.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۴ بحار الأنوار، ج۶۴، ص۴۲/ نورالثقلین/ البرهان؛ «قوله تعالی ... معنی» محذوف

آزمایش

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): لَا یُفْتَنُونَ ایْ لَایَخْتَبِرُونَ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۴ بحار الأنوار، ج۶۴، ص۴۱

آزمایش

امیرالمؤمنین (علیه السلام): رَوَی النُّعْمَانِیُّ فِی تَفْسِیرِه: فِیمَا رَوَاهُ عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَنَّهُمْ سَأَلُوهُ عَنِ الْمُتَشَابِهِ فِی تَفْسِیرِ الْفِتْنَةِ فَقَالَ مِنْهُ فِتْنَةُ الِاخْتِبَارِ وَ هُوَ قَوْلُهُ تَعَالَی: الم. أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۴ بحار الأنوار، ج۵، ص۱۷۴/ بحار الأنوار، ج۹۰، ص۱۶؛ «فقال منه ... قوله تعالی» محذوف

آزمایش

الرّسول (صلی الله علیه و آله): وَ فِی تَفْسِیرِ الْکَلْبِی أَنَّهُ لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَةُ قَامَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) فَتَوَضَّأَ وَ أَسْبَغَ وُضُوءَهُ ثُمَّ قَامَ وَ صَلَّی فَأَحْسَنَ صَلَاتَهُ ثُمَّ سَأَلَ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَنْ لَا یَبْعَثَ عَلَی أُمَّتِهِ عَذَاباً مِنْ فَوْقِهِمْ وَ لَا مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ لَا یُلْبِسَهُمْ شِیَعاً وَ لَا یُذِیقَ بَعْضَهُمْ بَأْسَ بَعْضٍ فَنَزَلَ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی سَمِعَ مَقَالَتَکَ وَ إِنَّهُ قَدْ أَجَارَهُمْ مِنْ خَصْلَتَیْنِ وَ لَمْ یُجِرْهُمْ مِنْ خَصْلَتَیْنِ أَجَارَهُمْ مِنْ أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْهِمْ عَذَاباً مِنْ فَوْقِهِمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ لَمْ یُجِرْهُمْ مِنَ الْخَصْلَتَیْنِ الْأُخْرَیَیْنِ فَقَالَ (صلی الله علیه و آله) یَا جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) فَمَا بَقَاءُ أُمَّتِی مَعَ قَتْلِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً فَقَامَ وَ عَادَ إِلَی الدُّعَاءِ فَنَزَلَ الم أَ حَسِبَ النَّاسُ الْآیَتَیْنِ فَقَالَ لَا بُدَّ مِنْ فِتْنَةٍ تُبْتَلَی بِهَا الْأُمَّةُ بَعْدَ نَبِیِّهَا لِیَتَبَیَّنَ الصَّادِقُ مِنَ الْکَاذِبِ لِأَنَّ الْوَحْیَ انْقَطَعَ وَ بَقِیَ السَّیْفُ وَ افْتِرَاقُ الْکَلِمَةِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۴ بحار الأنوار، ج۹، ص۸۸/ نورالثقلین؛ «فقال یا محمد ... ارجلهم» محذوف و «لیتعین» بدل «لیتبین»

آزمایش

الرّسول (صلی الله علیه و آله): قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَا زِلْتُ أَنَا وَ مَنْ کَانَ قَبْلِی مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الْمُؤْمِنِینَ مُبْتَلَیْنَ بِمَنْ یُؤْذِینَا وَ لَوْ کَانَ الْمُؤْمِنُ عَلَی رَأْسِ جَبَلٍ لَقَیَّضَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ مَنْ یُؤْذِیهِ لِیَأْجُرَهُ عَلَی ذَلِک.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۶ علل الشرایع، ج۱، ص۴۵

آزمایش

امیرالمؤمنین (علیه السلام): مِمَّا أَجَابَ بِهِ أَبُوالْحَسَنِ عَلِیُّ‌بْنُ‌مُحَمَّدٍ‌الْعَسْکَرِیُّ (علیه السلام) فِی رِسَالَتِهِ إِلَی أَهْلِ الْأَهْوَازِ حِینَ سَأَلُوهُ عَنِ الْجَبْرِ وَ التَّفْوِیض ... أَخْبَرَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) حِینَ سَأَلَهُ عَبَایَةُ بْنُ رِبْعِیٍّ الْأَسَدِیُّ عَنِ الِاسْتِطَاعَةِ فَقَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) تَمْلِکُهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْ مَعَ اللَّهِ فَسَکَتَ عَبَایَةُ بْنُ رِبْعِیٍّ فَقَالَ لَهُ قُلْ یَا عَبَایَةُ قَالَ وَ مَا أَقُولُ قَالَ إِنْ قُلْتَ تَمْلِکُهَا مَعَ اللَّهِ قَتَلْتُکَ وَ إِنْ قُلْتَ تَمْلِکُهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ قَتَلْتُکَ قَالَ وَ مَا أَقُولُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ تَقُولُ تَمْلِکُهَا بِاللَّهِ الَّذِی یَمْلِکُهَا مِنْ دُونِکَ فَإِنْ مَلَّکَکَهَا کَانَ ذَلِکَ مِنْ عَطَائِهِ وَ إِنْ سَلَبَکَهَا کَانَ ذَلِکَ مِنْ بَلَائِهِ وَ هُوَ الْمَالِکُ لِمَا مَلَّکَکَ وَ الْمَالِکُ لِمَا عَلَیْهِ أَقْدَرَکَ أَ مَا سَمِعْتَ النَّاسَ یَسْأَلُونَ الْحَوْلَ وَ الْقُوَّةَ حَیْثُ یَقُولُونَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ فَقَالَ الرَّجُلُ وَ مَا تَأْوِیلُهَا یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ لَا حَوْلَ لَنَا عَنْ مَعَاصِی اللَّهِ إِلَّا بِعِصْمَةِ اللَّهِ وَ لَا قُوَّةَ لَنَا عَلَی طَاعَةِ اللَّهِ إِلَّا بِعَوْنِ اللَّهِ قَالَ فَوَثَبَ الرَّجُلُ وَ قَبَّلَ یَدَیْهِ وَ رِجْلَیْهِ ثُمَّ قَالَ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّی نَعْلَمَ الْمُجاهِدِینَ مِنْکُمْ وَ الصَّابِرِینَ وَ نَبْلُوَا أَخْبارَکُمْ وَ فِی قَوْلِهِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ وَ فِی قَوْلِهِ أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ ... إِنَّ جَمِیعَهَا جَاءَتْ فِی الْقُرْآنِ بِمَعْنَی الِاخْتِبَار.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۶ بحار الأنوار، ج۵، ص۲۴/ الاحتجاج، ج۲، ص۴۵۳؛ «مما أجاب ... التفویض» محذوف

آزمایش

الرضا (علیه السلام): عَنْ أَحْمَدَبْنِ‌مُحَمَّدِ‌بْنِ‌أَبِی‌نَصْرٍ عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه السلام) قالَ لَا یَکُونُ مَا تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْنَاقِکُمْ حَتَّی تُمَیَّزُوا وَ تُمَحَّصُوا فَلَا یَبْقَی مِنْکُمْ إِلَّا الْقَلِیلَ ثُمَّ قَرَأَ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ مِنْ عَلَامَاتِ الْفَرْجِ حَدَثاً یَکُونُ بَیْنَ الْمَسْجِدَیْنِ وَ یُقْتَلُ فُلَانٍ مِنْ وُلْدِ فُلَانٍ خَمْسَةَ عَشَرَ کَبْشاً مِنَ الْعَرَبِ.

امام‌رضا (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۶ الإرشاد، ج۲، ص۳۷۵/ کشف الغمة، ج۲، ص۴۶۱/ نورالثقلین

آزمایش توسط ولایت

الباقر (علیه السلام): عَنْ جَابِرٍ (رحمة الله علیه) قَالَ قُلْتُ لِأَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَوْلَهُ لِنَبِیِّهِ (صلی الله علیه و آله) لَیْسَ لَکَ مِنَ الْأَمْرِ شَیْءٌ فَسِّرْهُ لِی قَالَ فَقَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) لِشَیْءٍ قَالَهُ اللَّهُ وَ لِشَیْءٍ أَرَادَهُ اللَّهُ یَا جَابِرُ (رحمة الله علیه) إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) کَانَ حَرِیصاً عَلَی أَنْ یَکُونَ عَلِیٌّ (علیه السلام) مِنْ بَعْدِهِ عَلَی النَّاسِ وَ کَانَ عِنْدَ اللَّهِ خِلَافُ مَا أَرَادَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَالَ قُلْتُ فَمَا مَعْنَی ذَلِکَ قَالَ نَعَمْ عَنَی بِذَلِکَ قَوْلَ اللَّهِ لِرَسُولِهِ لَیْسَ لَکَ مِنَ الْأَمْرِ شَیْءٌ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) الْأَمْرُ {إِلَیَ} فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) أَوْ فِی غَیْرِهِ أَ لَمْ أَتْلُ عَلَیْکَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) فِیمَا أَنْزَلْتُ مِنْ کِتَابِی إِلَیْکَ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ إِلَی قَوْلِهِ فَلَیَعْلَمَنَّ قَالَ فَوَّضَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْأَمْرَ إِلَیْه.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۸ بحار الأنوار، ج۱۷، ص۱۲/ تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۲۰؛ «بتفاوت»/ العیاشی، ج۱، ص۱۹۷/ نورالثقلین؛ «لشیء قاله الله و لشیء» محذوف

آزمایش توسط ولایت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): جَابِرِبْنِ‌عَبْدِاللَّهِ الْأَنْصَارِیِّ (رحمة الله علیه) عَنْهُ قَالَ کُنَّا جُلُوساً عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) إِذْ أَقْبَلَ عَلِیٌّ (علیه السلام) فَلَمَّا نَظَرَ إِلَیْهِ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ لا شَرِیکَ لَهُ قَالَ قُلْنَا صَدَقْتَ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ لا شَرِیکَ لَهُ قَدْ ظَنَنَّا أَنَّکَ لَمْ تَقُلْهَا إِلَّا لِعَجَبٍ مِنْ شَیْءٍ رَأَیْتَهُ قَالَ نَعَمْ لَمَّا رَأَیْتُ عَلِیّاً (علیه السلام) مُقْبِلًا ذُکِّرْتُ حَدِیثاً حَدَّثَنِی حَبِیبِی جَبْرَئِیلُ قَالَ قَالَ إِنِّی سَأَلْتُ اللَّهَ أَنْ یَجْتَمِعَ الْأُمَّةُ عَلَیْهِ فَأَبَی عَلَیْهِ إِلَّا أَنْ یَبْلُوَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ وَ أَنْزَلَ عَلَیَّ بِذَلِکَ کِتَاباً الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ* وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ. أَمَا إِنَّهُ قَدْ عَوَّضَهُ مَکَانَهُ بِسَبْعِ خِصَالٍ یَلِی سَتْرَ عَوْرَتِکَ وَ یَقْضِی دَیْنَکَ وَ عِدَاتِکَ وَ هُوَ مَعَکَ عَلَی عُقْرِ حَوْضِکَ وَ هُوَ مُتَّکَأٌ لَکَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَنْ یَرْجِعَ کَافِراً بَعْدَ إِیمَانٍ وَ لَا زَانِیاً بَعْدَ إِحْصَانٍ فَکَمْ مِنْ ضِرْسٍ قَاطِعٍ لَهُ فِی الْإِسْلَامِ مَعَ الْقَدَمِ فِی الْإِسْلَامِ وَ الْعِلْمِ بِکَلَامِ اللَّهِ وَ الْفِقْهِ فِی دِینِ اللَّهِ مَعَ الصِّهْرِ وَ الْقَرَابَةِ وَ النَّجْدَةِ فِی الْحَرْبِ وَ بَذْلِ الْمَاعُونِ وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْیِ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ الْوَلَایَةِ لِوَلِیِّی وَ الْعَدَاوَةِ لِعَدُوِّی وَ بَشِّرْهُ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) بِذَلِکَ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۸ بحار الأنوار، ج۲۸، ص۷۶/ تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۲۰؛ «بتفاوت»/ البرهان؛ «بتفاوت»/ فرات الکوفی، ص۳۱۷؛ «اما انه قد عوضه ... اصحابه» محذوف

آزمایش توسط ولایت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): بُرَیْدَةَ‌بْنِ‌حُصَیْبٍ الْأَسْلَمِیِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَهِدَ إِلَیَّ رَبِّی تَعَالَی عَهْداً فَقُلْتُ یَا رَبِّ بَیِّنْهُ لِی فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) اسْمَعْ عَلِیٌّ (علیه السلام) رَایَةُ الْهُدَی وَ إِمَامُ أَوْلِیَائِی وَ نُورُ مَنْ أَطَاعَنِی وَ هُوَ الْکَلِمَةُ الَّتِی أَلْزَمْتُهَا الْمُتَّقِینَ فَمَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أَحَبَّنِی وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِی فَبَشِّرْهُ بِذَلِکَ قَالَ قُلْتُ اللَّهُمَّ أَجْلِ {أَجِلَّ} قَلْبَهُ وَ اجْعَلْ رَبِیعَةَ الْإِیمَانِ فِی قَلْبِهِ قَالَ فَقَدْ فَعَلْتُ ثُمَّ قَالَ إِنِّی مُسْتَخِصُّهُ بِبَلَاءٍ لَمْ یُصِبْ أَحَداً مِنْ أُمَّتِکَ قَالَ قُلْتُ أَخِی وَ صَاحِبِی قَالَ ذَلِکَ مِمَّا قَدْ سَبَقَ مِنِّی إِنَّهُ مُبْتَلًی وَ مُبْتَلًی بِهِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۰۸ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۲۰۸

آزمایش توسط ولایت

امیرالمؤمنین (علیه السلام): عَنْ مُحَمَّدِبْنِ‌الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی‌الْحَسَنِ (علیه السلام) قَالَ: جَاءَ الْعَبَّاسُ إِلَی أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ انْطَلِقْ نُبَایِعْ لَکَ النَّاسَ فَقَالَ لَهُ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَ تَرَاهُمْ فَاعِلُونَ{فَاعِلِینَ} قَالَ نَعَمْ قَالَ فَأَیْنَ قَوْلُ اللَّهِ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ* وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَیِ اخْتَبَرْنَاهُمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ.

امیرالمؤمنین (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۰ بحار الأنوار، ج۲۲، ص۲۸۹/ تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۱۹؛ فیه: «ولقد فتنا ... الکاذبین» محذوف/ القمی، ج۲، ص۱۴۸؛ «أی اختبرنا ... الکاذبین» محذوف/ نورالثقلین/ البرهان

آزمایش توسط ولایت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): ِعَنِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ‌عَنْ أَبِیهِ (علیه السلام) قَال لَمَّا نَزَلَتْ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ قَالَ قُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَا هَذِهِ الْفِتْنَةُ قَالَ یَا عَلِیُّ (علیه السلام) إِنَّکَ مُبْتَلًی بِکَ وَ إِنَّکَ مُخَاصَمٌ فَأَعِدَّ لِلْخُصُومَةِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۰ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۲۲۸/ بحار الأنوار، ج۳۶، ص۱۸۱/ تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۱۹/ المناقب، ج۳، ص۲۰۳/ نهج الحق، ص۱۹۷/ البرهان

آزمایش توسط ولایت

امیرالمؤمنین (علیه السلام): قام إلیه رجل فقال یا أمیرالمؤمنین (علیه السلام)، أخبرنا عن الفتنة، و هل سألت رسول (صلی الله علیه و آله) عنها فقال (علیه السلام) إِنَّهُ لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ قَوْلَهُ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ عَلِمْتُ أَنَّ الْفِتْنَةَ لَا تَنْزِلُ بِنَا وَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بَیْنَ أَظْهُرِنَا فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَا هَذِهِ الْفِتْنَةُ الَّتِی أَخْبَرَکَ اللَّهُ تَعَالَی بِهَا فَقَالَ یَا عَلِیُّ (علیه السلام) إِنَّ أُمَّتِی سَیُفْتَنُونَ بَعْدِی فَقُلْتُ یَا رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَ وَ لَیْسَ قَدْ قُلْتَ لِی یَوْمَ أُحُدٍ حَیْثُ اسْتُشْهِدَ مَنِ اسْتُشْهِدَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ حِیزَتْ عَنِّی الشَّهَادَةُ فَشَقَّ ذَلِکَ عَلَیَّ فَقُلْتَ لِی أَبْشِرْ فَإِنَّ الشَّهَادَةَ مِنْ وَرَائِکَ فَقَالَ لِی إِنَّ ذَلِکَ لَکَذَلِکَ فَکَیْفَ صَبْرُکَ إِذاً فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَیْسَ هَذَا مِنْ مَوَاطِنِ الصَّبْرِ وَ لَکِنْ مِنْ مَوَاطِنِ الْبُشْرَی وَ الشُّکْرِ وَ قَالَ یَا عَلِیُّ (علیه السلام) إِنَّ الْقَوْمَ سَیُفْتَنُونَ بِأَمْوَالِهِمْ وَ یَمُنُّونَ بِدِینِهِمْ عَلَی رَبِّهِمْ وَ یَتَمَنَّوْنَ رَحْمَتَهُ وَ یَأْمَنُونَ سَطْوَتَهُ وَ یَسْتَحِلُّونَ حَرَامَهُ بِالشُّبُهَاتِ الْکَاذِبَةِ وَ الْأَهْوَاءِ السَّاهِیَةِ فَیَسْتَحِلُّونَ الْخَمْرَ بِالنَّبِیذِ وَ السُّحْتَ بِالْهَدِیَّةِ وَ الرِّبَا بِالْبَیْعِ قُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَبِأَیِّ الْمَنَازِلِ أُنْزِلُهُمْ عِنْدَ ذَلِکَ أَ بِمَنْزِلَةِ رِدَّةٍ أَمْ بِمَنْزِلَةِ فِتْنَةٍ فَقَالَ بِمَنْزِلَةِ فِتْنَةٍ.

امام‌علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۰ نهج البلاغة، ص۲۲۰/ بحار الأنوار، ج۶۹، ص۱۳۸/ أعلام الدین، ص۱۰۴/ شرح نهج البلاغة، ج۹، ص۲۰۵/ نورالثقلین؛ «اجیزت» بدل «حیزت»

آزمایش توسط ولایت

امیرالمؤمنین (علیه السلام): قَدْ جَاءَتِ الرِّوَایَةُ أَنَّهُ لَمَّا تَمَّ لِأَبِی‌بَکْرٍ مَا تَمَّ وَ بَایَعَهُ مَنْ بَایَعَ جَاءَ رَجُلٌ إِلَی أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ هُوَ یُسَوِّی قَبْرَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بِمِسْحَاةٍ فِی یَدِهِ فَقَالَ لَهُ إِنَّ الْقَوْمَ قَدْ بَایَعُوا أَبَابَکْرٍ وَ وَقَعَتِ الْخَذْلَةُ لِلْأَنْصَارِ لِاخْتِلَافِهِمْ وَ بَدَرَ الطُّلَقَاءُ بِالْعَقْدِ لِلرَّجُلِ خَوْفاً مِنْ إِدْرَاکِکُمُ الْأَمْرَ فَوَضَعَ طَرَفَ الْمِسْحَاةِ عَلَی الْأَرْضِ وَ یَدُهُ عَلَیْهَا ثُمَّ قَالَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ* وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ أَنْ یَسْبِقُونا ساءَ ما یَحْکُمُونَ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۲ بحار الأنوار، ج۲۲، ص۵۱۸/ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۲۳۰/ نورالثقلین

آزمایش توسط ولایت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): فَقَالَ حُذَیْفَة ... خَرَجَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) بِالنَّاسِ وَ خَرَجَ بِنِسَائِهِ مَعَهُ وَ هِیَ حَجَّةُ الْوَدَاعِ فَلَمَّا اسْتَتَمَّ حَجُّهُمْ وَ قَضَوْا مَنَاسِکَهُمْ وَ عَرَّفَ النَّاسَ جَمِیعَ مَا یَحْتَاجُونَ إِلَیْهِ وَ أَعْلَمَهُمْ أَنَّهُ قَدْ أَقَامَ لَهُمْ مِلَّةَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ قَدْ أَزَالَ عَنْهُمْ جَمِیعَ مَا أَحْدَثَهُ الْمُشْرِکُونَ بَعْدَهُ وَ رَدَّ الْحَجَرَ{الْحَجَ} إِلَی حَالَتِهِ الْأُولَی وَ دَخَلَ مَکَّةَ فَأَقَامَ بِهَا یَوْماً وَاحِداً فَهَبَطَ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) بِأَوَّلِ سُورَةِ الْعَنْکَبُوتِ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) اقْرَأْ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ* وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ* أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ أَنْ یَسْبِقُونا ساءَ ما یَحْکُمُونَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَا جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) وَ مَا هَذِهِ الْفِتْنَةُ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) إِنَّ اللَّهَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ إِنِّی مَا أَرْسَلْتُ نَبِیّاً قَبْلَکَ إِلَّا أَمَرْتُهُ عِنْدَ انْقِضَاءِ أَجَلِهِ أَنْ یَسْتَخْلِفَ عَلَی أُمَّتِهِ مِنْ بَعْدِهِ مَنْ یَقُومُ مَقَامَهُ وَ یُحْیِی لَهُمْ سُنَّتَهُ وَ أَحْکَامَهُ فَالْمُطِیعُونَ لِلَّهِ فِیمَا یَأْمُرُهُمْ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) هُمُ الصَّادِقُونَ وَ الْمُخَالِفُونَ عَلَی أَمْرِهِ الْکَاذِبُونَ وَ قَدْ دَنَا یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) مَصِیرُکَ إِلَی رَبِّکَ وَ جَنَّتِهِ وَ هُوَ یَأْمُرُکَ أَنْ تَنْصِبَ لِأُمَّتِکَ مِنْ بَعْدِکَ عَلِیَّ‌بْنَ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) وَ تَعْهَدَ إِلَیْهِ فَهُوَ الْخَلِیفَةُ الْقَائِمُ بِرَعِیَّتِکَ وَ أُمَّتِکَ إِنْ أَطَاعُوهُ وَ إِنْ عَصَوْهُ وَ سَیَفْعَلُونَ ذَلِکَ وَ هِیَ الْفِتْنَةُ الَّتِی تَلَوْتُ الْآیَ فِیهَا وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَأْمُرُکَ أَنْ تُعَلِّمَهُ جَمِیعَ مَا عَلَّمَکَ وَ تَسْتَحْفِظَهُ جَمِیعَ مَا حَفَّظَکَ وَ اسْتَوْدَعَکَ فَإِنَّهُ الْأَمِینُ الْمُؤْتَمَنُ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) إِنِّی اخْتَرْتُکَ مِنْ عِبَادِی نَبِیّاً وَ اخْتَرْتُهُ لَکَ وَصِیّاً.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۲ بحار الأنوار، ج۲۸، ص۹۴/ إرشادالقلوب، ج۲، ص۳۲۷

آزمایش توسط ولایت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنْ عَلْقَمَةَ وَ أَبِی‌أَیُّوبَ أَنَّهُ لَمَّا نَزَلَ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ الْآیَاتِ قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) لِعَمَّارٍ إِنَّهُ سَیَکُونُ بَعْدِی هَنَاتٌ حَتَّی یَخْتَلِفَ السَّیْفَ فِیمَا بَیْنَهُمْ وَ حَتَّی یَقْتُلَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَ حَتَّی یَتَبَرَّأَ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ فَإِذَا رَأَیْتَ ذَلِکَ فَعَلَیْکَ بِهَذَا الْأَصْلَعِ عَنْ یَمِینِی عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) فَإِنْ سَلَکَ النَّاسُ کُلُّهُمْ وَادِیاً وَ سَلَکَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَادِیاً فَاسْلُکْ وَادِیَ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ خَلِّ عَنِ النَّاسِ یَا عَمَّارُ إِنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) لَا یَرُدُّکَ عَنْ هُدًی وَ لَا یَرُدُّکَ إِلَی رَدًی یَا عَمَّارُ طَاعَةُ عَلِیٍّ (علیه السلام) طَاعَتِی وَ طَاعَتِی طَاعَةُ اللَّهِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۴ بحار الأنوار، ج۲۸، ص۶۸/ المناقب، ج۳، ص۲۰۳/ البرهان

آزمایش توسط ولایت

المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف): تَوْقِیعٌ مِنْهُ (علیه السلام) کَانَ خَرَجَ إِلَی الْعَمْرِیِّ وَ ابْنِهِ (رحمة الله علیه) عَنْهُمَا رَوَاهُ سَعْدُبْنُ عَبْدِاللَّهِ قَالَ الشَّیْخُ أَبُوجَعْفَرٍ (رحمة الله علیه) وَجَدْتُهُ مُثْبَتاً بِخَطِّ سَعْدِ‌بْنِ‌عَبْدِاللَّهِ (رحمة الله علیه) وَفَّقَکُمَا اللَّهُ لِطَاعَتِهِ وَ ثَبَّتَکُمَا عَلَی دِینِهِ وَ أَسْعَدَکُمَا بِمَرْضَاتِهِ انْتَهَی إِلَیْنَا مَا ذَکَرْتُمَا أَنَّ الْمِیثَمِیَّ أَخْبَرَکُمَا عَنِ الْمُخْتَارِ وَ مُنَاظَرَتِهِ مَنْ لَقِیَ وَ احْتِجَاجِهِ بِأَنْ لَا خَلَفَ غَیْرُ جَعْفَرِ بْنِ عَلِیٍّ وَ تَصْدِیقِهِ إِیَّاهُ وَ فَهِمْتُ جَمِیعَ مَا کَتَبْتُمَا بِهِ مِمَّا قَالَ أَصْحَابُکُمَا عَنْهُ وَ أَنَا أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الْعَمَی بَعْدَ الْجِلَاءِ وَ مِنَ الضَّلَالَةِ بَعْدَ الْهُدَی وَ مِنْ مُوبِقَاتِ الْأَعْمَالِ وَ مُرْدِیَاتِ الْفِتَنِ فَإِنَّهُ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ کَیْفَ یَتَسَاقَطُونَ فِی الْفِتْنَةِ وَ یَتَرَدَّدُونَ فِی الْحَیْرَةِ وَ یَأْخُذُونَ یَمِیناً وَ شِمَالًا فَارَقُوا دِینَهُمْ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ عَانَدُوا الْحَقَّ أَمْ جَهِلُوا مَا جَاءَتْ بِهِ الرِّوَایَاتُ الصَّادِقَةُ وَ الْأَخْبَارُ الصَّحِیحَةُ أَوْ عَلِمُوا ذَلِکَ فَتَنَاسَوْا.

مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۴ بحار الأنوار، ج۵۳، ص۱۹۰/ کمال الدین، ج۲، ص۵۱۰/ نورالثقلین/ منتخب الأنوارالمضییة، ص۱۲۸

آزمایش توسط ولایت

امیرالمؤمنین (علیه السلام): وَ رُوِیَ أَنَّ أَمِیرَالْمُؤْمِنِین (علیه السلام) قَالَ فِی خُطْبَةٍ لَهُ وَ لَوْ أَرَادَ اللَّهُ جَلَّ ثَنَاؤُهُ بِأَنْبِیَائِهِ حَیْثُ بَعَثَهُمْ أَنْ یَفْتَحَ لَهُمْ کُنُوزَ الذِّهْبَانِ وَ مَعَادِنَ الْعِقْیَانِ وَ مَغَارِسَ الْجِنَانِ وَ أَنْ یَحْشُرَ طَیْرَ السَّمَاءِ وَ وَحْشَ الْأَرْضِ مَعَهُمْ لَفَعَلَ وَ لَوْ فَعَلَ لَسَقَطَ الْبَلَاءُ وَ بَطَلَ الْجَزَاءُ وَ اضْمَحَلَّتِ الْأَنْبَاءُ وَ لَمَا وَجَبَ لِلْقَائِلِینَ أُجُورُ الْمُبْتَلَیْنَ وَ لَا لَحِقَ الْمُؤْمِنِینَ ثَوَابُ الْمُحْسِنِینَ وَ لَا لَزِمَتِ الْأَسْمَاءُ أَهَالِیَهَا عَلَی مَعْنًی مُبِینٍ وَ لِذَلِکَ لَوْ أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ وَ لَوْ فَعَلَ لَسَقَطَ الْبَلْوَی عَنِ النَّاسِ أَجْمَعِینَ وَ لَکِنَّ اللَّهَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ جَعَلَ رُسُلَهُ أُولِی قُوَّةٍ فِی عَزَائِمِ نِیَّاتِهِمْ وَ ضَعَفَةً فِیمَا تَرَی الْأَعْیُنُ مِنْ حَالَاتِهِمْ مِنْ قَنَاعَةٍ تَمْلَأُ الْقُلُوبَ وَ الْعُیُونَ غَنَاؤُهُ وَ خَصَاصَةٍ تَمْلَأُ الْأَسْمَاعَ وَ الْأَبْصَارَ أَذَاؤُهُ وَ لَوْ کَانَتِ الْأَنْبِیَاءُ أَهْلَ قُوَّةٍ لَا تُرَامُ وَ عِزَّةٍ لَا تُضَامُ وَ مُلْکٍ یُمَدُّ نَحْوَهُ أَعْنَاقُ الرِّجَالِ وَ یُشَدُّ إِلَیْهِ عُقَدُ الرِّحَالِ لَکَانَ أَهْوَنَ عَلَی الْخَلْقِ فِی الِاخْتِبَارِ وَ أَبْعَدَ لَهُمْ فِی الِاسْتِکْبَارِ وَ لآَمَنُوا عَنْ رَهْبَةٍ قَاهِرَةٍ لَهُمْ أَوْ رَغْبَةٍ مَائِلَةٍ بِهِمْ فَکَانَتِ النِّیَّاتُ مُشْتَرَکَةً وَ الْحَسَنَاتُ مُقْتَسَمَةً وَ لَکِنَّ اللَّهَ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ الِاتِّبَاعُ لِرُسُلِهِ وَ التَّصْدِیقُ بِکُتُبِهِ وَ الْخُشُوعُ لِوَجْهِهِ وَ الِاسْتِکَانَةُ لِأَمْرِهِ وَ الِاسْتِسْلَامُ لِطَاعَتِهِ أُمُوراً لَهُ خَاصَّةً لَا تَشُوبُهَا مِنْ غَیْرِهَا شَائِبَةٌ وَ کُلَّمَا کَانَتِ الْبَلْوَی وَ الِاخْتِبَارُ أَعْظَمَ کَانَتِ الْمَثُوبَةُ وَ الْجَزَاءُ أَجْزَلَ أَ لَا تَرَوْنَ أَنَّ اللَّهَ جَلَّ ثَنَاؤُهُ اخْتَبَرَ الْأَوَّلِینَ مِنْ لَدُنِ آدَمَ (علیه السلام) إِلَی الْآخِرِینَ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ بِأَحْجَارٍ لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَعُ وَ لَا تُبْصِرُ وَ لَا تَسْمَعُ فَجَعَلَهَا بَیْتَهُ الْحَرَامَ الَّذِی جَعَلَهُ لِلنَّاسِ قِیَاماً ثُمَّ وَضَعَهُ بِأَوْعَرِ بِقَاعِ الْأَرْضِ حَجَراً وَ أَقَلِّ نَتَائِقِ الدُّنْیَا مَدَراً وَ أَضْیَقِ بُطُونِ الْأَوْدِیَةِ مَعَاشاً وَ أَغْلَظِ مَحَالِّ الْمُسْلِمِینَ مِیَاهاً بَیْنَ جِبَالٍ خَشِنَةٍ وَ رِمَالٍ دَمِثَةٍ وَ عُیُونٍ وَشِلَةٍ وَ قُرًی مُنْقَطِعَةٍ وَ أَثَرٍ مِنْ مَوَاضِعِ قَطْرِ السَّمَاءِ دَاثِرٍ لَیْسَ یَزْکُو بِهِ خُفٌّ وَ لَا ظِلْفٌ وَ لَا حَافِرٌ ثُمَّ أَمَرَ آدَمَ (علیه السلام) وَ وُلْدَهُ أَنْ یَثْنُوا أَعْطَافَهُمْ نَحْوَهُ فَصَارَ مَثَابَةً لِمُنْتَجَعِ أَسْفَارِهِمْ وَ غَایَةً لِمُلْقَی رِحَالِهِمْ تَهْوِی إِلَیْهِ ثِمَارُ الْأَفْئِدَةِ مِنْ مَفَاوِزِ قِفَارٍ مُتَّصِلَةٍ وَ جَزَائِرِ بِحَارٍ مُنْقَطِعَةٍ وَ مَهَاوِی فِجَاجٍ عَمِیقَةٍ حَتَّی یَهُزُّوا مَنَاکِبَهُمْ ذُلُلًا یُهَلِّلُونَ لِلَّهِ حَوْلَهُ وَ یَرْمُلُونَ عَلَی أَقْدَامِهِمْ شُعْثاً غُبْراً لَهُ قَدْ نَبَذُوا الْقُنُعَ وَ السَّرَابِیلَ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ وَ حَسَرُوا بِالشُّعُورِ حَلْقاً عَنْ رُءُوسِهِمُ ابْتِلَاءً عَظِیماً وَ اخْتِبَاراً کَبِیراً وَ امْتِحَاناً شَدِیداً وَ تَمْحِیصاً بَلِیغاً وَ قُنُوتاً مُبِیناً جَعَلَهُ اللَّهُ سَبَباً لِرَحْمَتِهِ وَ وُصْلَةً وَ وَسِیلَةً إِلَی جَنَّتِهِ وَ عِلَّةً لِمَغْفِرَتِهِ وَ ابْتِلَاءً لِلْخَلْقِ بِرَحْمَتِهِ وَ لَوْ کَانَ اللَّهُ تبارک‌وتعالی وَضَعَ بَیْتَهُ الْحَرَامَ وَ مَشَاعِرَهُ الْعِظَامَ بَیْنَ جَنَّاتٍ وَ أَنْهَارٍ وَ سَهْلٍ وَ قَرَارٍ جَمَّ الْأَشْجَارِ دَانِیَ الثِّمَارِ مُلْتَفَّ النَّبَاتِ مُتَّصِلَ الْقُرَی مِنْ بُرَّةٍ سَمْرَاءَ وَ رَوْضَةٍ خَضْرَاءَ وَ أَرْیَافٍ مُحْدِقَةٍ وَ عِرَاصٍ مُغْدِقَةٍ وَ زُرُوعٍ نَاضِرَةٍ وَ طُرُقٍ عَامِرَةٍ وَ حَدَائِقَ کَثِیرَةٍ لَکَانَ قَدْ صَغُرَ الْجَزَاءُ عَلَی حَسَبِ ضَعْفِ الْبَلَاءِ ثُمَّ لَوْ کَانَتِ الْأَسَاسُ الْمَحْمُولُ عَلَیْهَا وَ الْأَحْجَارُ الْمَرْفُوعُ بِهَا بَیْنَ زُمُرُّدَةٍ خَضْرَاءَ وَ یَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ وَ نُورٍ وَ ضِیَاءٍ لَخَفَّفَ ذَلِکَ مُصَارَعَةَ الشَّکِّ فِی الصُّدُورِ وَ لَوَضَعَ مُجَاهَدَةَ إِبْلِیسَ عَنِ الْقُلُوبِ وَ لَنَفَی مُعْتَلِجَ الرَّیْبِ مِنَ النَّاسِ وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَخْتَبِرُ عَبِیدَهُ بِأَنْوَاعِ الشَّدَائِدِ وَ یَتَعَبَّدُهُمْ بِأَلْوَانِ الْمَجَاهِدِ وَ یَبْتَلِیهِمْ بِضُرُوبِ الْمَکَارِهِ إِخْرَاجاً لِلتَّکَبُّرِ مِنْ قُلُوبِهِمْ وَ إِسْکَاناً لِلتَّذَلُّلِ فِی أَنْفُسِهِمْ وَ لِیَجْعَلَ ذَلِکَ أَبْوَاباً فُتُحاً إِلَی فَضْلِهِ وَ أَسْبَاباً ذُلُلًا لِعَفْوِهِ وَ فِتْنَتِهِ کَمَا قَالَ الم* أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ* وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۴ الکافی، ج۴، ص۱۹۸/ نورالثقلین؛ «بتفاوت یسیر»/ البرهان؛ «لواراد الله ... من الناس» محذوف

اسباب نزول

برای این آیه 15 سبب نزول ثبت شده است:

عمار بن ياسر بن عامر الكنانى - کتاب الميزان فى تفسير القرآن جلد ج‏16 صفحه 108
عمار بن ياسر بن عامر الكنانى - کتاب ترجمه تفسير الميزان جلد ج‏16 صفحه 161
عمار بن ياسر بن عامر الكنانى - کتاب تفسير نمونه جلد ج‏16 صفحه 203
مهجع بن صالح مولى عمر بن خطاب - کتاب اسباب نزول القرآن جلد صفحه 350

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 2 سوره العنکبوت تعداد 5 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا (النَّاسُ) أَنْ يَقُولُوا (النَّاسُ) آمَنَّا (النَّاسُ) وَ هُمْ(النَّاسُ) لا يُفْتَنُونَ (النَّاسُ)

خطاب آیه

آیه 2 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُم(ناس) به مجهول

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
حَسِبَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
النَّاسُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُتْرَكُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَقُولُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمَنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(ناس)مجهول
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُفْتَنُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 3

العنکبوت 3: وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ

ترجمه

انصاریان: در حالى كه يقيناً كسانى را كه پيش از آنان بودند، آزمايش كرده‌ايم [پس اينان هم بى‌ترديد آزمايش مى‌شوند]، و بى‌ترديد خدا كسانى را كه [در ادعاى ايمان‌] راست گفته‌اند مى‌شناسد، و قطعاً دروغگويان را نيز مى‌شناسد.

مکارم: ما كسانى را كه پيش از آنان بودند آزموديم (و اينها را نيز امتحان مى‌كنيم)؛ بايد علم خدا درباره كسانى كه راست مى‌گويند و كسانى كه دروغ مى‌گويند تحقق يابد!

احسن الحدیث: كسانى را كه پيش از اهل مكه بودند. امتحان كرده‌ايم تا خدا، معلوم كند كسانى را كه راست گفته‌اند و كسانى را كه دروغگويانند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

الصّادق (علیه السلام): التَّوْبَةُ حَبْلُ اللَّهِ وَ مَدَدُ عِنَایَتِهِ وَ لَا بُدَّ لِلْعَبْدِ مِنْ مُدَاوَمَةِ التَّوْبَةِ عَلَی کُلِّ حَالٍ وَ کُلُّ فِرْقَةٍ مِنَ الْعِبَادِ لَهُمْ تَوْبَةٌ فَتَوْبَةُ الْأَنْبِیَاءِ مِنِ اضْطِرَابِ السِّرِّ وَ تَوْبَةُ الْأَصْفِیَاءِ مِنَ التَّنَفُّسِ وَ تَوْبَةُ الْأَوْلِیَاءِ مِنْ تَلْوِینِ الْخَطَرَاتِ وَ تَوْبَةُ الْخَاصِّ مِنَ الِاشْتِغَالِ بِغَیْرِ اللَّهِ وَ تَوْبَةُ الْعَامِّ مِنَ الذُّنُوبِ وَ لِکُلِّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ مَعْرِفَةٌ وَ عِلْمٌ فِی أَصْلِ تَوْبَتِهِ وَ مُنْتَهَی أَمْرِهِ وَ ذَلِکَ یَطُولُ شَرْحُهُ هَاهُنَا فَأَمَّا تَوْبَةُ الْعَامِّ فَأَنْ یَغْسِلَ بَاطِنَهُ بِمَاءِ الْحَسْرَةِ وَ الِاعْتِرَافِ بِالْجِنَایَةِ دَائِماً وَ اعْتِقَادِ النَّدَمِ عَلَی مَا مَضَی وَ الْخَوْفِ عَلَی مَا بَقِیَ مِنْ عُمُرِهِ وَ لَا یَسْتَصْغِرَ ذُنُوبَهُ فَیَحْمِلَهُ ذَلِکَ إِلَی الْکَسَلِ وَ یُدِیمَ الْبُکَاءَ وَ الْأَسَفَ عَلَی مَا فَاتَهُ مِنْ طَاعَةِ اللَّهِ وَ یَحْبِسَ نَفْسَهُ عَنِ الشَّهَوَاتِ وَ یَسْتَغِیثَ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی لِیَحْفَظَهُ عَلَی وَفَاءِ تَوْبَتِهِ وَ یَعْصِمَهُ عَنِ الْعَوْدِ إِلَی مَا سَلَفَ وَ یَرُوضَ نَفْسَهُ فِی مَیَدَانِ الْجُهْدِ وَ الْعِبَادَةِ وَ یَقْضِیَ عَنِ الْفَوَائِتِ مِنَ الْفَرَائِضِ وَ یَرُدَّ الْمَظَالِمَ وَ یَعْتَزِلَ قُرَنَاءَ السَّوْءِ وَ یَسْهَرَ لَیْلَهُ وَ یَظْمَأَ نَهَارَهُ وَ یَتَفَکَّرَ دَائِماً فِی عَاقِبَتِهِ وَ یستهین {یَسْتَعِینَ} بِاللَّهِ سَائِلًا مِنْهُ الِاسْتِقَامَةَ فِی سَرَّائِهِ وَ ضَرَّائِهِ وَ یَثْبُتَ عِنْدَ الْمِحَنِ وَ الْبَلَاءِ کَیْلَا یَسْقُطَ عَنْ دَرَجَةِ التَّوَّابِینَ فَإِنَّ فِی ذَلِکَ طَهَارَةً مِنْ ذُنُوبِهِ وَ زِیَادَةً فِی عَمَلِهِ وَ رِفْعَةً فِی دَرَجَاتِهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فَلَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۱۸ بحار الأنوار، ج۶، ص۳۱/ مصباح الشریعة، ص۹۷؛ «و توبة ... الخطرات» محذوف

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 3 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَقَدْ فَتَنَّا (خدا) الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ (الَّذِینَ) فَلَيَعْلَمَنَّ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا (الَّذِینَ) وَ لَيَعْلَمَنَّ (اللَّهُ) الْكاذِبِينَ

خطاب آیه

آیه 3 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَقَدْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَتَنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَبْلِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَلَيَعْلَمَنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَلَيَعْلَمَنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
صَدَقُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيَعْلَمَنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْكاذِبِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 4

العنکبوت 4: أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ أَنْ یَسْبِقُونا ساءَ ما یَحْکُمُونَ

ترجمه

انصاریان: آيا آنان كه مرتكب زشتى‌ها مى‌شوند، پنداشته‌اند كه مى‌توانند بر ما پيشى گيرند [تا از مجازات و عذاب زشت‌كارى‌هايشان بگريزند؟!] چه بد داورى مى‌كنند.

مکارم: آيا كسانى كه اعمال بد انجام مى‌دهند گمان كردند بر قدرت ما چيره خواهند شد؟! چه بد داورى مى‌كنند!

احسن الحدیث: آيا عاملان گناهان فكر مى‌كنند كه بر ما غلبه كنند؟ بد داورى مى‌كنند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه): فِی قَوْلِهِ: أَمْ حَسِبَ {قَالَ} وَ ذَلِکَ أَنَّ عُتْبَةَ وَ شَیْبَةَ ابْنَیْ رَبِیعَةَ، وَ الْوَلِیدَ بْنَ عُتْبَةَ قَالُوا لِعَلِیٍّ وَ حَمْزَةَ وَ عُبَیْدَةَ: إِنْ کَانَ مَا یَقُولُ مُحَمَّدٌ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الثَّوَابِ وَ الْجَنَّةِ وَ النَّعِیمِ حَقّاً لَنُعْطَیَنَّ فِیهَا أَفْضَلَ مِمَّا تُعْطَوْنَ، وَ لَنَفْضُلَنَّ عَلَیْکُمْ کَمَا فُضِّلْنَا فِی الدُّنْیَا، فَأَنْزَلَ اللَّهُ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ أَظُنُّ شَیْبَةَ وَ عُتْبَةَ وَ الْوَلِیدَ أَنْ نَجْعَلَهُمْ کَالَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ عَلِیٌّ وَ حَمْزَةُ وَ عُبَیْدَةُ سَواءً مَحْیاهُمْ وَ مَماتُهُمْ ساءَ ما یَحْکُمُونَ لِأَنْفُسِهِم.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۰ شواهدالتنزیل، ج۲، ص۲۳۸

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه): قَالَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ أَنْ یَسْبِقُونا ساءَ ما یَحْکُمُونَ نَزَلَتْ فِی عُتْبَةَ وَ شَیْبَةَ وَ الْوَلِیدِبْنِ‌عُتْبَةَ وَ هُمُ الَّذِینَ بَارَزُوا عَلِیّاً (علیه السلام) وَ حَمْزَةَ وَ عُبَیْدَةَ وَ نَزَلَتْ فِیهِمْ مَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ. وَ مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما یُجاهِدُ لِنَفْسِهِ قَالَ فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ صَاحِبَیْهِ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۰ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۳۱۷/ تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۲۱/ شواهدالتنزیل، ج۱، ص۵۶۷؛ «ان یسبقونا ساء ما یحکمون» محذوف/ البرهان

اسباب نزول

برای این آیه 18 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 4 سوره العنکبوت تعداد 5 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ (الَّذِینَ) السَّيِّئاتِ أَنْ يَسْبِقُونا (الَّذِینَ) (نَا)(خدا) ساءَ (حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ أَنْ يَسْبِقُونا) ما يَحْكُمُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 4 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
أَمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
حَسِبَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْمَلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
السَّيِّئاتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَسْبِقُونانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ساءَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَحْكُمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 5

العنکبوت 5: مَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ

ترجمه

انصاریان: هر كه اميد ديدار [پاداش و مقام قرب‌] خدا را دارد [بايد در عرصه طاعت و عبادت بكوشد]؛ زيرا زمان معين شده [از سوى‌] خدا [كه روز قيامت است‌] حتماً آمدنى است؛ و او شنوا و داناست.

مکارم: كسى كه اميد به لقاء اللَّه (و رستاخيز) دارد (بايد در اطاعت فرمان او بكوشد!) زيرا سرآمدى را كه خدا تعيين كرده فرامى‌رسد؛ و او شنوا و داناست!

احسن الحدیث: هر كه ملاقات خدا را اميد دارد، وقت ملاقات خدا خواهد آمد، او شنوا و داناست‌

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

سبب نزول

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه): فِی قَوْلِهِ تَعَالَی مَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللهِ لَآتٍ قَالَ نَزَلَتْ فِی بَنِی هَاشِمٍ مِنْهُمْ حَمْزَةُ‌بْنُ‎عَبْدِالْمُطَّلِبِ وَ عُبَیْدَةُ‌بْنُ‌الْحَارِثِ وَ فِیهِمْ نَزَلَتْ وَ مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما یُجاهِدُ لِنَفْسِهِ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۰ بحار الأنوار، ج۲۲، ص۲۸۳/ فرات الکوفی، ص۳۱۸

کسی که امید به لقای خداوند یگانه[و رستاخیز] دارد [باید در اطاعت فرمان او بکوشد.] زیرا سرآمدی را که خدا تعیین کرده فرا می‌رسد؛ و او شنوا و داناست

امیرالمؤمنین (علیه السلام): فِی الإحتجاج: جَاءَ بَعْضُ الزَّنَادِقَةِ إِلَی أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ قَالَ لَوْ لَا مَا فِی الْقُرْآنِ مِنَ الِاخْتِلَافِ وَ التَّنَاقُضِ لَدَخَلْتُ فِی دِینِکُمْ فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ مَا هُو قَالَ قَوْلُهُ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّه ... قَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ أَمَّا قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ بَلْ هُمْ بِلِقاءِ رَبِّهِمْ کافِرُونَ وَ قَوْلُهُ الَّذِینَ یَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مُلاقُوا رَبِّهِمْ وَ قَوْلُهُ إِلی یَوْمِ یَلْقَوْنَهُ وَ قَوْلُهُ فَمَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صالِحاً یَعْنِی الْبَعْثَ فَسَمَّاهُ اللَّهُ لِقَاءً وَ کَذَلِکَ قَوْلُهُ مَنْ کانَ یَرْجُوا لِقاءَ اللهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللهِ لَآتٍ یَعْنِی مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ أَنَّهُ مَبْعُوثٌ فَإِنَّ وَعْدَ اللَّهِ لَآتٍ مِنَ الثَّوَابِ وَ الْعِقَابِ فَاللِّقَاءُ هَاهُنَا لَیْسَ بِالرُّؤْیَةِ وَ اللِّقَاءُ هُوَ الْبَعْث.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۰ بحار الأنوار، ج۹۰، ص۱۰۳/ بحار الأنوار، ج۶۷، ص۳۴۲؛ «جاء بعض الزنادقة ... الله لآت» و «فاللقاء ... هو البعث» محذوف/ الاحتجاج، ج۱، ص۲۴۴؛ «ها هنا ... و اللقاء» محذوف/ نورالثقلین؛ «جاء بعض الزنادقة ... لقاء و کذلک» محذوف

اسباب نزول

برای این آیه 10 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 5 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

مَنْ كانَ (مَنْ) يَرْجُوا (مَنْ) لِقاءَ اللَّهِ فَإِنَّ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ(اللَّهِ) السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

خطاب آیه

آیه 5 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَرْجُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقاءَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَإِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَإِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَجَلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَآتٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُوَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
السَّمِيعُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعَلِيمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 6

العنکبوت 6: وَ مَنْ جاهَدَ فَإِنَّما یُجاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ

ترجمه

انصاریان: و كسى كه [در راه خدا] بكوشد فقط به سود خودش مى‌كوشد؛ زيرا خدا از جهانيان بى‌نياز است.

مکارم: كسى كه جهاد و تلاش كند، براى خود جهاد مى‌كند؛ چرا كه خداوند از همه جهانيان بى نياز است.

احسن الحدیث: هر كس (در راه خير) تلاش كند، براى خود تلاش مى‌كند، خدا از مردم بى نياز است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): وَ مَنْ جاهَدَ قَالَ نَفْسُهُ عَنِ الشَّهَوَاتِ وَ اللَّذَّاتِ وَ الْمَعَاصِی فَإِنَّما یُجاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعالَمِینَ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۲ بحار الأنوار، ج۶۷، ص۶۵/ مستدرک الوسایل، ج۱۱، ص۱۳۹/ القمی، ج۲، ص۱۴۸؛ «أمال» بدل «قال»

اسباب نزول

برای این آیه 3 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 6 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ مَنْ جاهَدَ (مَنْ) فَإِنَّما يُجاهِدُ (مَنْ) لِنَفْسِهِ (مَنْ) إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ

خطاب آیه

آیه 6 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاهَدَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَإِنَّمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُجاهِدُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِنَفْسِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَغَنِيٌّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَنِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعالَمِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 7

العنکبوت 7: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کانُوا یَعْمَلُونَ

ترجمه

انصاریان: و آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، گناهانشان را قطعاً از آنان مى‌پوشانيم و بر پايه بهترين عملى كه همواره انجام مى‌داده‌اند، پاداششان مى‌دهيم.

مکارم: و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، گناهان آنان را مى‌پوشانيم (و مى‌بخشيم) و آنان را به بهترين اعمالى كه انجام مى‌دادند پاداش مى‌دهيم.

احسن الحدیث: آنان كه ايمان آورده اعمال شايسته انجام مى‌دهند، گناهان آنها را مى‌آمرزيم و به آنها پاداش بهترين اعمالشان را مى‌دهيم.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه): فِی قَوْلِهِ: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ {قَالَ:} یَعْنِی عَلِیّاً (علیه السلام) وَ عُبَیْدَةَ وَ حَمْزَةَ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئاتِهِمْ {یَعْنِی} ذُنُوبَهُمْ {وَ لَنَجْزِیَنَّهُمْ} مِنَ الثَّوَابِ فِی الْجَنَّةِ أَحْسَنَ الَّذِی کانُوا یَعْمَلُونَ فِی الدُّنْیَا. فَهَذِهِ الثَّلَاثُ آیَاتٍ نَزَلَتْ فِی عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ صَاحِبَیْهِ ثُمَ صَارَتْ لِلنَّاسِ عَامَّةِ مَنْ کَانَ عَلَی هَذِهِ الصِّفَةِ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۲ شواهد التنزیل، ج۱، ص۵۶۸

اسباب نزول

برای این آیه 3 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 7 سوره العنکبوت تعداد 10 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ الَّذِينَ آمَنُوا (الَّذِینَ) وَ عَمِلُوا (الَّذِینَ) الصَّالِحاتِ لَنُكَفِّرَنَّ (نَا)(خدا) عَنْهُمْ (الَّذِینَ) سَيِّئاتِهِمْ (الَّذِینَ) وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ (نَا)(خدا) (الَّذِینَ) أَحْسَنَ الَّذِي(أَحْسَنَ) كانُوا (الَّذِینَ) يَعْمَلُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 7 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمَنُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَمِلُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الصَّالِحاتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَنُكَفِّرَنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَنْهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سَيِّئاتِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَنَجْزِيَنَّهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَحْسَنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْمَلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 8

العنکبوت 8: وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً وَ إِنْ جاهَداکَ لِتُشْرِکَ بِی ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

ترجمه

انصاریان: انسان را درباره پدر و مادرش به نيكى كردن سفارش كرده‌ايم؛ و اگر آن دو تلاش كنند تا چيزى را كه هيچ دانشى به [خدايى و ربوبيت‌] آن ندارى شريك من قرار دهى، از آنان اطاعت مكن. بازگشت شما فقط به سوى من است، پس شما را به آنچه همواره انجام مى‌داده‌ايد، آگاه مى‌كنم.

مکارم: ما به انسان توصيه كرديم كه به پدر و مادرش نيكى كند، و اگر آن دو (مشرك باشند و) تلاش كنند كه براى من همتايى قائل شوى كه به آن علم ندارى، از آنها پيروى مكن! بازگشت شما به سوى من است، و شما را از آنچه انجام مى‌داديد با خبر خواهم ساخت!

احسن الحدیث: به انسان نسبت به پدر و مادرش خوبى را فرمان داده‌ايم، اگر به اصرار از تو بخواهند

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 19 روایت میباشد

ما به انسان توصیه‌کردیم که به پدر و مادرش نیکی‌کند، و اگر آن دو[مشرک باشند و] تلاش کنند که برای من همتایی قائل شوی که از آن آگاهی نداری، از آن‌ها پیروی مکن. بازگشت شما به سوی من است، و شما را از آنچه انجام می‌دادید با خبر خواهم ساخت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنْ مهر بْنِ حَکِیمٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ قَالَ: قُلْتُ لِلنَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَنْ أَبْرَرُ قَالَ أُمَّکَ قُلْتُ ثُمَّ مَنْ قَالَ ثُمَّ أُمَّکَ قُلْتُ ثُمَّ مَنْ قَالَ ثُمَّ أُمَّکَ قُلْتُ ثُمَّ مَن قَالَ ثُمَّ أَبَاکَ ثُمَ الْأَقْرَبَ فَالْأَقْرَب وَ عَن اَنَس مالک عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ: الْجَنَّةُ تَحْتَ أَقْدَامِ الْأُمَّهَات.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۴ مستدرک الوسایل، ج۱۵، ص۱۸۱

ما به انسان توصیه‌کردیم که به پدر و مادرش نیکی‌کند، و اگر آن دو[مشرک باشند و] تلاش کنند که برای من همتایی قائل شوی که از آن آگاهی نداری، از آن‌ها پیروی مکن. بازگشت شما به سوی من است، و شما را از آنچه انجام می‌دادید با خبر خواهم ساخت

الصّادق (علیه السلام): عَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌مُسْکَانَ عَمَّنْ رَوَاهُ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قَالَ وَ أَنَا عِنْدَهُ لِعَبْدِ الْوَاحِدِ الْأَنْصَارِیِّ فِی بِرِّ الْوَالِدَیْنِ فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً فَظَنَنَّا أَنَّهَا الْآیَةُ الَّتِی فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ قَضی رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً فَلَمَّا کَانَ بَعْدُ سَأَلْتُهُ فَقَالَ هِیَ الَّتِی فِی لُقْمَانَ وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً. وَ إِنْ جاهَداکَ عَلی أَنْ تُشْرِکَ بِی ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما فَقَالَ إِنَّ ذَلِکَ أَعْظَمُ مِنْ أَنْ یَأْمُرَ بِصِلَتِهِمَا وَ حَقِّهِمَا عَلَی کُلِّ حَالٍ وَ إِنْ جاهَداکَ عَلی أَنْ تُشْرِکَ بِی ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَقَالَ لَا بَلْ یَأْمُرُ بِصِلَتِهِمَا وَ إِنْ جَاهَدَاهُ عَلَی الشِّرْکِ مَا زَادَ حَقَّهُمَا إِلَّا عِظَماً.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۴ القمی، ج۲، ص۱۴۸

ما به انسان توصیه‌کردیم که به پدر و مادرش نیکی‌کند، و اگر آن دو[مشرک باشند و] تلاش کنند که برای من همتایی قائل شوی که از آن آگاهی نداری، از آن‌ها پیروی مکن. بازگشت شما به سوی من است، و شما را از آنچه انجام می‌دادید با خبر خواهم ساخت

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً قَالَ هُمَا اللَّذَانِ وَلَدَاهُ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۴ البرهان

ما به انسان توصیه‌کردیم که به پدر و مادرش نیکی‌کند، و اگر آن دو[مشرک باشند و] تلاش کنند که برای من همتایی قائل شوی که از آن آگاهی نداری، از آن‌ها پیروی مکن. بازگشت شما به سوی من است، و شما را از آنچه انجام می‌دادید با خبر خواهم ساخت

امیرالمؤمنین (علیه السلام): عَنِ الْأَصْبَغِ بْنِ نُبَاتَةَ أَنَّهُ سَأَلَ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِهِ تَعَالَی أَنِ اشْکُرْ لِی وَ لِوالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصِیرُ فَقَالَ الْوَالِدَانِ اللَّذَانِ أَوْجَبَ اللَّهُ لَهُمَا الشُّکْرَ هُمَا اللَّذَانِ وَلَدَا الْعِلْمَ وَ وَرَّثَا الْحُکْمَ وَ أَمَرَ النَّاسَ بِطَاعَتِهِمَا ثُمَّ قَالَ اللَّهُ إِلَیَّ الْمَصِیرُ فَمَصِیرُ الْعِبَادِ إِلَی اللَّهِ وَ الدَّلِیلُ عَلَی ذَلِکَ الْوَالِدَانِ ثُمَّ عَطَفَ الْقَوْلَ عَلَی ابْنِ حَنْتَمَةَ وَ صَاحِبِهِ فَقَالَ فِی الْخَاصِّ وَ الْعَامِّ وَ إِنْ جاهَداکَ عَلی أَنْ تُشْرِکَ بِی یَقُولُ فِی الْوَصِیَّةِ وَ تَعْدِلُ عَمَّنْ أُمِرْتَ بِطَاعَتِهِ فَلا تُطِعْهُما وَ لَا تَسْمَعْ قَوْلَهُمَا ثُمَّ عَطَفَ الْقَوْلَ عَلَی الْوَالِدَیْنِ فَقَالَ وَ صاحِبْهُما فِی الدُّنْیا مَعْرُوفاً یَقُولُ عَرِّفِ النَّاسَ فَضْلَهُمَا وَ ادْعُ إِلَی سَبِیلِهِمَا وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ وَ اتَّبِعْ سَبِیلَ مَنْ أَنابَ إِلَیَّ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَقَالَ إِلَی اللَّهِ ثُمَّ إِلَیْنَا فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ لَا تَعْصُوا الْوَالِدَیْنِ فَإِنَّ رِضَاهُمَا رِضَا اللَّهِ وَ سَخَطَهُمَا سَخَطُ اللَّهِ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۴ الکافی، ج۱، ص۴۲۸

ولایت

الصّادق (علیه السلام): عَنْ أَبِی‌الْجَارُودِ قَال سَمِعْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ وَ ذَکَرَ هَذِهِ الْآیَةَ وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَحَدُ الْوَالِدَیْنِ فَقَالَ عَبْدُ اللَّهِ‌بْنُ‌عَجْلَانَ مَنِ الْآخَرُ قَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) وَ نِسَاؤُهُ عَلَیْنَا حَرَامٌ وَ هِیَ لَنَا خَاصَّةً.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ بحار الأنوار، ج۳۶، ص۱۳

ولایت

الباقر (علیه السلام): عَنْ جَابِرٍ (رحمة الله علیه) عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ البرهان

ولایت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): فِی تَفسِیرِ الْإِمَام العَسکَری (علیه السلام): قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَفْضَلُ وَالِدَیْکُمْ وَ أَحَقُّهُمَا بِشُکْرِکُمْ مُحَمَّد (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیّ (علیه السلام).

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ البرهان

ولایت

الرّسول (صلی الله علیه و آله): قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ أَنَا وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ لَحَقُّنَا عَلَیْهِمْ أَعْظَمُ مِنْ حَقِّ أَبَوَیْ وِلَادَتِهِمْ فَإِنَّهَا نُنْقِذُهُمْ إِنْ أَطَاعُونَا مِنَ النَّارِ إِلَی دَارِ الْقَرَارِ وَ نَلْحَقُهُمْ مِنَ الْعُبُودِیَّةِ بِخِیَارِ الْأَحْرَار.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ البرهان

ولایت

الزّهراء (سلام الله علیها): قَالَتْ فَاطِمَةُ (سلام الله علیها) أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) یُقِیمَانِ أَوَدَهُمْ وَ یُنْقِذَانِهِمْ مِنَ الْعَذَابِ الدَّائِمِ إِنْ أَطَاعُوهُمَا وَ یُبِیحَانِهِمُ النَّعِیمَ الدَّائِمَ إِنْ وَافَقُوهُمَا.

حضرت زهرا (سلام الله علیها)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ البرهان

ولایت

الحسن (علیه السلام): مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ، فَطُوبَی لِمَنْ کَانَ بِحَقِّهِمَا عَارِفاً، وَ لَهُمَا فِی کُلِّ أَحْوَالِهِ مُطِیعاً، یَجْعَلُهُ اللَّهُ مِنْ أَفْضَلِ سُکَّانِ جِنَانِهِ وَ یُسْعِدُهُ بِکَرَامَاتِهِ وَ رِضْوَانِه.

امام حسن (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ الإمام العسکری، ص۳۳۰/ البرهان

ولایت

الحسین (علیه السلام): مَنْ عَرَفَ حَقَّ أَبَوَیْهِ الْأَفْضَلَیْنِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ أَطَاعَهُمَا حَقَ الطَّاعَةِ قِیلَ لَهُ تَبَحْبَحْ فِی أَیِّ الْجِنَانِ شِئْتَ.

امام حسین (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ بحار الأنوار، ج۳۶، ص۹/ البرهان

ولایت

السّجاد (علیه السلام): إِنْ کَانَ الْأَبَوَانِ إِنَّمَا عَظُمَ حَقُّهُمَا عَلَی أَوْلَادِهِمَا لِإِحْسَانِهِمَا إِلَیْهِمْ فَإِحْسَانُ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) إِلَی هَذِهِ الْأُمَّةِ أَجَلُّ وَ أَعْظَمُ فَهُمَا بِأَنْ یَکُونَا أَبَوَیْهِمْ أَحَقُّ.

امام سجاد (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۶ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۲۶۰/ البرهان

ولایت

الباقر (علیه السلام): مَنْ أَرَادَ أَنْ یَعْلَمَ کَیْفَ قَدْرُهُ عِنْدَ اللَّهِ فَلْیَنْظُرْ کَیْفَ قَدْرُ أَبَوَیْهِ الْأَفْضَلَیْنِ عِنْدَهُ مُحَمَّدٍ وَ عَلِی (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۸ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۲۶۰/ البرهان

ولایت

الصّادق (علیه السلام): مَنْ رَعَی حَقَّ أَبَوَیْهِ الْأَفْضَلَیْنِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) لَمْ یَضُرَّهُ مَا ضَاعَ مِنْ حَقِ أَبَوَیْ نَفْسِهِ وَ سَائِرِ عِبَادِ اللَّهِ فَإِنَّهُمَا یُرْضِیَانِهِمَا بِسَعْیِهِمَا.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۸ بحار الأنوار، ج۳۶، ص۹/ البرهان

ولایت

الکاظم (علیه السلام): یُعَظَّمُ ثَوَابُ الصَّلَاةِ عَلَی قَدْرِ تَعْظِیمِ الْمُصَلِّی عَلَی أَبَوَیْهِ الْأَفْضَلَیْنِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِی (علیه السلام).

امام کاظم (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۸ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۲۶۰/ البرهان

ولایت

الرضا (علیه السلام): قَالَ عَلِیُّ بْنُ مُوسَی الرِّضَا (علیه السلام) أَ مَا یَکْرَهُ أَحَدُکُمْ أَنْ یُنْفَی عَنْ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ اللَّذَیْنِ وَلَدَاهُ قَالُوا بَلَی قَالَ فَلْیَجْتَهِدْ أَنْ لَا یُنْفَی عَنْ أَبِیهِ وَ أُمِّهِ اللَّذَیْنِ هُمَا أَبَوَاهُ أَفْضَلَ مِنْ أَبَوَیْ نَفْسِه.

امام‌رضا (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۸ بحار الأنوار، ج۳۶، ص۱۰/ البرهان

ولایت

الجواد (علیه السلام): قَالَ رَجُلٌ بِحَضْرَتِهِ إِنِّی لَأُحِبُ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیّاً (علیه السلام) حَتَّی لَوْ قُطِّعْتُ إِرْباً أَوْ قُرِضْتُ لَمْ أَزُلْ عَنْهُ قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ (علیه السلام) لَا جَرَمَ أَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیّاً (علیه السلام) مُعْطِیَاکَ مِنْ أَنْفُسِهِمَا مَا تُعْطِیهِمَا أَنْتَ مِنْ نَفْسِکَ إِنَّهُمَا لَیَسْتَدْعِیَانِ لَکَ فِی یَوْمِ فَصْلِ الْقَضَاءِ مَا لَا یَفِی مَا بَذَلْتَهُ لَهُمَا بِجُزْءٍ مِنْ مِائَةِ أَلْفِ جُزْءٍ مِنْ ذَلِکَ.

امام‌جواد (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۸ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۲۶۰/ البرهان

ولایت

امیرالمؤمنین (علیه السلام): مَنْ لَمْ یَکُنْ وَالِدَا دِینِهِ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٌّ (علیه السلام) أَکْرَمَ عَلَیْهِ مِنْ وَالِدَیْ نَسَبِهِ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فِی حِلٍّ وَ لَا حَرَامٍ وَ لَا قَلِیلٍ وَ لَا کَثِیرٍ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۸ بحار الأنوار، ج۲۳، ص۲۶۱/ البرهان

ولایت

العسکری (علیه السلام): مَنْ آثَرَ طَاعَةَ أَبَوَیْ دِینِهِ: مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلِیٍّ (علیه السلام) عَلَی طَاعَةِ أَبَوَیْ نَسَبِهِ، قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ: لَأُوثِرَنَّکَ کَمَا آثَرْتَنِی وَ لَأُشَرِّفَنَّکَ بِحَضْرَةِ أَبَوَیْ دِینِکَ، کَمَا شَرَّفْتَ نَفْسَکَ بِإِیثَارِ حُبِّهِمَا عَلَی حُبِّ أَبَوَیْ نَسَبِک.

امام عسکری (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۲۸ الإمام العسکری، ص۳۳۳/ البرهان

اسباب نزول

برای این آیه 20 سبب نزول ثبت شده است:

عياش بن ابى ربيعة المخزومى - کتاب تفسير نمونه جلد ج‏16 صفحه 214

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 8 سوره العنکبوت تعداد 15 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ وَصَّيْنَا (نَا)(خدا) الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ (الْإِنْسانَ) حُسْناً وَ إِنْ جاهَداكَ (والِدَیْن) (الْإِنْسانَ) لِتُشْرِكَ لِتُشْرِكَ (الْإِنْسانَ) بِي ما لَيْسَ لَكَ (الْإِنْسانَ) بِهِ (ما) عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُما (الْإِنْسانَ) (والِدَیْن) إِلَيَّ (ی) مَرْجِعُكُمْ (الْإِنْسانَ) فَأُنَبِّئُكُمْ (ی) (الْإِنْسانَ) بِما كُنْتُمْ (الْإِنْسانَ) تَعْمَلُونَ (الْإِنْسانَ)

خطاب آیه

آیه 8 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 2 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(انسان) ، اَنَا به اَنتُم(انسان)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَصَّيْنَانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْإِنْسانَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِوالِدَيْهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
حُسْناًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
إِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
جاهَداكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
لِتُشْرِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
لِتُشْرِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
بِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
لَيْسَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
لَكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
بِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
عِلْمٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
فَلانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
تُطِعْهُمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(خدا)اَنتَ(انسان)
إِلَيَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَااَنتُم(انسان)
مَرْجِعُكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَااَنتُم(انسان)
فَأُنَبِّئُكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَااَنتُم(انسان)
بِمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَااَنتُم(انسان)
كُنْتُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَااَنتُم(انسان)
تَعْمَلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَااَنتُم(انسان)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 9

العنکبوت 9: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ

ترجمه

انصاریان: و كسانى‌كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند، حتماً در زمره شايستگان درمى‌آوريم.

مکارم: و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، آنها را در زمره صالحان وارد خواهيم كرد!

احسن الحدیث: آنان كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند در زمره صالحان داخلشان خواهيم كرد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 9 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ الَّذِينَ آمَنُوا (الَّذِینَ) وَ عَمِلُوا (الَّذِینَ) الصَّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ (نَا)(خدا) (الَّذِینَ) فِي الصَّالِحِينَ

خطاب آیه

آیه 9 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمَنُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَمِلُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الصَّالِحاتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَنُدْخِلَنَّهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الصَّالِحِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 10

العنکبوت 10: وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذابِ اللَّهِ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَ وَ لَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما فِی صُدُورِ الْعالَمِینَ

ترجمه

انصاریان: و از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: به خدا ايمان آورديم. پس هنگامى كه در راه خدا شكنجه و آزار شوند، شكنجه و آزار مردم را مانند عذاب خدا [غير قابل تحمل‌] شمارند [و از بيم ادامه يافتنش از ايمان دست برمى‌دارند]، و اگر از سوى پروردگارت يارى و نصرتى [چون پيروزى و غنيمت‌] بيايد، [به مؤمنان‌] قاطعانه مى‌گويند: ما هم با شما بوديم. آيا [حال آنان از ديد خدا پنهان است‌] و خدا به آنچه در سينه‌هاى جهانيان است [از همه‌] آگاه‌تر نيست؟

مکارم: و از مردم كسانى هستند كه مى‌گويند: «به خدا ايمان آورده‌ايم!» اما هنگامى كه در راه خدا شكنجه و آزار مى‌بينند، آزار مردم را همچون عذاب الهى مى‌شمارند (و از آن سخت وحشت مى‌كنند)؛ ولى هنگامى كه پيروزى از سوى پروردگارت (براى شما) بيايد، مى‌گويند: «ما هم با شما بوديم (و در اين پيروزى شريكيم)»!! آيا خداوند به آنچه در سينه‌هاى جهانيان است آگاه‌تر نيست؟!

احسن الحدیث: بعضى از مردم مى‌گويد: ايمان آورديم ولى چون درباره خدا اذيت شود، شكنجه مردم را مانند عذاب خدا مى‌شمارد، و چون از طرف خدا كمكى آيد، مى‌گويند ما با شما هستيم آيا خدا از مكنونات خاطر مردم آگاه نيست؟

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذابِ اللهِ قَالَ إِذَا آذَاهُ إِنْسَانٌ أَوْ أَصَابَهُ ضُرٌّ أَوْ فَاقَةٌ أَوْ خَوْفٌ مِنَ الظَّالِمِینَ دَخَلَ مَعَهُمْ فِی دِینِهِمْ فَرَأَی أَنَّ مَا یَفْعَلُونَهُ هُوَ مِثْلُ عَذَابِ اللَّهِ الَّذِی لَا یَنْقَطِعُ قَوْلُهُ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ یَعْنِی الْقَائِمَ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَوَ لَیْسَ اللهُ بِأَعْلَمَ بِما فِی صُدُورِ الْعالَمِینَ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۰ بحار الأنوار، ج۹، ص۲۲۹/ القمی، ج۲، ص۱۴۸/ نورالثقلین/ البرهان؛ «قوله جعل ... الله قال» محذوف

الباقر (علیه السلام): حَمْزَةَ‌بْنِ‌بَزِیعٍ قَالَ کَتَبَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) إِلَی سَعْدٍالْخَیْرِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ جَاءَنِی کِتَابُکَ تَذْکُرُ فِیهِ مَعْرِفَةَ مَا لَا یَنْبَغِی تَرْکُهُ وَ طَاعَةَ مَنْ رِضَا اللَّهِ رِضَاهُ فَقَبِلْتُ مِنْ ذَلِکَ لِنَفْسِکَ مَا کَانَتْ نَفْسُکَ مُرْتَهَنَةً لَوْ تَرَکْتَهُ تَعْجَبُ إِنَّ رِضَا اللَّهِ وَ طَاعَتَهُ وَ نَصِیحَتَهُ لَا تُقْبَلُ وَ لَا تُوجَدُ وَ لَا تُعْرَفُ إِلَّا فِی عِبَادٍ غُرَبَاءَ أَخِلَّاءَ مِنَ النَّاسِ قَدِ اتَّخَذَهُمُ النَّاسُ سِخْرِیّاً لِمَا یَرْمُونَهُمْ بِهِ مِنَ الْمُنْکَرَاتِ وَ کَانَ یُقَالُ لَا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِناً حَتَّی یَکُونَ أَبْغَضَ إِلَی النَّاسِ مِنْ جِیفَةِ الْحِمَارِ وَ لَوْ لَا أَنْ یُصِیبَکَ مِنَ الْبَلَاءِ مِثْلُ الَّذِی أَصَابَنَا فَتَجْعَلُ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذابِ اللَّهِ وَ أُعِیذُکَ بِاللَّهِ وَ إِیَّانَا مِنْ ذَلِکَ لَقَرُبْتَ عَلَی بُعْدِ مَنْزِلَتِکَ وَ اعْلَمْ رَحِمَکَ اللَّهُ أَنَّا لَا نَنَالُ مَحَبَّةَ اللَّهِ إِلَّا بِبُغْضِ کَثِیرٍ مِنَ النَّاسِ وَ لَا وَلَایَتَهُ إِلَّا بِمُعَادَاتِهِمْ وَ فَوْتُ ذَلِکَ قَلِیلٌ یَسِیرٌ لِدَرْکِ ذَلِکَ مِنَ اللَّهِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۰ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۳۶۲

اسباب نزول

برای این آیه 22 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 10 سوره العنکبوت تعداد 9 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ (مَنْ) آمَنَّا (مَنْ) بِاللَّهِ فَإِذا أُوذِيَ (مَنْ) فِي اللَّهِ جَعَلَ (مَنْ) فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذابِ اللَّهِ وَ لَئِنْ جاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّكَ (پیامبر ص) لَيَقُولُنَّ (مَنْ) إِنَّا (مَنْ) كُنَّا (مَنْ) مَعَكُمْ (کَ)(پیامبر ص) أَ وَ لَيْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِما فِي صُدُورِ الْعالَمِينَ

خطاب آیه

آیه 10 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 2 خطاب میباشد: هُوَ(مَنْ) به مجهول ، هُم(مَنْ) به اَنتُم(پیامبر ص)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
النَّاسِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَقُولُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمَنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(مَنْ)مجهول
بِاللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(مَنْ)مجهول
فَإِذانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أُوذِيَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَعَلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِتْنَةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
النَّاسِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَعَذابِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَئِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاءَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
نَصْرٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رَبِّكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيَقُولُنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(مَنْ)اَنتُم(پیامبر ص)
كُنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(مَنْ)اَنتُم(پیامبر ص)
مَعَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(مَنْ)اَنتُم(پیامبر ص)
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيْسَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِأَعْلَمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
صُدُورِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعالَمِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 11

العنکبوت 11: وَ لَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْمُنافِقِینَ

ترجمه

انصاریان: و يقيناً خدا كسانى را كه ايمان آورده‌اند، مى‌شناسد و بى‌ترديد منافقان را نيز مى‌شناسد،

مکارم: مسلماً خداوند مؤمنان را مى‌شناسد، و به يقين منافقان را (نيز) مى‌شناسد.

احسن الحدیث: خدا به طور حتم كسانى را كه ايمان آورده‌اند معلوم خواهد كرد و نيز منافقان را آشكار خواهد نمود.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

الصّادق (علیه السلام): وَ لَیَعْلَمَنَّ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا یَعْنِی بِوَلَایَةِ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ لَیَعْلَمَنَّ الْمُنافِقِینَ یَعْنِی الَّذِینَ أَنْکَرُوا وَلَایَتَهُ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۰ بحار الأنوار، ج۳۹، ص۲۶۳/ المناقب، ج۳، ص۲۰۶

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 11 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ(مومنان) آمَنُوا (الَّذِینَ)(مومنان) وَ لَيَعْلَمَنَّ (اللَّهُ) الْمُنافِقِينَ

خطاب آیه

آیه 11 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيَعْلَمَنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمَنُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيَعْلَمَنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْمُنافِقِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 12

العنکبوت 12: وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنا وَ لْنَحْمِلْ خَطایاکُمْ وَ ما هُمْ بِحامِلِینَ مِنْ خَطایاهُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ

ترجمه

انصاریان: و كافران به مؤمنان گفتند: از راه ما پيروى كنيد تا ما [اگر آخرتى و عذابى در كار باشد] گناهان شما را به عهده گيريم. و آنان [به اختيار خود] بر عهده گيرنده چيزى از گناهان اينان نيستند، آنان يقيناً [در پيشنهادى كه به مؤمنان مى‌دهند] دروغگويند،

مکارم: و كافران به مؤمنان گفتند: «شما از راه ما پيروى كنيد، (و اگر گناهى دارد) ما گناهانتان را بر عهده خواهيم گرفت!» آنان هرگز چيزى از گناهان اينها را بر دوش نخواهند گرفت؛ آنان به يقين دروغگو هستند!

احسن الحدیث: كافران به اهل ايمان گفتند: به راه ما بيائيد تا گناهان شما را به عهده خود گيريم، ولى از گناهان آنها چيزى را به عهده نمى‌گيرند، آنها دروغگويانند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ وَ لْنَحْمِلْ خَطایاکُمْ قَالَ کَانَ الْکُفَّارُ یَقُولُونَ لِلْمُؤْمِنِینَ کُونُوا مَعَنَا فَإِنَّ الَّذِی تَخَافُونَ أَنْتُمْ لَیْسَ بِشَیْءٍ فَإِنْ کَانَ حَقّاً فَنَحْمِلُ نَحْنُ ذُنُوبَکُمْ فَیُعَذِّبُهُمُ اللَّهُ مَرَّتَیْنِ مَرَّةً بِذُنُوبِهِمْ وَ مَرَّةً بِذُنُوبِ غَیْرِهِمْ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۰ بحار الأنوار، ج۹، ص۲۲۹/ القمی، ج۲، ص۱۴۸

الباقر (علیه السلام): ِ عَنْ إِسْحَاقَ اللَّیْثِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی‌جَعْفَرٍ‌مُحَمَّدِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ الْبَاقِرِ (علیه السلام) یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) ِ أَخْبِرْنِی عَنِ الْمُؤْمِن ... قَالَ فَإِذَا عُرِضَتْ هَذِهِ الْأَعْمَالُ کُلُّهَا عَلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ قَالَ أَنَا عَدْلٌ لَا أَجُورُ وَ مُنْصِفٌ لَا أَظْلِمُ وَ حَکَمٌ لَا أَحِیفُ وَ لَا أَمِیلُ وَ لَا أَشْطُطُ أَلْحِقُوا الْأَعْمَالَ السَّیِّئَةَ الَّتِی اجْتَرَحَهَا الْمُؤْمِنُ بِسِنْخِ النَّاصِبِ وَ طِینَتِهِ وَ أَلْحِقُوا الْأَعْمَالَ الْحَسَنَةَ الَّتِی اکْتَسَبَهَا النَّاصِبُ بِسِنْخِ الْمُؤْمِنِ وَ طِینَتِهِ رُدُّوهَا کُلَّهَا إِلَی أَصْلِهَا ... فَقُلْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَا أَعْجَبَ هَذَا تُؤْخَذُ حَسَنَاتُ أَعْدَائِکُمْ فَتُرَدُّ عَلَی شِیعَتِکُمْ وَ تُؤْخَذُ سَیِّئَاتُ مُحِبِّیکُمْ فَتُرَدُّ عَلَی مُبْغِضِیکُمْ قَالَ إِی وَ اللَّهِ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَالِقِ الْحَبَّةِ وَ بَارِئِ النَّسَمَةِ وَ فَاطِرِ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ مَا أَخْبَرْتُکَ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ مَا أَتَیْتُکَ إِلَّا بِالصِّدْقِ وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ مَا اللَّهُ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ وَ إِنَّ مَا أَخْبَرْتُکَ لَمَوْجُودٌ فِی الْقُرْآنِ کُلَّهُ{کُلُّهُ} قُلْتُ هَذَا بِعَیْنِهِ یُوجَدُ فِی الْقُرْآنِ قَالَ نَعَمْ یُوجَدُ فِی أَکْثَرَ مِنْ ثَلَاثِینَ مَوْضِعاً فِی الْقُرْآنِ أَتُحِبُّ أَنْ أَقْرَأَ ذَلِکَ عَلَیْکَ قُلْتُ بَلَی یَا ابْنَ‌رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنا وَ لْنَحْمِلْ خَطایاکُمْ وَ ما هُمْ بِحامِلِینَ مِنْ خَطایاهُمْ مِنْ شَیْءٍ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ* وَ لَیَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالًا مَعَ أَثْقالِهِمْ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۲ بحار الأنوار، ج۵، ص۲۳۱/ بحار الأنوار، ج۶۴، ص۱۰۶؛ «بتفاوت»/ علل الشرایع، ج۲، ص۶۱۰/ البرهان

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 12 سوره العنکبوت تعداد 11 ضمیر قرار دارد که 9 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ قالَ الَّذِينَ(کافران) كَفَرُوا (الَّذِینَ)(کافران) لِلَّذِينَ (مومنان) آمَنُوا (الَّذِینَ)(مومنان) اتَّبِعُوا (الَّذِینَ)(مومنان) سَبِيلَنا (الَّذِینَ)(کافران) وَ لْنَحْمِلْ (الَّذِینَ)(کافران) خَطاياكُمْ (الَّذِینَ)(مومنان) وَ ما هُمْ(الَّذِینَ)(کافران) بِحامِلِينَ مِنْ خَطاياهُمْ (الَّذِینَ)(مومنان) مِنْ شَيْءٍ إِنَّهُمْ (الَّذِینَ)(کافران) لَكاذِبُونَ

خطاب آیه

آیه 12 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اَلَّذینَ(کافران) به اَلَّذینَ(مومنان)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَفَرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِلَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمَنُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اتَّبِعُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَلَّذینَ(کافران)اَلَّذینَ(مومنان)
سَبِيلَنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَلَّذینَ(کافران)اَلَّذینَ(مومنان)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَلَّذینَ(کافران)اَلَّذینَ(مومنان)
لْنَحْمِلْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَلَّذینَ(کافران)اَلَّذینَ(مومنان)
خَطاياكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَلَّذینَ(کافران)اَلَّذینَ(مومنان)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِحامِلِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
خَطاياهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
شَيْءٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَكاذِبُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 13

العنکبوت 13: وَ لَیَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالاً مَعَ أَثْقالِهِمْ وَ لَیُسْئَلُنَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَمَّا کانُوا یَفْتَرُونَ

ترجمه

انصاریان: و مسلماً بارهاى [گناهان‌] خود را با بارهاى ديگرى [از گناهان كسانى كه گمراهشان كردند] همراه با بارهاى خود حمل خواهند كرد، و روز قيامت از آنچه [به خدا و پيامبر و قرآن‌] افترا مى‌بستند، حتماً بازپرسى خواهند شد،

مکارم: آنها بار سنگين (گناهان) خويش را بر دوش مى‌كشند، و (همچنين) بارهاى سنگين ديگرى را اضافه بر بارهاى سنگين خود؛ و روز قيامت به يقين از تهمتهايى كه مى‌بستند سؤال خواهند شد!

احسن الحدیث: گناهان خويش را به عهده مى‌گيرند و نيز گناهانى را با گناهان خود به عهده مى‌گيرند و در روز قيامت از آنچه جعل مى‌كردند مسئول خواهند بود.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

الرّسول (صلی الله علیه و آله): السَّخِیُّ بِمَا مَلَکَ وَ أَرَادَ بِهِ وَجْهَ اللَّهِ وَ أَمَّا السَّخِیُّ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ فَحَمَّالُ سَخَطِ اللَّهِ وَ غَضَبِهِ وَ هُوَ أَبْخَلُ النَّاسِ عَلَی نَفْسِهِ فَکَیْفَ لِغَیْرِهِ حَیْثُ اتَّبَعَ هَوَاهُ وَ خَالَفَ أَمْرَ اللَّهِ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ وَ لَیَحْمِلُنَّ أَثْقالَهُمْ وَ أَثْقالًا مَعَ أَثْقالِهِمْ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۲ بحار الأنوار، ج۶۸، ص۳۵۵/ مصباح الشریعة، ص۸۲؛ «المتسخی» بدل «السخی» و «فمحال» بدل «فحمال»

اسباب نزول

برای این آیه 4 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 13 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که 6 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَيَحْمِلُنَّ (الَّذِینَ)(کافران) أَثْقالَهُمْ (الَّذِینَ)(کافران) وَ أَثْقالاً مَعَ أَثْقالِهِمْ (الَّذِینَ)(کافران) وَ لَيُسْئَلُنَّ (الَّذِینَ)(کافران) يَوْمَ الْقِيامَةِ عَمَّا كانُوا (الَّذِینَ)(کافران) يَفْتَرُونَ (الَّذِینَ)(کافران)

خطاب آیه

آیه 13 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيَحْمِلُنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَثْقالَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَثْقالاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَعَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَثْقالِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيُسْئَلُنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَوْمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْقِيامَةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَمَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَفْتَرُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 14

العنکبوت 14: وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلاَّ خَمْسِینَ عاماً فَأَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَ هُمْ ظالِمُونَ

ترجمه

انصاریان: و همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم پس نهصد و پنجاه سال در ميانشان درنگ كرد [ولى بيشتر مردم به او ايمان نياوردند]، سرانجام توفان آنان را در حالى كه ستمكار بودند، فرا گرفت.

مکارم: و ما نوح را بسوى قومش فرستاديم؛ و او را در ميان آنان هزار سال مگر پنجاه سال، درنگ كرد؛ اما سرانجام طوفان و سيلاب آنان را فراگرفت در حالى كه ظالم بودند.

احسن الحدیث: نوح را به سوى قوم خود فرستاديم، هزار سال مگر پنجاه سال در ميان ايشان ماند پس آنها را طوفان گرفت در حالى كه ظالم بودند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 14 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا (نَا)(خدا) نُوحاً إِليٰ قَوْمِهِ (نُوحاً) فَلَبِثَ (نُوحاً) فِيهِمْ (قَوْمِ) أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِينَ عاماً فَأَخَذَهُمُ (قَوْمِ) الطُّوفانُ وَ هُمْ(قَوْمِ) ظالِمُونَ

خطاب آیه

آیه 14 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَقَدْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَرْسَلْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
نُوحاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَوْمِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَلَبِثَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِيهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَلْفَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سَنَةٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
خَمْسِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عاماًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَأَخَذَهُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الطُّوفانُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ظالِمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 15

العنکبوت 15: فَأَنْجَیْناهُ وَ أَصْحابَ السَّفِینَةِ وَ جَعَلْناها آیَةً لِلْعالَمِینَ

ترجمه

انصاریان: پس او و اهل كشتى را نجات بخشيديم و آن [حادثه‌] را عبرتى بسيار مهم براى جهانيان قرار داديم.

مکارم: ما او و سرنشينان كشتى را رهايى بخشيديم، و آن را آيتى براى جهانيان قرار داديم!

احسن الحدیث: او و كشتى نشينان را نجات داديم و آن نجات را براى مردمان آيتى گردانديم.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 10 روایت میباشد

الباقر (علیه السلام): کَانَتْ شَرِیعَةُ نُوحٍ (علیه السلام) أَنْ یُعْبَدَ اللَّهُ بِالتَّوْحِیدِ وَ الْإِخْلَاصِ وَ خَلْعِ الْأَنْدَادِ وَ هِیَ الْفِطْرَةُ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا وَ أَخَذَ مِیثَاقَهُ عَلَی نُوحٍ (علیه السلام) وَ النَّبِیِّینَ أَنْ یَعْبُدُوا اللَّهَ وَ لَا یُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ أَمَرَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الْأَمْرِ وَ النَّهْیِ وَ الْحَرَامِ وَ الْحَلَالِ وَ لَمْ یَفْرِضْ عَلَیْهِ أَحْکَامَ حُدُودٍ وَ لَا فَرَضَ مَوَارِیثَ فَهَذِهِ شَرِیعَتُهُ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً یَدْعُوهُمْ سِرّاً وَ عَلَانِیَة.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۴ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۳۳۱

امیرالمؤمنین (علیه السلام): ِ أَحْمَدَبْنِ‌عَامِرٍالطَّائِیِّ عَنْ أَبِیهِ عَنِ الرِّضَا (علیه السلام) عَنْ آبَائِهِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (علیه السلام) قَال‌کَانَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) بِالْکُوفَةِ فِی الْجَامِعِ إِذْ قَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ فَقَالَ یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) إِنِّی أَسْأَلُکَ عَنْ أَشْیَاءَ فَقَالَ سَلْ تَفَقُّهاً وَ لَا تَسْأَلْ تَعَنُّتاً فَأَحْدَقَ النَّاسُ بِأَبْصَارِهِمْ فَقَالَ أَخْبِرْنِی عَنْ أَوَّلِ مَا خَلَقَ اللَّهُ تَبَارَکَ‌وَتَعَالَی فَقَالَ خَلَقَ النُّور ... وَ سَأَلَهُ عَنِ اسْمِ نُوحٍ (علیه السلام) مَا کَانَ فَقَالَ کَانَ اسْمُهُ السَّکَنَ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً (علیه السلام) لِأَنَّهُ نَاحَ عَلَی قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۴ بحار الأنوار، ج۱۰، ص۷۸/ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۲۸۶/ نورالثقلین؛ «کان علی بن ابی طالب\۱.. خلق النور» محذوف

الصّادق (علیه السلام): کَانَ اسْمُ نُوحٍ (علیه السلام) عَبْدَ الْغَفَّارِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً (علیه السلام) لِأَنَّهُ کَانَ یَنُوحُ عَلَی نَفْسِه. عَنْ سَعِیدِ بْنِ جَنَاحٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: اسْمُ نُوحٍ (علیه السلام) عَبْدُ الْمَلِکِ وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً (علیه السلام) لِأَنَّهُ بَکَی خَمْسَمِائَةِ سَنَةٍ. ٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ عَمَّنْ ذَکَرَهُ عَنْ سَعِیدِ بْنِ جَنَاحٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ کَانَ اسْمُ نُوحٍ (علیه السلام) عَبْدَ الْأَعْلَی وَ إِنَّمَا سُمِّیَ نُوحاً (علیه السلام) لِأَنَّهُ بَکَی خَمْسَمِائَةِ عَام.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۴ وسایل الشیعة، ج۱۵، ص۲۲۴/ نورالثقلین

الباقر (علیه السلام): مَکَثَ نُوحٌ (علیه السلام) فِی قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً لَمْ یُشَارِکْهُ فِی نُبُوَّتِهِ أَحَدٌ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۴ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۴۵/ نورالثقلین؛ «فی قومه» محذوف

الباقر (علیه السلام): لَبِثَ فِیهِمْ نُوحٌ (علیه السلام) أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً یَدْعُوهُمْ سِرّاً وَ عَلَانِیَةً فَلَمَّا أَبَوْا وَ عَتَوْا قَالَ رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِر.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۴ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۳۳۱/ نورالثقلین

الحسن (علیه السلام): کَانَ عُمُرُهُ أَلْفاً وَ أَرْبَعَمِائَةِ سَنَةٍ وَ لَبِثَ فِی قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً.

امام حسن (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۴ بحار الأنوار، ج۳۳، ص۲۳۵

الباقر (علیه السلام): عَنِ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَال إِنَ عَدُوَّ اللَّهِ إِبْلِیسَ قَالَ لِقَابِیلَ إِنَّهُ قَدْ تُقُبِّلَ قُرْبَانُ هَابِیل وَ لَمْ یُتَقَبَّلْ قُرْبَانُکَ فَإِنْ تَرَکْتَهُ یَکُونُ لَهُ عَقِبٌ یَفْتَخِرُونَ عَلَی عَقِبِکَ فَقَتَلَهُ قَابِیل ... ثُمَ إِنَ هِبَةَ اللَّهِ لَمَّا دَفَنَ آدَمَ (علیه السلام) أَبَاهُ أَتَاهُ قَابِیلُ فَقَالَ لَهُ یَا هِبَةَ اللَّهِ (علیه السلام) إِنِّی قَدْ رَأَیْتُ آدَمَ (علیه السلام) أَبِی خَصَّکَ مِنَ الْعِلْمِ بِمَا لَمْ أُخَصَّ بِهِ وَ هُوَ الْعِلْمُ الَّذِی دَعَا بِهِ أَخُوکَ هَابِیلُ (علیه السلام) فَتُقُبِّلَ قُرْبَانُهُ وَ إِنَّمَا قَتَلْتُهُ لِکَیْلَا یَکُونَ لَهُ عَقِبٌ فَیَفْتَخِرُونَ عَلَی عَقِبِی فَیَقُولُونَ نَحْنُ أَبْنَاءُ الَّذِی تُقُبِّلَ قُرْبَانُهُ وَ أَنْتُمْ أَبْنَاءُ الَّذِی لَمْ یُتَقَبَّلْ قُرْبَانُهُ فَإِنَّکَ إِنْ أَظْهَرْتَ مِنَ الْعِلْمِ الَّذِی اخْتَصَّکَ بِهِ أَبُوکَ شَیْئاً قَتَلْتُکَ کَمَا قَتَلْتُ أَخَاکَ هَابِیلَ فَلَبِثَ هِبَةُ اللَّهِ وَ الْعَقِبُ مِنْهُ مُسْتَخْفِینَ بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ الْإِیمَانِ وَ الِاسْمِ الْأَکْبَرِ وَ مِیرَاثِ الْعِلْمِ وَ آثَارِ عِلْمِ النُّبُوَّةِ حَتَّی بُعِثَ نُوحٌ (علیه السلام) وَ ظَهَرَتْ وَصِیَّةُ هِبَةِ اللَّهِ (علیه السلام) حِینَ نَظَرُوا فِی وَصِیَّةِ آدَمَ (علیه السلام) فَوَجَدُوا نُوحاً (علیه السلام) قَدْ بَشَّرَ بِهِ أَبُوهُمْ آدَمُ (علیه السلام) فَآمَنُوا بِهِ وَ اتَّبَعُوهُ وَ صَدَّقُوهُ وَ قَدْ کَانَ آدَمُ (علیه السلام) وَصَّی هِبَةَ اللَّهِ (علیه السلام) أَنْ یَتَعَاهَدَ هَذِهِ الْوَصِیَّةَ عِنْدَ رَأْسِ کُلِّ سَنَةٍ فَیَکُونَ یَوْمَ عِیدٍ لَهُمْ فَیَتَعَاهَدُونَ بَعْثَ نُوحٍ (علیه السلام) فِی زَمَانِهِ الَّذِی بُعِثَ فِیهِ وَ کَذَلِکَ جَرَی فِی وَصِیَّةِ کُلِّ نَبِیٍّ حَتَّی بَعَثَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) وَ إِنَّمَا عَرَفُوا نُوحاً (علیه السلام) بِالْعِلْمِ الَّذِی عِنْدَهُمْ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا نُوحاً إِلی قَوْمِهِ الْآیَةَ وَ کَانَ مَا بَیْنَ آدَمَ (علیه السلام) وَ نُوحٍ (علیه السلام) مِنَ الْأَنْبِیَاءِ مُسْتَخْفِینَ وَ مُسْتَعْلِنِینَ وَ لِذَلِکَ خَفِیَ ذِکْرُهُمْ فِی الْقُرْآنِ فَلَمْ یُسَمَّوْا کَمَا سُمِّیَ مَنِ اسْتَعْلَنَ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۶ کمال الدین، ج۱، ص۲۱۳

الصّادق (علیه السلام): الْمُفَضَّلِ‌بْنِ‌عُمَرَ قَالَ کُنْتُ مَعَ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) بِالْکُوفَة ... فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ وَ کَانَتِ الْکُوفَةُ وَ مَسْجِدُهَا فِی زَمَنِ نُوحٍ (علیه السلام) فَقَالَ نَعَمْ یَا مُفَضَّلُ وَ کَانَ مَنْزِلُ نُوحٍ (علیه السلام) وَ قَوْمِهِ فِی قَرْیَةٍ عَلَی مَتْنِ الْفُرَاتِ مِمَّا یَلِی غَرْبِیَّ الْکُوفَةِ فَقَالَ وَ کَانَ نُوحٌ (علیه السلام) رَجُلًا نَجَّاراً فَجَعَلَهُ اللَّهُ نَبِیّاً وَ انْتَجَبَهُ وَ نُوحٌ (علیه السلام) أَوَّلُ مَنْ عَمِلَ سَفِینَةً تَجْرِی عَلَی ظَهْرِ الْمَاءِ وَ إِنَّ نُوحاً (علیه السلام) لَبِثَ فِی قَوْمِهِ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً یَدْعُوهُمْ إِلَی الْهُدَی فَیَهْزَءُونَ بِهِ وَ یَسْخَرُونَ مِنْه.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۶ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۳۳۱

الصّادق (علیه السلام): عَاشَ نُوحٌ (علیه السلام) أَلْفَیْ سَنَةٍ وَ ثَلَاثَمِائَةِ سَنَةٍ مِنْهَا ثَمَانُمِائَةٍ وَ خَمْسِینَ سَنَةً قَبْلَ أَنْ یُبْعَثَ وَ أَلْفُ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً وَ هُوَ فِی قَوْمِهِ یَدْعُوهُمْ وَ خَمْسُمِائَةِ عَامٍ بَعْدَ مَا نَزَلَ مِنَ السَّفِینَةِ وَ نَضَبَ الْمَاءُ فَمَصَّرَ الْأَمْصَارَ وَ أَسْکَنَ وُلْدَهُ الْبُلْدَانَ ثُمَّ إِنَّ مَلَکَ الْمَوْتِ جَاءَهُ وَ هُوَ فِی الشَّمْسِ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَیْکَ فَرَدَّ عَلَیْهِ نُوحٌ (علیه السلام) قَالَ مَا جَاءَ بِکَ یَا مَلَکَ الْمَوْتِ قَالَ جِئْتُکَ لِأَقْبِضَ رُوحَکَ قَالَ دَعْنِی أَدْخُلْ مِنَ الشَّمْسِ إِلَی الظِّلِّ فَقَالَ لَهُ نَعَمْ فَتَحَوَّلَ ثُمَّ قَالَ یَا مَلَکَ الْمَوْتِ کُلُّ مَا مَرَّ بِی مِنَ الدُّنْیَا مِثْلُ تَحْوِیلِی مِنَ الشَّمْسِ إِلَی الظِّلِّ فَامْضِ لِمَا أُمِرْتَ بِهِ فَقَبَضَ رُوحَه (علیه السلام).

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۶ الکافی، ج۸، ص۲۸۴/ البرهان

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنِ ابْنِ‌عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) قَال خَرَجَ مِنَ الْمَدِینَةِ أَرْبَعُونَ رَجُلًا مِنَ الْیَهُودِ قَالُوا انْطَلِقُوا بِنَا إِلَی هَذَا الْکَاهِنِ الْکَذَّابِ حَتَّی نُوَبِّخَهُ فِی وَجْهِهِ وَ نُکَذِّبَهُ بِأَنَّهُ یَقُولُ أَنَا رَسُولُ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ فَکَیْفَ یَکُونُ رَسُولًا وَ آدَمُ (علیه السلام) خَیْرٌ مِنْهُ وَ نُوحٌ (علیه السلام) خَیْرٌ مِنْهُ وَ ذَکَرُوا الْأَنْبِیَاءَ فَقَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) لِعَبْدِ اللَّهِ‌بْنِ‌سَلَامٍ التَّوْرَاةُ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ فَرَضِیَتِ الْیَهُودُ بِالتَّوْرَاةِ ... قَالَتِ الْیَهُودُ نُوحٌ (علیه السلام) خَیْرٌ مِنْکَ قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) وَ لِمَ ذَلِکَ قَالُوا لِأَنَّهُ رَکِبَ فِی السَّفِینَةِ فَجَرَتْ عَلَی الْجُودِیِّ قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) لَقَدْ أُعْطِیتُ أَنَا أَفْضَلَ مِنْ ذَلِکَ قَالُوا وَ مَا ذَاکَ قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ أَعْطَانِی نَهَراً فِی السَّمَاءِ مَجْرَاهُ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ وَ عَلَیْهِ أَلْفُ أَلْفِ قَصْرٍ لَبِنَةٌ مِنْ ذَهَبٍ وَ لَبِنَةٌ مِنْ فِضَّةٍ حَشِیشُهَا الزَّعْفَرَانُ وَ رُضَاضُهَا الدُّرُّ وَ الْیَاقُوتُ وَ أَرْضُهَا الْمِسْکُ الْأَبْیَضُ فَذَاکَ خَیْرٌ لِی وَ لِأُمَّتِی وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ تَعَالَی إِنَّا أَعْطَیْناکَ الْکَوْثَرَ قَالُوا صَدَقْتَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ مَکْتُوبٌ فِی التَّوْرَاةِ هَذَا خَیْرٌ مِنْ ذَاکَ ... ثم قَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَقَدْ أَقَامَ نُوحٌ (علیه السلام) فِی قَوْمِهِ وَ دَعَاهُمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلَّا خَمْسِینَ عاماً ثُمَّ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فَقَلَّلَهُمْ فَقَالَ وَ ما آمَنَ مَعَهُ إِلَّا قَلِیلٌ وَ لَقَدْ تَبِعَنِی فِی سِنِی الْقَلِیلَةِ مَا لَمْ یَتْبَعْ نُوحاً (علیه السلام) فِی طُولِ عُمُرِهِ وَ کِبَرِ سِنِّهِ وَ إِنَّ فِی الْجَنَّةِ عِشْرِینَ وَ مِائَةَ أَلْفِ صَفٍّ أُمَّتِی مِنْهَا ثَمَانُونَ صَفّاً وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَ کِتَابِیَ الْمُهَیْمِنَ عَلَی کُتُبِهِمُ النَّاسِخَ لَهَا وَ لَقَدْ جِئْتُ بِتَحْلِیلِ مَا حَرَّمُوا وَ بِتَحْرِیمِ بَعْضِ مَا حَلَّلُوا.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۸ بحار الأنوار، ج۱۶، ص۳۲۹/ نورالثقلین؛ فیه: «و ان فی الجنة ... ما حللوا» محذوف

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 15 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

فَأَنْجَيْناهُ (نَا)(خدا) (نُوحاً) وَ أَصْحابَ السَّفِينَةِ وَ جَعَلْناها (نَا)(خدا) (السَّفِینَةِ) آيَةً لِلْعالَمِينَ

خطاب آیه

آیه 15 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
فَأَنْجَيْناهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَصْحابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
السَّفِينَةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَعَلْناهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آيَةًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِلْعالَمِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 16

العنکبوت 16: وَ إِبْراهِیمَ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ

ترجمه

انصاریان: و ابراهيم را [نيز فرستاديم‌] آن گاه به قومش گفت: خدا را بپرستيد و از او پروا كنيد، اين براى شما بهتر است، اگر بدانيد؛

مکارم: ما ابراهيم را (نيز) فرستاديم، هنگامى كه به قومش گفت: «خدا را پرستش كنيد و از (عذاب) او بپرهيزيد كه اين براى شما بهتر است اگر بدانيد!

احسن الحدیث: و ابراهيم را فرستاديم كه به قوم خود گفت: خدا را عبادت كنيد و از او بترسيد، اگر بدانيد آن به خير شماست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

الباقر (علیه السلام): إِنَّ نُوحاً (علیه السلام) لَمَّا انْقَضَتْ نُبُوَّتُهُ وَ اسْتُکْمِلَتْ أَیَّامُهُ أَوْحَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَیْهِ أَنْ یَا نُوحُ (علیه السلام) قَدْ قَضَیْتَ نُبُوَّتَکَ وَ اسْتَکْمَلْتَ أَیَّامَکَ فَاجْعَلِ الْعِلْمَ الَّذِی عِنْدَکَ وَ الْإِیمَانَ وَ الِاسْمَ الْأَکْبَرَ وَ مِیرَاثَ الْعِلْمِ وَ آثَارَ عِلْمِ النُّبُوَّةِ فِی الْعَقِبِ مِنْ ذُرِّیَّتِکَ فَإِنِّی لَنْ أَقْطَعَهَا کَمَا لَمْ أَقْطَعْهَا مِنْ بُیُوتَاتِ الْأَنْبِیَاءِ الَّتِی بَیْنَکَ وَ بَیْنَ آدَمَ (علیه السلام) وَ لَنْ أَدَعَ الْأَرْضَ إِلَّا وَ فِیهَا عَالِمٌ یُعْرَفُ بِهِ دِینِی وَ تُعْرَفُ بِهِ طَاعَتِی وَ یَکُونُ نَجَاةً لِمَنْ یُولَدُ فِیمَا بَیْنَ قَبْضِ النَّبِیِّ إِلَی خُرُوجِ النَّبِیِّ الْآخَرِ وَ بَشَّرَ نُوحٌ (علیه السلام) سَاماً (علیه السلام) بِهُودٍ (علیه السلام) وَ کَانَ فِیمَا بَیْنَ نُوحٍ (علیه السلام) وَ هُودٍ (علیه السلام) مِنَ الْأَنْبِیَاءِ وَ قَالَ نُوحٌ (علیه السلام) إِنَّ اللَّهَ بَاعِثٌ نَبِیّاً یُقَالُ لَهُ هُودٌ (علیه السلام) وَ إِنَّهُ یَدْعُو قَوْمَهُ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ فَیُکَذِّبُونَهُ وَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ مُهْلِکُهُمْ بِالرِّیحِ فَمَنْ أَدْرَکَهُ مِنْکُمْ فَلْیُؤْمِنْ بِهِ وَلْیَتَّبِعْهُ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یُنْجِیهِ مِنْ عَذَابِ الرِّیحِ وَ أَمَرَ نُوحٌ (علیه السلام) ابْنَهُ سَاماً (علیه السلام) أَنْ یَتَعَاهَدَ هَذِهِ الْوَصِیَّةَ عِنْدَ رَأْسِ کُلِّ سَنَةٍ فَیَکُونَ یَوْمُئِذٍ عِیداً لَهُمْ فَیَتَعَاهَدُونَ فِیهِ مَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ الْإِیمَانِ وَ الِاسْمِ الْأَکْبَرِ وَ مَوَارِیثِ الْعِلْمِ وَ آثَارِ عِلْمِ النُّبُوَّةِ فَوَجَدُوا هُوداً (علیه السلام) نَبِیّاً وَ قَدْ بَشَّرَ بِهِ أَبُوهُمْ نُوحٌ (علیه السلام) فَآمَنُوا بِهِ وَ اتَّبَعُوهُ وَ صَدَّقُوهُ فَنَجَوْا مِنْ عَذَابِ الرِّیحِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ إِلی عادٍ أَخاهُمْ هُوداً وَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ کَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلِینَ إِذْ قالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَ لا تَتَّقُونَ وَ قَالَ تَبَارَکَ‌وَ‌تَعَالَی وَ وَصَّی بِها إِبْراهِیمُ بَنِیهِ وَ یَعْقُوبُ وَ قَوْلُهُ وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ کُلًّا هَدَیْنا لِنَجْعَلَهَا فِی أَهْلِ بَیْتِهِ وَ نُوحاً هَدَیْنا مِنْ قَبْلُ لِنَجْعَلَهَا فِی أَهْلِ بَیْتِهِ فَآمَنَ الْعَقِبُ مِنْ ذُرِّیَّةِ الْأَنْبِیَاءِ (علیه السلام) مَنْ کَانَ قَبْلَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) لِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ کَانَ بَیْنَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ هُودٍ (علیه السلام) مِنَ الْأَنْبِیَاءِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ ما قَوْمُ لُوطٍ مِنْکُمْ بِبَعِیدٍ وَ قَوْلُهُ عَزَّ ذِکْرُهُ فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَ قالَ إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی وَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ وَ إِبْراهِیمَ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللهَ وَ اتَّقُوهُ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ فَجَرَی بَیْنَ کُلِّ نَبِیَّیْنِ عَشَرَةُ أَنْبِیَاءَ وَ تِسْعَةُ وَ ثَمَانِیَةُ أَنْبِیَاءَ کُلُّهُمْ أَنْبِیَاءُ وَ جَرَی لِکُلِّ نَبِیٍّ مَا جَرَی لِنُوحٍ (علیه السلام) وَ کَمَا جَرَی لآِدَمَ وَ هُودٍ وَ صَالِحٍ وَ شُعَیْبٍ وَ إِبْرَاهِیمَ (علیهم السلام) حَتَّی انْتَهَتْ إِلَی یُوسُفَ بْنِ یَعْقُوبَ (علیه السلام) ثُمَّ صَارَتْ مِنْ بَعْدِ یُوسُفَ (علیه السلام) فِی أَسْبَاطِ إِخْوَتِهِ حَتَّی انْتَهَتْ إِلَی مُوسَی (علیه السلام) فَکَانَ بَیْنَ یُوسُفَ (علیه السلام) وَ بَیْنَ مُوسَی (علیه السلام) مِنَ الْأَنْبِیَاءِ فَأَرْسَلَ اللَّهُ مُوسَی وَ هَارُونَ (علیها السلام) إِلَی فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ ثُمَّ أَرْسَلَ الرُّسُلَ تَتْرَی.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۳۸ الکافی، ج۸، ص۱۱۵/ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۴۷؛ «بتفاوت»/ البرهان؛ «اوحی الله ... من العلم و الایمان» محذوف و «فوجدوا ... الرسل تتری» محذوف

امیرالمؤمنین (علیه السلام): أَمَّا الرُّخْصَةُ الَّتِی ظَاهِرُهَا خِلَافُ بَاطِنِهَا وَ الْمُنْقَطِعُ الْمَعْطُوفُ فِی التَّنْزِیلِ هُوَ أَنَّ الْآیَةَ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ کَانَتْ تَجِیءُ بِشَیْءٍ مَا ثُمَّ تَجِیءُ مُنْقَطِعَةَ الْمَعْنَی بَعْدَ ذَلِکَ وَ تَجِیءُ بِمَعْنَی غَیْرِهِ ثُمَّ تَعْطِفُ بِالْخِطَابِ عَلَی الْأَوَّلِ ... کَقَوْلِهِ فِی سُورَةِ الْعَنْکَبُوتِ وَ إِبْراهِیمَ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللهَ وَ اتَّقُوهُ ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ إِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ أَوْثاناً وَ تَخْلُقُونَ إِفْکاً إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللهِ لا یَمْلِکُونَ لَکُمْ رِزْقاً إِلَی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ ما عَلَی الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ثُمَّ اسْتَأْنَفَ الْقَوْلَ بِکَلَامِ غَیْرِهِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ أَ وَ لَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اللهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ إِنَّ ذلِکَ عَلَی اللهِ یَسِیرٌ قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللهُ یُنْشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللهَ عَلی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ یُعَذِّبُ مَنْ یَشاءُ وَ یَرْحَمُ مَنْ یَشاءُ وَ إِلَیْهِ تُقْلَبُونَ وَ ماأَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصِیرٍ وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیاتِ اللهِ وَ لِقائِهِ أُولئِکَ یَئِسُوا مِنْ رَحْمَتِی وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ ثُمَّ عَطَفَ الْقَوْلَ عَلَی الْکَلَامِ الْأَوَّلِ فِی وَصْفِ إِبْرَاهِیمَ فَقَالَ تَعَالَی فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنْجاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ ثُمَّ جَاءَ تَعَالَی بِتَمَامِ قِصَّةِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فِی آخِرِ الْآیَات.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۲ بحار الأنوار، ج۹۰، ص۳۱/ القمی، ج۱، ص۸؛ «بتفاوت»

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 16 سوره العنکبوت تعداد 9 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ إِبْراهِيمَ إِذْ قالَ (إِبْراهِیمَ) لِقَوْمِهِ (إِبْراهِیمَ) اعْبُدُوا (قَوْمِ) اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ (قَوْمِ) (اللَّهَ) ذٰلِكُمْ(اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ) خَيْرٌ لَكُمْ (قَوْمِ) إِنْ كُنْتُمْ (قَوْمِ) تَعْلَمُونَ (قَوْمِ)

خطاب آیه

آیه 16 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اِبراهیم به قَوم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِبْراهِيمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِذْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقَوْمِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اعْبُدُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
اتَّقُوهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
ذٰلِكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
خَيْرٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
لَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
إِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
كُنْتُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
تَعْلَمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 17

العنکبوت 17: إِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً وَ تَخْلُقُونَ إِفْکاً إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا یَمْلِکُونَ لَکُمْ رِزْقاً فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ وَ اشْکُرُوا لَهُ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ

ترجمه

انصاریان: جز اين نيست كه شما به جاى خدا بت‌هايى را مى‌پرستيد و [در نامگذارى آنها به آلهه و شفيع و مؤثر] دروغى را مى‌سازيد، بى‌ترديد كسانى را كه به جاى خدا مى‌پرستيد، رزقى را براى شما مالك نيستند [تا آن را به شما برسانند]، پس رزق را نزد خدا بجوييد و او را بندگى كنيد و او را شكر كنيد كه [فقط] به سوى او بازگردانده مى‌شويد،

مکارم: شما غير از خدا فقط بتهايى (از سنگ و چوب) را مى‌پرستيد و دروغى به هم مى‌بافيد؛ آنهايى را كه غير از خدا پرستش مى‌كنيد، مالك هيچ رزقى براى شما نيستند؛ روزى را تنها نزد خدا بطلبيد و او را پرستش كنيد و شكر او را بجا آوريد كه بسوى او بازگشت داده مى‌شويد!

احسن الحدیث: شما جز خدا اصنام بى‌ارزش را مى‌پرستيد و دروغ مى‌آفرينيد، آنهايى كه جز خدا پرستش مى‌كنيد مالك روزى شما نيستند روزى را نزد خدا بطلبيد، او را بندگى كنيد به او شكر گذار باشيد، به سوى او بر مى‌گرديد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): وَ تَخْلُقُونَ إِفْکاً أَیْ تُقَدِّرُونَ کَذِباً إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ إِلَی قَوْلِهِ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ وَ انْقَطَعَ خَبَرُ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) ثُمَّ خَاطَبَ اللَّهُ أُمَّةَ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) فَقَالَ وَ إِنْ تُکَذِّبُوا إِلَی قَوْلِهِ وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ ثُمَّ عَطَفَ عَلَی خَبَرِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فَقَالَ فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَی قَوْلِهِ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ فَهَذَا مِنَ الْمُنْقَطِعِ الْمَعْطُوف.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۲ بحار الأنوار، ج۲۸، ص۱۲/ القمی، ج۲۹، ص۱۴۸/ البرهان

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 17 سوره العنکبوت تعداد 12 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

إِنَّما تَعْبُدُونَ (قَوْمِ) مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً وَ تَخْلُقُونَ (قَوْمِ) إِفْكاً إِنَّ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ (الَّذِینَ) مِنْ دُونِ اللَّهِ لا يَمْلِكُونَ (الَّذِینَ) لَكُمْ (الَّذِینَ) رِزْقاً فَابْتَغُوا (الَّذِینَ) عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَ اعْبُدُوهُ (الَّذِینَ) (اللَّهِ) وَ اشْكُرُوا (الَّذِینَ) لَهُ (اللَّهِ) إِلَيْهِ (اللَّهِ) تُرْجَعُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 17 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اِبراهیم به قَوم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
إِنَّمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
تَعْبُدُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
دُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
أَوْثاناًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
تَخْلُقُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
إِفْكاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
تَعْبُدُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
دُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
يَمْلِكُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
لَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
رِزْقاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
فَابْتَغُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
عِنْدَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
الرِّزْقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
اعْبُدُوهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
اشْكُرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
لَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
إِلَيْهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
تُرْجَعُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 18

العنکبوت 18: وَ إِنْ تُکَذِّبُوا فَقَدْ کَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِکُمْ وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلاَّ الْبَلاغُ الْمُبِینُ

ترجمه

انصاریان: و اگر [مرا] تكذيب كنيد [چيز جديدى نيست‌]؛ زيرا امت‌هايى پيش از شما نيز [پيامبران را] تكذيب كردند، و بر عهده پيامبر جز رساندن آشكار [پيام وحى‌] نيست.

مکارم: اگر شما (مرا) تكذيب كنيد (جاى تعجب نيست)، امتهايى پيش از شما نيز (پيامبرانشان را) تكذيب كردند؛ وظيفه فرستاده (خدا) جز ابلاغ آشكار نيست».

احسن الحدیث: اگر مرا تكذيب كنيد، امتهايى پيش از شما نيز تكذيب كرده‌اند، بر عهده پيامبر جز تبليغ نيست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 18 سوره العنکبوت تعداد 2 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ إِنْ تُكَذِّبُوا (الَّذِینَ) فَقَدْ فَقَدْ كَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِكُمْ (الَّذِینَ) وَ ما عَلَي الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ

خطاب آیه

آیه 18 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اِبراهیم به قَوم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
إِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
تُكَذِّبُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
فَقَدْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
فَقَدْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
كَذَّبَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
أُمَمٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
قَبْلِكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
عَلَينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
الرَّسُولِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
الْبَلاغُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم
الْمُبِينُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اِبراهیمقَوم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 19

العنکبوت 19: أَ وَ لَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ إِنَّ ذلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ

ترجمه

انصاریان: آيا ندانسته‌اند كه چگونه خدا مخلوقات را مى‌آفريند سپس آنان را [پس از مرگشان‌] باز خواهد گرداند، يقيناً اين [كار] بر خدا آسان است.

مکارم: آيا آنان نديدند چگونه خداوند آفرينش را آغاز مى‌كند، سپس بازمى‌گرداند؟! اين كار براى خدا آسان است!

احسن الحدیث: آيا ندانسته‌اند، خدا چگونه آفرينش را شروع مى‌كند، سپس آن را اعاده خواهد كرد ...

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنِ ابْنِ‌عُمَرَ قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ فِی خُطْبَتِهِ أَیُّهَا النَّاسُ لَا تَسُبُّوا عَلِیّاً (علیه السلام) وَ لَا تَحْسُدُوهُ {وَ لَا تحدوه} فَإِنَّهُ وَلِیُّ کُلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ بَعْدِی فَأَحِبُّوهُ بِحُبِّی {لِحُبِّی} إِیَّاهُ وَ أَکْرِمُوهُ لِکَرَامَتِی وَ أَطِیعُوهُ لِلَّهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ اسْتَرْشِدُوهُ تُوَفَّقُوا وَ تُرْشَدُوا فَإِنَّهُ الدَّلِیلُ لَکُمْ عَلَی اللَّهِ بَعْدِی فَقَدْ بَیَّنْتُ لَکُمْ أَمْرَ عَلِیٍّ (علیه السلام) {أَمْرَهُ} فَاعْقِلُوهُ وَ ما عَلَی الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِینُ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۴ فرات الکوفی، ص۳۱۹/ بحار الأنوار، ج۳۹، ص۲۹۲

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 19 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

أَ وَ لَمْ يَرَوْا (أُمَمٌ) كَيْفَ يُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ (اللَّهُ) (الْخَلْقَ) إِنَّ ذٰلِكَ(يُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ) عَلَي اللَّهِ يَسِيرٌ

خطاب آیه

آیه 19 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَرَوْانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَيْفَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُبْدِئُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْخَلْقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ثُمَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُعِيدُهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذٰلِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَلَينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَسِيرٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 20

العنکبوت 20: قُلْ سِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنْشِئُ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

ترجمه

انصاریان: بگو: در زمين بگرديد پس با تأمل بنگريد كه چگونه مخلوقات را آفريد، سپس خدا جهان آخرت را ايجاد مى‌كند؛ زيرا خدا بر هر كارى تواناست،

مکارم: بگو: «در زمين بگرديد و بنگريد خداوند چگونه آفرينش را آغاز كرده است؟ سپس خداوند (به همين گونه) جهان آخرت را ايجاد مى‌كند؛ يقيناً خدا بر هر چيز توانا است!

احسن الحدیث: بگو: در زمين سفر كنيد و بنگريد خلق را چطور آفريده است، خدا سپس عالم آخرت را به وجود خواهد آورد، خدا بر هر چيز تواناست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

امیرالمؤمنین (علیه السلام): أَنَا الْحَاشِرُ إِلَی اللَّهِ وَ أَنَا کَلِمَةُ اللَّهِ الَّتِی یَجْمَعُ بِهَا الْمُفْتَرِقَ وَ یُفَرِّقُ بِهَا الْمُجْتَمِعَ وَ أَنَا أَسْمَاءُ اللَّهِ الْحُسْنَی وَ أَمْثَالُهُ الْعُلْیَا وَ آیَاتُهُ الْکُبْرَی وَ أَنَا صَاحِبُ الْجَنَّةِ وَ النَّارِ أُسْکِنُ أَهْلَ الْجَنَّةِ الْجَنَّةَ وَ أُسْکِنُ أَهْلَ النَّارِ النَّارَ وَ إِلَیَّ تَزْوِیجُ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ إِلَیَّ عَذَابُ أَهْلِ النَّارِ وَ إِلَیَّ إِیَابُ الْخَلْقِ جَمِیعاً وَ أَنَا الْإِیَابُ الَّذِی یَئُوبُ إِلَیْهِ کُلُّ شَیْءٍ بَعْدَ الْقَضَاءِ وَ إِلَیَّ حِسَابُ الْخَلْقِ جَمِیعاً ... أَنَا الَّذِی احْتَجَ اللَّهُ بِهِ عَلَیْکُمْ فِی ابْتِدَاءِ خَلْقِکُم.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۴ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۴۸

الصّادق (علیه السلام): وَ فِی زِیَارَةِ الجَامِعَةِ: بِکُمْ فَتَحَ اللَّهُ وَ بِکُمْ یَخْتِمُ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۴ کامل الزیارات، ص۱۹۹

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 20 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قُلْ (پیامبر ص) سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا (وا) كَيْفَ بَدَأَ (اللَّهِ) الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ يُنْشِئُ (اللَّهُ) النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَليٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ

خطاب آیه

آیه 20 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اَنتَ(پیامبر ص) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قُلْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سِيرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
الْأَرْضِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
فَانْظُرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
كَيْفَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
بَدَأَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
الْخَلْقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
ثُمَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
يُنْشِئُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
النَّشْأَةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
الْآخِرَةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
عَليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
كُلِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
شَيْءٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
قَدِيرٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 21

العنکبوت 21: یُعَذِّبُ مَنْ یَشاءُ وَ یَرْحَمُ مَنْ یَشاءُ وَ إِلَیْهِ تُقْلَبُونَ

ترجمه

انصاریان: هر كس را بخواهد عذاب مى‌كند، و هر كس را بخواهد مورد رحمت قرار مى‌دهد، و فقط به سوى او بازگردانده مى‌شويد.

مکارم: هر كس را بخواهد (و مستحق بداند) مجازات مى‌كند، و هر كس را بخواهد مورد رحمت قرار مى‌دهد؛ و شما را به سوى او بازمى‌گردانند.

احسن الحدیث: هر كه را بخواهد عذاب مى‌كند و هر كه را بخواهد رحم مى‌كند. فقط به سوى او بر مى‌گرديد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 21 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

يُعَذِّبُ (اللَّهُ) مَنْ يَشاءُ (اللَّهُ) وَ يَرْحَمُ (اللَّهُ) مَنْ يَشاءُ (اللَّهُ) وَ إِلَيْهِ (اللَّهُ) تُقْلَبُونَ (وا)

خطاب آیه

آیه 21 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اَنتَ(پیامبر ص) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
يُعَذِّبُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
يَشاءُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
يَرْحَمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
يَشاءُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
إِلَيْهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
تُقْلَبُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 22

العنکبوت 22: وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصِیرٍ

ترجمه

انصاریان: و شما نه در زمين و نه در آسمان نمى‌توانيد خدا را عاجز كنيد [تا از دسترس قدرت او بيرون رويد]، و شما را به جاى خدا هيچ سرپرست و ياورى نيست،

مکارم: شما هرگز نمى‌توانيد بر اراده خدا چيره شويد و از حوزه قدرت او در زمين و آسمان بگريزيد؛ و براى شما جز خدا، ولى و ياورى نيست!»

احسن الحدیث: شما نه در زمين عاجز كننده خدائيد و نه در آسمان، و جز خدا نه سرپرستى داريد و نه يارى.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 22 سوره العنکبوت تعداد 2 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ ما أَنْتُمْ(وا) بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ وَ ما لَكُمْ (وا) مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ

خطاب آیه

آیه 22 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اَنتَ(پیامبر ص) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
أَنْتُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
بِمُعْجِزِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
الْأَرْضِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
السَّماءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
لَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
دُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
وَلِيٍّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم
نَصِيرٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 23

العنکبوت 23: وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیاتِ اللَّهِ وَ لِقائِهِ أُولئِکَ یَئِسُوا مِنْ رَحْمَتِی وَ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ

ترجمه

انصاریان: وكسانى كه به آيات خدا و ديدار [قيامت و محاسبه اعمال به وسيله‌] او كفر ورزيدند، آنان از رحمت من مأيوسند وبراى آنان عذابى دردناك است.

مکارم: كسانى كه به آيات خدا و ديدار او كافر شدند، از رحمت من مأيوسند؛ و براى آنها عذاب دردناكى است!

احسن الحدیث: آنان كه به آيات و ملاقات خدا كافر شده‌اند آنها از رحمت من مأيوس هستند آنها را عذاب دردناكى هست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 23 سوره العنکبوت تعداد 8 ضمیر قرار دارد که 5 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ الَّذِينَ(کافران) كَفَرُوا (الَّذِینَ)(کافران) بِآياتِ اللَّهِ وَ لِقائِهِ (اللَّهِ) أُولئِكَ(الَّذِینَ)(کافران) يَئِسُوا (الَّذِینَ)(کافران) مِنْ رَحْمَتِي (خدا) وَ أُولئِكَ(الَّذِینَ)(کافران) لَهُمْ (الَّذِینَ)(کافران) عَذابٌ أَلِيمٌ

خطاب آیه

آیه 23 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَفَرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِآياتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقائِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أُولئِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَئِسُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رَحْمَتِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أُولئِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَذابٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَلِيمٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 24

العنکبوت 24: فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنْجاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ

ترجمه

انصاریان: پس جواب قوم ابراهيم جز اين نبود كه گفتند: او را بكشيد يا بسوزانيدش. پس خدا او را از آن آتش رهايى بخشيد، مسلماً در اين [حادثه‌] براى مردمى كه ايمان دارند، عبرت‌هاست،

مکارم: اما جواب قوم او [ابراهيم‌] جز اين نبود كه گفتند: «او را بكشيد يا بسوزانيد!» ولى خداوند او را از آتش رهايى بخشيد؛ در اين ماجرا نشانه‌هايى است براى كسانى كه ايمان مى‌آورند.

احسن الحدیث: جواب قوم ابراهيم آن بود كه گفتند: او را بكشيد يا بسوزانيد، خدا از آتش نجاتش داد در آن حجتهايى است به قومى كه ايمان مى‌آورند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 24 سوره العنکبوت تعداد 9 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ (إِبْراهِیمَ) إِلَّا أَنْ قالُوا (قَوْمِ) اقْتُلُوهُ (قَوْمِ) (إِبْراهِیمَ) أَوْ حَرِّقُوهُ (قَوْمِ) (إِبْراهِیمَ) فَأَنْجاهُ (إِبْراهِیمَ) اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِي ذٰلِكَ(فَأَنْجاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ) لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (قَوْمٍ)

خطاب آیه

آیه 24 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُم(قوم) به اَنتُم(قوم)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
فَمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَوابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَوْمِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اقْتُلُوهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتُم(قوم)
أَوْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتُم(قوم)
حَرِّقُوهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتُم(قوم)
فَأَنْجاهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
النَّارِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذٰلِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَآياتٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقَوْمٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُؤْمِنُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 25

العنکبوت 25: وَ قالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَیْنِکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا ثُمَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَ یَلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ مَأْواکُمُ النَّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ ناصِرِینَ

ترجمه

انصاریان: و [ابراهيم‌] گفت: جز اين نيست كه به جاى خدا بتهايى را [براى خود به عنوان معبود] گرفته‌ايد [كه علت آن‌] دوستى ميان خودتان در زندگى دنيا است، سپس روز قيامت برخى از شما برخى ديگر را انكار مى‌كنند، و بعضى از شما بعضى ديگر را لعنت مى‌نمايند، و جايگاه شما آتش است، و براى شما هيچ ياورى نخواهد بود.

مکارم: (ابراهيم) گفت: «شما غير از خدا بتهايى براى خود انتخاب كرده‌ايد كه مايه دوستى و محبت ميان شما در زندگى دنيا باشد؛ سپس روز قيامت از يكديگر بيزارى مى‌جوييد و يكديگر را لعن مى‌كنيد؛ و جايگاه (همه) شما آتش است و هيچ يار و ياورى براى شما نخواهد بود!»

احسن الحدیث: ابراهيم گفت: بتهاى بى ارزشى را به علت دوستى يكديگر گرفته‌ايد ولى در روز قيامت بعضى از شما از بعضى بيزارى مى‌كند و بعضى از شما بعضى را لعن مى‌كند جايگاه شما آتش است و يارانى براى شما نخواهد بود.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 5 روایت میباشد

کفر

الصّادق (علیه السلام): عَن أَبِی‌عَمْرٍوالزُّبَیْرِیِّ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ لَهُ أَخْبِرْنِی عَنْ وُجُوهِ الْکُفْرِ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ قَالَ الْکُفْرُ فِی کِتَابِ اللَّهِ عَلَی خَمْسَةِ أَوْجُهٍ فَمِنْهَا کُفْرُ الْجُحُودُ وَ الْجُحُودُ عَلَی وَجْهَیْنِ وَ الْکُفْرُ بِتَرْکِ مَا أَمَرَ اللَّهُ وَ کُفْرُ الْبَرَاءَةِ وَ کُفْرُ النِّعَم ... وَ الْوَجْهُ الْخَامِسُ مِنَ الْکُفْرِ کُفْرُ الْبَرَاءَةِ وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ یَحْکِی قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) کَفَرْنا بِکُمْ وَ بَدا بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّی تُؤْمِنُوا بِاللهِ وَحْدَهُ یَعْنِی تَبَرَّأْنَا مِنْکُمْ وَ قَالَ یَذْکُرُ إِبْلِیسَ وَ تَبْرِئَتَهُ مِنْ أَوْلِیَائِهِ مِنَ الْإِنْسِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنِّی کَفَرْتُ بِما أَشْرَکْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ وَ قَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَیْنِکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا ثُمَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَ یَلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضاً یَعْنِی یَتَبَرَّأُ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۶ الکافی، ج۲، ص۳۸۹/ بحار الأنوار، ج۶۹، ص۹۲؛ «قال قلت له أخبرنی ... فی الحیاة الدنیا» محذوف

کفر

امیرالمؤمنین (علیه السلام): وَ أَمَّا الْکُفْرُ الْمَذْکُورُ فِی کِتَابِ اللَّهِ تَعَالَی فَخَمْسَةُ وُجُوهٍ مِنْهَا کُفْرُ الْجُحُودِ وَ مِنْهَا کُفْرٌ فَقَطْ وَ الْجُحُودُ یَنْقَسِمُ عَلَی وَجْهَیْنِ وَ مِنْهَا کُفْرُ التَّرْکِ لِمَا أَمَرَ اللَّهُ تَعَالَی بِهِ وَ مِنْهَا کُفْرُ الْبَرَاءَةِ وَ مِنْهَا کُفْرُ النِّعَم ... وَ أَمَّا الْوَجْهُ الرَّابِعُ مِنَ الْکُفْرِ فَهُوَ مَا حَکَاهُ تَعَالَی عَنْ قَوْلِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) کَفَرْنا بِکُمْ وَ بَدا بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّی تُؤْمِنُوا بِاللهِ وَحْدَهُ فَقَوْلُهُ کَفَرْنا بِکُمْ أَیْ تَبَرَّأْنَا مِنْکُمْ وَ قَالَ سُبْحَانَهُ فِی قِصَّةِ إِبْلِیسَ وَ تَبَرِّیهِ مِنْ أَوْلِیَائِهِ مِنَ الْإِنْسِ إِلَی یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنِّی کَفَرْتُ بِما أَشْرَکْتُمُونِ مِنْ قَبْلُ أَیْ تَبَرَّأْتُ مِنْکُمْ وَ قَوْلُهُ تَعَالَی إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَیْنِکُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا إِلَی قَوْلِهِ ثُمَّ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَ یَلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضاً.

امام‌علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۶ بحار الأنوار، ج۶۹، ص۱۰۰/ بحار الأنوار، ج۹۰، ص۶۱

کفر

امیرالمؤمنین (علیه السلام): عَنْ أَبِی‌مَعْمَرٍ‌السَّعْدَانِیِّ عَنْ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ فِی جَوَابِ مَنِ ادَّعَی التَّنَاقُضَ بَیْنَ آیَاتِ الْقُرْآنِ فَقَالَ وَ أَجِدُ اللَّهَ یَقُولُ یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِکَةُ صَفًّا لا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً وَ قَالَ وَ اسْتَنْطَقُوا فَقَالُوا وَ اللهِ رَبِّنا ما کُنَّا مُشْرِکِینَ وَ قَالَ یَوْمَ الْقِیامَةِ یَکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَ یَلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضاً وَ قَالَ إِنَّ ذلِکَ لَحَقٌّ تَخاصُمُ أَهْلِ النَّارِ وَ قَالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَیَّ وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَیْکُمْ بِالْوَعِیدِ وَ قَالَ الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلی أَفْواهِهِمْ وَ تُکَلِّمُنا أَیْدِیهِمْ وَ تَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ فَمَرَّةً یُخْبِرُ أَنَّهُمْ لا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً وَ مَرَّةً یُخْبِرُ أَنَّ الْخَلْقَ یَنْطِقُونَ وَ یَقُولُ عَنْ مَقَالَتِهِمْ وَ اللهِ رَبِّنا ما کُنَّا مُشْرِکِینَ وَ مَرَّةً یُخْبِرُ أَنَّهُمْ یَخْتَصِمُونَ فَأَجَابَ (علیه السلام) بِأَنَّ ذَلِکَ فِی مَوَاطِنَ غَیْرِ وَاحِدٍ مِنْ مَوَاطِنِ ذَلِکَ الْیَوْمِ الَّذِی کانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ یَجْمَعُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ الْخَلَائِقَ یَوْمَئِذٍ فِی مَوَاطِنَ یَتَفَرَّقُونَ وَ یُکَلِّمُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَ یَسْتَغْفِرُ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ أُولَئِکَ الَّذِینَ کَانَ مِنْهُمُ الطَّاعَةُ فِی دَارِ الدُّنْیَا مِنَ الرُّؤَسَاءِ وَ الْأَتْبَاعِ وَ یَلْعَنُ أَهْلُ الْمَعَاصِی الَّذِینَ بَدَتْ مِنْهُمُ الْبَغْضَاءُ وَ تَعَاوَنُوا عَلَی الظُّلْمِ وَ الْعُدْوَانِ فِی دَارِ الدُّنْیَا الْمُسْتَکْبِرِینَ وَ الْمُسْتَضْعَفِینَ یَکْفُرُ بَعْضُهُمْ بِبَعْضٍ وَ یَلْعَنُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً وَ الْکُفْرُ فِی هَذِهِ الْآیَةِ الْبَرَاءَةُ یَقُولُ فَیَتَبَرَّأُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْض.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۸ بحار الأنوار، ج۷، ص۱۱۷/ التوحید، ص۲۵۴؛ «فمرة ... فأجاب» محذوف/ نورالثقلین

لعنت، ناسزا

الصّادق (علیه السلام): یَا مَالِکُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنْ قَوْمٍ ائْتَمُّوا بِإِمَامٍ فِی الدُّنْیَا إِلَّا جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَلْعَنُهُمْ وَ یَلْعَنُونَهُ إِلَّا أَنْتُمْ وَ مَنْ کَانَ عَلَی مِثْلِ حَالِکُم.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۸ الکافی، ج۸، ص۱۴۶/ نورالثقلین

لعنت، ناسزا

الصّادق (علیه السلام): عَنْ مَالِکِ بْنِ أَعْیَنَ قَالَ: قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَا مَالِکُ أَ مَا تَرْضَوْنَ أَنْ یَأْتِیَ کُلُ قَوْمٍ یَلْعَنُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً إِلَّا أَنْتُمْ وَ مَنْ قَالَ بِقَوْلِکُمْ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۴۸ بحار الأنوار، ج۸، ص۱۱/ نورالثقلین

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 25 سوره العنکبوت تعداد 7 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ قالَ (إِبْراهِیمَ) إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ (قَوْمِ) مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثاناً مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ (قَوْمِ) فِي الْحَياةِ الدُّنْيا ثُمَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ (قَوْمِ) بِبَعْضٍ وَ يَلْعَنُ بَعْضُكُمْ (قَوْمِ) بَعْضاً وَ مَأْواكُمُ (قَوْمِ) النَّارُ وَ ما لَكُمْ (قَوْمِ) مِنْ ناصِرِينَ

خطاب آیه

آیه 25 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(ابراهیم) به اَنتُم(قوم)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّمَانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
اتَّخَذْتُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
دُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
أَوْثاناًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
مَوَدَّةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
بَيْنِكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
الْحَياةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
الدُّنْيانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
ثُمَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
يَوْمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
الْقِيامَةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
يَكْفُرُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
بَعْضُكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
بِبَعْضٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
يَلْعَنُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
بَعْضُكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
بَعْضاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
مَأْواكُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
النَّارُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
لَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)
ناصِرِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)اَنتُم(قوم)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 26

العنکبوت 26: فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَ قالَ إِنِّی مُهاجِرٌ إِلى رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

ترجمه

انصاریان: پس لوط به ابراهيم ايمان آورد، و [ابراهيم‌] گفت: به درستى كه من به سوى پروردگارم مهاجرت مى‌كنم، كه فقط او تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است.

مکارم: و لوط به او [ابراهيم‌] ايمان آورد، و (ابراهيم) گفت: «من بسوى پروردگارم هجرت مى‌كنم كه او صاحب قدرت و حكيم است!»

احسن الحدیث: لوط به ابراهيم ايمان آورد، ابراهيم گفت: من به سوى پروردگارم مى‌روم. او عزيز و حكيم است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 5 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ أَیْ لِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ قالَ إِنِّی مُهاجِرٌ إِلی رَبِّی قَالَ الْمُهَاجِرُ مَنْ هَجَرَ السَّیِّئَاتِ وَ تَابَ إِلَی اللَّه.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۰ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۲۸/ القمی، ج۲، ص۱۴۸/ البرهان

الصّادق (علیه السلام): عَنْ إِبْرَاهِیمَ‌بْنِ‌أَبِی‌زِیَادٍ الْکَرْخِیِّ قَالَ سَمِعتُ اَبَاعَبدِاللهِ (علیه السلام) وَ ذَکَرَ حَدِیثِ مُهَاجَرَةِ ابرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ ذَکَرَ فِی آخِرِهِ: ... سَارَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) حَتَّی نَزَلَ بِأَعْلَی الشَّامَاتِ وَ خَلَّفَ لُوطاً (علیه السلام) بِأَدْنَی الشَّامَات.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۰ البرهان

الصّادق (علیه السلام): الْأَنْبِیَاءُ وَ الْمُرْسَلُونَ عَلَی أَرْبَعِ طَبَقَاتٍ فَنَبِیٌ مُنَبَّأٌ فِی نَفْسِهِ لَا یَعْدُو غَیْرَهَا وَ نَبِیٌّ یَرَی فِی النَّوْمِ وَ یَسْمَعُ الصَّوْتَ وَ لَا یُعَایِنُ فِی الْیَقَظَةِ وَ لَمْ یُبْعَثْ إِلَی أَحَدٍ وَ عَلَیْهِ إِمَامٌ مِثْلُ مَا کَانَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) عَلَی لُوط (علیه السلام)...

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۰ الکافی، ج۸، ص۳۷۳/ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۵۵

الصّادق (علیه السلام): کَانَتْ أُمُّ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ أُمُّ لُوطٍ (علیه السلام) سَارَةَ وَ وَرَقَةَ وَ هُمَا ابْنَتَانِ لِلَاحِجٍ وَ کَانَ اللَّاحِجُ نَبِیّاً مُنْذِراً وَ لَمْ یَکُنْ رَسُولا.

امام‌صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۰ الکافی، ج۸، ص۳۷۰

الباقر (علیه السلام): فَآمَنَ لَهُ لُوطُ وَ خَرَجَ مُهَاجِراً إِلَی الشَّامِ هُوَ وَ سَارَةُ وَ لُوطٌ (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۰ الکافی، ج۸، ص۳۷۰/ البرهان

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 26 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

فَآمَنَ لَهُ (إِبْراهِیمَ) لُوطٌ وَ قالَ (إِبْراهِیمَ) إِنِّي (إِبْراهِیمَ) مُهاجِرٌ إِليٰ رَبِّي (إِبْراهِیمَ) إِنَّهُ (رَبِّ) هُوَ(رَبِّ) الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

خطاب آیه

آیه 26 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(ابراهیم) به مجهول

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
فَآمَنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لُوطٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنِّينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول
مُهاجِرٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول
إِليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول
رَبِّينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول
إِنَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول
هُوَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول
الْعَزِيزُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول
الْحَكِيمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)مجهول

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 27

العنکبوت 27: وَ وَهَبْنا لَهُ إِسْحاقَ وَ یَعْقُوبَ وَ جَعَلْنا فِی ذُرِّیَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَ الْکِتابَ وَ آتَیْناهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیا وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ

ترجمه

انصاریان: و اسحاق و يعقوب را به او بخشيديم و پيامبرى و كتاب را در نسلش قرار داديم و پاداشش را در دنيا به او داديم، و بى‌ترديد او در آخرت از زمره شايستگان است.

مکارم: و (در اواخر عمر،) اسحاق و يعقوب را به او بخشيديم و نبوت و كتاب آسمانى را در دودمانش قرار داديم و پاداش او را در دنيا داديم و او در آخرت از صالحان است!

احسن الحدیث: به او اسحاق و يعقوب را داديم و در نسل او نبوت و كتابهاى آسمانى قرار داديم، پاداش دنيايى او را داديم و او در آخرت در زمره شايستگان است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

امیرالمؤمنین (علیه السلام): اعْلَمُوا یَا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ الْمُؤْمِنَ مَنْ یَعْمَلُ لِثَلَاثٍ مِنَ الثَّوَابِ إِمَّا لِخَیْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ یُثِیبُهُ بِعَمَلِهِ فِی دُنْیَاهُ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ لِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ آتَیْناهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیا وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ فَمَنْ عَمِلَ لِلَّهِ تَعَالَی أَعْطَاهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ کَفَاهُ الْمُهِمَّ فِیهِمَا.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۰ بحار الأنوار، ج۶۷، ص۶۶/ الأمالی للطوسی، ص۲۴/ الغارات، ج۱، ص۱۴۶/ نورالثقلین/ البرهان

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ وَ آتَیْناهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیَا قَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) الْأَجْرُ فِی الدُّنْیَا الثَّنَاءُ الْحَسَنُ وَ الْوَلَدُ الصَّالِحُ.

ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۰ متشابه القرآن، ج۲، ص۹۰

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 27 سوره العنکبوت تعداد 8 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ وَهَبْنا (خدا) لَهُ (إِبْراهِیمَ) إِسْحاقَ وَ يَعْقُوبَ وَ جَعَلْنا (نَا)(خدا) فِي ذُرِّيَّتِهِ (إِبْراهِیمَ) النُّبُوَّةَ وَ الْكِتابَ وَ آتَيْناهُ (نَا)(خدا) (إِبْراهِیمَ) أَجْرَهُ (إِبْراهِیمَ) فِي الدُّنْيا وَ إِنَّهُ (إِبْراهِیمَ) فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ لَمِنَ الصَّالِحِينَ

خطاب آیه

آیه 27 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَهَبْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِسْحاقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْقُوبَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَعَلْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذُرِّيَّتِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
النُّبُوَّةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْكِتابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آتَيْناهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَجْرَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الدُّنْيانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْآخِرَةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الصَّالِحِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 28

العنکبوت 28: وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِینَ

ترجمه

انصاریان: و لوط را [نيز فرستاديم‌]، آن گاه به قومش گفت: شما كار بسيار زشتى مرتكب مى‌شويد كه پيش از شما هيچ يك از جهانيان آن را انجام نداده‌اند.

مکارم: و لوط را فرستاديم هنگامى كه به قوم خود گفت: «شما عمل بسيار زشتى انجام مى‌دهيد كه هيچ يك از مردم جهان پيش از شما آن را انجام نداده است!

احسن الحدیث: لوط را بسوى قومش فرستاديم، به آنها گفت: شما مرتكب عمل لواط مى‌شويد كه پيش از شما احدى از جهانيان چنان نكرده است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

الصّادق (علیه السلام): تُحْفَةُ الْإِخْوَانِ: قَالَ الْإِمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ (علیه السلام): وَ کَانَ أَهْلُ الْمُؤْتَفِکَاتِ مِنْ أَجَلِّ النَّاسِ وَ کَانُوا فِی حُسْنٍ وَ جَمَالٍ فَأَصَابَهُمُ الْغَلَا وَ الْقَحْطُ، فَجَاءَهُمْ إِبْلِیسُ اللَّعِینُ وَ قَالَ لَهُمْ: إِنَّمَا جَاءَکُمُ الْقَحْطُ لِأَنَّکُمْ مَنَعْتُمُ النَّاسَ مِنْ دُورِکُمْ وَ لَمْ تَمْنَعُوهُمْ مِنْ بَسَاتِینِکُمُ الْخَارِجَةِ. فَقَالُوا: وَ کَیْفَ السَّبِیلُ إِلَی الْمَنْعِ؟ فَقالَ لَهُمُ: اجْعَلُوا السُّنَّةَ بَیْنَکُمْ إِذَا وَجَدْتُمْ غَرِیباً فِی بَلَدِکُمْ سَلَبْتُمُوهُ وَ نَکَحْتُمُوهُ فِی دُبُرِهِ حَتَّی أَنَّکُمْ إِذَا فَعَلْتُمْ ذَلِکَ لَمْ یَتَطَرَّقُوا عَلَیْکُمْ. قَالَ: فَعَزَمُوا عَلَی ذَلِکَ فَخَرَجُوا إِلَی ظَاهِرِ الْبَلَدِ یَطْلُبُونَ مَنْ یَجُوزُ بِهِمْ فَتَصَوَّرَ لَهُمْ إِبْلِیسُ اللَّعِینُ غُلَاماً أَمْرَدَ، فَتَزَیَّنَ فَحَمَلُوا عَلَیْهِ، فَلَمَّا رَأَوْهُ سَلَبُوهُ وَ نَکَحُوهُ فِی دُبُرِهِ، طَابَ لَهُمْ ذَلِکَ حَتَّی صَارَ هَذَا عَادَةً لَهُمْ فِی کُلِّ غَرِیبٍ وَجَدُوهُ حَتَّی تَعَدَّوْا مِنَ الْغُرَبَاءِ إِلَی أَهْلِ الْبَلَدِ وَ فَشَا ذَلِکَ لَهُمْ فِیهِمْ وَ ظَهَرَ ذَلِکَ مِنْ غَیْرِ انْتِقَامٍ بَیْنَهُمْ فَمِنْهُمْ مَنْ یُؤْتَی وَ مِنْهُمْ مَنْ یَأَتِی وَ أَوْحَی اللَّهُ تَعَالَی إِلَی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام): أَنِّی اخْتَرْتُ لُوطاً نَبِیّاً فَابْعَثْهُ إِلَی هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ. فَأَقْبَلَ إِبْرَاهِیمُ إِلَی لُوطٍ فَأَخْبَرَهُ بِذَلِکَ، ثُمَّ قَالَ: انْطَلِقْ إِلَی مَدَائِنِ سَدُومَ وَ ادْعُهُمْ إِلَی عِبَادَةِ اللَّهِ وَ حَذِّرْهُمْ أَمْرَ اللَّهِ وَ عَذَابَهُ وَ ذَکِّرْهُمْ بِمَا نَزَلَ بِقَوْمِ نُمْرُودَ بْنِ کَنْعَانَ. فَسَارَ لُوطٌ حَتَّی صَارَ إِلَی الْمَدَائِنِ فَوَقَفَ وَ هُوَ لَا یَدْرِی بِأَیِّهَا یَبْدَأُ، فَأَقْبَلَ حَتَّی دَخَلَ مَدِینَةَ سَدُومَ وَ هِیَ أَکْبَرُهُمْ وَ فِیهَا مَلِکُهُمْ، فَلَمَّا بَلَغَ وَسَطَ السُّوقِ قَالَ: یَا قَوْمِ، اتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِی وَ ازْجُرُوا أَنْفُسَکُمْ عَنْ هَذِهِ الْفَوَاحِشِ الَّتِی لَمْ تُسْبَقُوا إِلَی مِثْلِهَا وَ انْتَهُوا عَنْ عِبَادَةِ الْأَصْنَامِ فَإِنِّی رَسُولُ اللهِ إِلَیْکُمْ. فَذلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِینَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ وَ ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ یَعْنِی عَنْ إِتْیَانِ الرِّجَالِ. وَ قَالَ فِی مَکَانٍ آخَرَ: أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ یَعْنِی الْحَذْفَ بِالْحَصَی وَ التَّصْفِیقَ وَ اللَّعْبَ بِالْحَمَامِ وَ تَصْفِیقَ الطُّیُورِ وَ مُنَاقَرَةَ الدُّیُوکِ وَ مُهَارَشَةَ الْکِلَابِ وَ مُهَارَبَةَ الرِّجَالِ وَ الْحَبَقَ فِی الْمَجَالِسِ وَ لَبْسَ الْمُعَصْفَرَاتِ فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ وَ بَلَغَ ذَلِکَ مَلِکَهُمْ فِی سَدُومَ فَقَالَ: ائْتُونِی بِهِ. فَلَمَّا وَقَفَ بَیْنَ یَدَیْهِ، قَالَ لَهُ: مَنْ أَنْتَ وَ مَنْ أَرْسَلَکَ وَ إِلَی مَنْ بُعِثْتَ؟ فَقَالَ لَهُ: أَمَّا اسْمِی فَلُوطٌ ابْنُ أَخِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام)، وَ أَمَّا الَّذِی أَرْسَلَنِی فَهُوَ اللَّهُ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ، وَ أَمَّا مَا جِئْتُ بِهِ فَأَدْعُوکُمْ إِلَی اللَّهِ وَ أَنْهَاکُمْ عَنْ هَذِهِ الْفَوَاحِشِ. فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ مِنْ لُوطٍ وَقَعَ فِی قَلْبِهِ الرُّعْبَ وَ الْخَوْفَ، فَقَالَ لَهُ: إِنَّمَا أَنَا رَجُلٌ مِنْ قَوْمِی، فَسِرْ إِلَیْهِمْ فَإِنْ أَجَابُوکَ فَأَنَا مَعَهُمْ. قَالَ: فَخَرَجَ لُوطٌ مِنْ عِنْدِهِ وَ وَقَفَ عَلَی قَوْمِهِ وَ أَخَذَ یَدْعُوهُمْ إِلَی عِبَادَةِ اللَّهِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمَعَاصِی وَ یُحَذِّرُهُمْ عَذَابَ اللَّهِ حَتَّی وَثَبُوا عَلَیْهِ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ وَ قالُوا: لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا لُوطُ مِنْ هَذِهِ الدَّعْوَةِ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ أَیْ مِنْ بَلَدِنَا. قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمُ الْخَبِیثِ مِنَ الْقالِینَ أَیْ مِنَ الْمُبْغِضِینَ، رَبِّ نَجِّنِی وَ أَهْلِی مِمَّا یَعمَلُونَ یَعْنِی مِنَ الْفَواحِشِ. ثُمَّ قَامَ فِیهِمْ لُوطٌ عِشْرِینَ سَنَةً وَ هُوَ یَدْعُوهُمْ وَ تَوَفَّتِ امْرَأَتُهُ وَ کَانَتْ مُؤْمِنَةً فَتَزَوَّجَ بِأُخْرَی مِنْ قَوْمِهِ، وَ کَانَتْ قَدْ آمَنَتْ بِهِ یُقَالُ لَهَا قوابُ. فَقَامَ مَعَهَا أَعْوَاماً وَ هُوَ مَعَ ذَلِکَ یَدْعُوهُمْ إِلَی طَاعَةِ اللَّهِ. فَجَعَلُوا یَشْتُمُونَهُ وَ یَضْرِبُونَهُ حَتَّی بَقِیَ فِیهِمْ مِنْ أَوَّلِ مَا بُعِثَ إِلَی أَرْبَعِینَ سَنَةً فَلَمْ یُبَالُوا بِهِ وَ لَمْ یُطِیعُوهُ، فَضَجَّتِ الْأَرْضُ إِلَی رَبِّهَا وَ اسْتَغَاثَهُ الْأَشْجَارُ وَ الْأَطْیَارُ وَ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ مِنْ فِعْلِهِمْ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی فَأَوْحَی اللَّهُ تَعَالَی إِلَیْهِمْ: أَنِّی حَلِیمٌ لَا أَعْجَلُ عَلَی مَنْ عَصَانِی حَتَّی یَأْتِیَ الْأَجَلُ الْمَحْدُودُ. قَالَ: فَلَمَّا اسْتَخَفُّوا بِنَبِیِّ اللَّهِ وَ لَمْ یَذْهَبُوا إِلَی طَاعَتِهِ وَ دَامُوا عَلَی مَا کَانُوا فِیهِ مِنَ الْمَعَاصِی، أَمَرَ اللَّهُ تَعَالَی أَرْبَعَةً مِنَ الْمَلَائِکَةِ وَ هُمْ جَبْرَائِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ دَرْدَائِیلُ أَنْ یَمُرُّوا بِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ یُبَشِّرُونَهُ بِوَلَدٍ مِنْ سَارَةَ بِنْتِ هَارَازَ بْنِ نَاخُورَ وَ کَانَتْ قَدْ آمَنَتْ بِهِ حِینَ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْهِ النَّارَ بَرْداً وَ سَلَاماً، فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ: أَنْ تَزَوَّجْ بِهَا یَا إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام). قَالَ: فَجَاؤُوا عَلَی صُورَةِ الْبَشَرِ الْمُعْتَجِرِینَ بِالْعَمَائِمِ وَ کَانَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) لَا یَأْکُلُ إِلَّا مَعَ الضَّیْفِ. قَالَ: فَانْقَطَعَتِ الْأَضْیَافُ عَنْهُ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ، فَلَمَّا کَانَ بَعْدَ ذَلِکَ قَالَ: یَا سَارَةُ، قُومِی وَ اعْمَلِی شَیْئاً مِنَ الطَّعَامِ فَلَعَلِّی أَخْرُجُ عَسَی أَنْ أَلْقَی ضَیْفاً؟ فَقَامَتْ لِذَلِکَ وَ خَرَجَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فِی طَلَبِ الضَّیْفِ فَلَمْ یَجِدْ ضَیْفاً فَقَعَدَ فِی دَارِهِ یَقْرَأُ الصُّحُفَ الْمُنْزَلَةَ عَلَیْهِ فَلَمْ یُشْعِرْ إِلَّا وَ الْمَلَائِکَةُ قَدْ دَخَلُوا عَلَیْهِ مُفَاجَأَةً عَلَی خَیْلِهِمْ فِی زِینَتِهِمْ فَوَقَفُوا بَیْنَ یَدَیْهِ فَفَزِعَ مِنْ مُفَاجَأَتِهِمْ حَتَّی قالُوا سَلاماً. فَسَکَنَ خَوْفُهُ فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا إِبْرَاهِیمَ بِالْبُشْرَی قالُوا سَلَاماً وَ قَالَ تَعَالَی فِی آیَةٍ أُخْرَی: هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقالُوا سَلَاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ لِأَنَّهُ لَا یَعْرِفُ صُوَرَهُمْ فَرَحِبَ بِهِمْ وَ أَمَرَهُمْ بِالْجُلُوسِ وَ دَخَلَ عَلَی سَارَةَ، وَ قَالَ لَهَا: قَدْ نَزَلَتْ عِنْدَنَا أَرْبَعَةُ أَضْیَافٍ حِسَانِ الْوُجُوهِ وَ اللِّبَاسِ وَ قَدْ دَخَلُوا عَلَیَّ بِسَلَامِ الْأَبْرَارِ. فَقَالَ لَهَا: وَ حَاجَتِی أَنْ تَقُومِی وَ تَخْدِمِیهِمْ. فَقَالَتْ: عَهْدِی بِکَ یَا إِبْرَاهِیمُ وَ أَنْتَ أَغْیَرُ النَّاسِ. فَقَالَ: هُوَ کَمَا تَقُولِینَ غَیْرَ أَنَّ هَؤُلَاءِ أَعِزَّاءُ خِیَارٌ. ثُمَّ عَمَدَ إِبْرَاهِیمُ إِلَی عِجْلٍ سَمِینٍ فَذَبَحَهُ وَ نَظَّفَهُ وَ عَمَدَ إِلَی التَّنُّورِ فَسَجَرَهُ. فَوَضَعَ الْعِجْلَ فِی التَّنُّورِ حَتَّی اشْتَوَی وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: فَمَا لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ وَ الْحَنِیذُ الَّذِی یَشْوِی فِی الْحُفْرَةِ وَ قَدِ انْتَهَی خُبْزُهُ وَ نِضَاجَتُهُ فَوَضَعَ إِبْرَاهِیمُ الْعِجْلَ عَلَی الْخِوَانِ وَ وَضَعَ الْخُبْزَ مِنْ حَوْلِهِ وَ قَدَّمَهُ إِلَیْهِمْ، وَ وَقَعَتْ سَارَةُ عَلَیْهِمْ تَخْدِمُهُمْ وَ إِبْرَاهِیمُ یَأْکُلُ وَ لَا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ، فَلَمَّا رَأَتْ سَارَةُ ذَلِکَ مِنْهُمْ قَالَتْ: یَا إِبْرَاهِیمُ إِنَّ أَضْیَافَکَ هَؤُلَاءِ لَا یَأْکُلُونَ شَیْئاً. فَقَالَ لَهُمْ إِبْرَاهِیمُ: أَلَا تَأْکُلُونَ. وَ دَخَلَهُ الْخَوْفُ مِنْ ذَلِکَ وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: فَلَمَّا رَأَی أَیْدِیَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَیْهِ نَکِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً أَیْ أَضْمَرَ مِنْهُمْ خَوْفاً. ثُمَّ قَالَ إِبْرَاهِیمُ: لَوْ عَلِمْتُ أَنَّکُمْ مَا تَأْکُلُونَ مَا قَطَعْنَا الْعِجْلَ عَنِ الْبَقَرَةِ. فَمَدَّ جَبْرَائِیلُ یَدَهُ نَحْوَ الْعِجْلِ وَ قَالَ: قُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی. فَقَامَ وَ أَقْبَلَ نَحْوَ الْبَقَرَةِ حَتَّی الْتَقَمَ ضَرْعَهَا. فَعِنْدَ ذَلِکَ اشْتَدَّ خَوْفُ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) وَ قَالَ: إِنَّا مِنْکُمْ وَجِلُونَ قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ عَلِیمٍ قالَ أَ بَشَّرْتُمُونِی عَلی أَنْ مَسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ قالُوا بَشَّرْناکَ بِالْحَقِّ فَلا تَکُنْ مِنَ الْقانِطِینَ قالَ وَ مَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ قَالَ: وَ کَانَتْ سَارَةُ قَائِمَةً فَلَمَّا سَمِعَتْ قَالَتْ: أَوَّاهُ. وَ هِیَ الصَّرَّةُ الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَها یَعْنِی ضَرَبَتْ وَجْهَهَا وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ أَیْ کَبِیرَةٌ لَمْ تَلِدْ؛ قالَتْ یا وَیْلَتی أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلِی شَیْخاً إِنَّ هذا لَشَیْءٌ عَجِیبٌ قالُوا أَ تَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللهِ رَحْمَتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ الْمَوْجُودُ ذُو الشَّرَفِ وَ الْمَجْدِ وَ الْکَرَمِ. وَ فِی رِوَایَةٍ أُخْرَی: وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی قَوْمِ لُوطٍ وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ تَخْدِمُهُمْ فَضَحِکَتْ أَیْ حَاضَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ وَ مِنْ وَراءِ إِسْحاقَ یَعْقُوبَ. فَإِسْحَاقُ قَدْ مَضَی عَلَیْهِ ثَمَانُونَ سَنَةً فَانْکَفَّ بَصَرُهُ وَ کَانَ مُلَازِماً لِمَسْجِدِهِ فَبَیْنَمَا هُوَ ذَاتَ یَوْمٍ جَالِسٌ إِلَی جَانِبِ امْرَأَتِهِ إِذْ رَاوَدَهَا فَضَحِکَتْ حَتَّی بَدَتْ نَوَاجِذُهَا، فَقَالَتْ زَوْجَتُهُ وَ اسْمُهَا رَبَابُ بِنْتُ لُوطٍ (علیه السلام) وَ قِیلَ: القَدْرَةُ یَا إِسْحَاقُ. فَقَالَ: نَعَمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ. فَوَاقَعَهَا فَحَمَلَتْ بِوَلَدَیْنِ ذَکَرَیْنِ وَ أَخْبَرَتْهُ بِحَمْلِهَا، فَقَالَ لَهَا إِسْحَاقُ: لَا تَعْجَبِی مِنْ ذَلِکَ لِأَنِّی رَأَیْتُ فِی أَوَّلِ عُمُرِی فِی الْمَنَامِ ذَاتَ لَیْلَةٍ کَأَنَّهُ خَرَجَتْ مِنْ ظَهْرِی شَجَرَةٌ عَظِیمَةٌ خَضْرَاءُ لَهَا أَغْصَانٌ وَ فُرُوعٌ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهَا عَلَی لَوْنٍ، فَقِیلَ لِی فِی الْمَنَامِ: هَذِهِ الْأَغْصُانُ أَوْلَادُکَ الْأَنْبِیَاءُ عَلَی قَدْرِ أَنْوَارِهِمْ فَانْتَبَهْتُ فَزِعاً مَرْعُوباً، فَهَذَا تَأْوِیلُ رُؤْیَایَ. فَقَالَتْ زَوْجَتُهُ: یَا نَبِیَّ اللَّهِ وَ رَسُولَهُ، إِنَّهُمَا اثْنَانِ لِأَنَّهُمَا یَتَضَارَبَانِ فِی بَطْنِی کَالْمُتَخَاصِمَیْنِ. فَقَالَ إِسْحَاقُ: یَکُونُ خَیْراً إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی. فَلَمَّا تَمَّتْ مُدَّةُ الْحَمْلِ وَضَعَتْهُمَا وَ أَحَدُهُمَا بِعَقِبِ صَاحِبِهِ، مُتَعَلَّقٌ بِعَقِبِهِ، فَسُمِّیَ یَعْقُوبَ لِأَنَّهُ بِعَقِبِ أَخِیهِ وَ الْآخَرُ اسْمُهُ عِیصٌ لِأَنَّهُ أَخَّرَ أَخَاهُ وَ تَقَدَّمَ عَلَیْهِ. وَ قِیلَ: إِنَّ سَارَةَ قَدْ مَضَی مِنْ عُمُرِهَا تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ سَنَةً وَ إِبْرَاهِیمَ ثَمَانِی وَ تِسْعُونَ، وَ حَمَلَتْ سَارَةُ بِإِسْحَاقَ فِی اللَّیْلَةِ الَّتِی خَسَفَ اللَّهُ فِیهَا قَوْمَ لُوطٍ. فَلَمَّا تَمَّتْ أَشْهُرُهَا وَ وَضَعَتْهُ فِی لَیْلَةِ الْجُمُعَةِ یَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ لَهُ نُورٌ شَعْشَعَانِیٌّ. فَلَمَّا سَقَطَ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ خَرَّ لِلَّهِ سَاجِداً ثُمَّ اسْتَوَی قَاعِداً وَ رَفَعَ یَدَهُ إِلَی السَّمَاءِ بِالثَّنَاءِ لِلَّهِ وَ التَّوْحِیدِ. قَالَ: فَأَخَذَتْ تَرَدَّدَ قَوْلُهَا: عَجُوزٌ عَقِیمٌ، وَ هِیَ لَا تَدْرِی أَنَّ هَؤُلَاءِ مَلَائِکَةٌ فَرَفَعَ جَبْرَائِیلُ طَرْفَهُ إِلَیْهَا وَ قَالَ لَهَا جَبْرَائِیلُ (علیه السلام): یَا سَارَةُ، کَذلِکِ قالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ فَلَمَّا فَرَغُوا مِنْ ذَلِکَ قَالَ لَهُمْ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام): فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ یَعْنِی مَا بَالُکُمْ بَعْدَ هَذِهِ الْبِشَارَةِ. قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی قَوْمٍ مُجْرِمِینَ یَعْنُونَ قَوْمَ لُوطٍ لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِینٍ. قَالَ قَتَادَةُ: کَانَتْ حِجَارَةً مَخْلُوطَةً بِالطِّینِ، مَطْبُوخَةً فِی نَارِ جَهَنَّمَ، مُسَوَّمَةً یَعْنِی مُعَلَّمَةً. وَ قِیلَ: إِنَّهُ کَانَ مَکْتُوباً عَلَی کُلِّ حَجَرٍ اسْمُ صَاحِبِهِ مِنَ الْمُتْرِفِینَ (الْمُسْرِفِینَ) مِنْ قَوْمِ لُوطٍ فِی مَعَاصِیهِمْ. فَقَالَ: فَعَادَ جَبْرَائِیلُ إِلَی صُورَتِهِ حَتَّی عَرَفَهُ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَأَخْبَرَهُ أَنَّ هَذَا أَخِی مِیکَائِیلُ وَ هَذَانِ إِسْرَافِیلُ وَ دَرْدَائِیلُ. فَاغْتَمَّ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) شَفَقَةً عَلَی ابْنِ أَخِیهِ لُوطٍ وَ أَهْلِهِ، وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی حِکَایَةً عَنْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) إِنَّ فِیها لُوطاً قالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ کانَتْ مِنَ الْغابِرِینَ یَعْنِی مِنَ الْبَاقِینَ فِی الْعَذَابِ. ثُمَّ سَأَلَهُمْ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ فِی هَذِهِ الْمَدَائِنِ؟ قَالَ لَهُ جَبْرَائِیلُ: مَا فِیهَا إِلَّا لُوطٌ وَ ابْنَتَاهُ. فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: فَأَخْرَجْنا مَنْ کانَ فِیها مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فَما وَجَدْنا فِیها غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْراهِیمَ الرَّوْعُ أَیِ الْخَوْفُ وَ جَاءَتْهُ الْبُشْرَی یَعْنِی بِإِسْحَاقَ یُجادِلُنا فِی قَوْمِ لُوطٍ یَعْنِی مَا جَرَی بَیْنَهُ وَ بَیْنَ جَبْرَائِیلَ، یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی: إِنَّ إِبْراهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ یَعْنِی هُوَ مُؤْمِنٌ فِی الدُّعَاءِ مُقْبِلٌ عَلَی عِبَادَةِ رَبِّهِ. قَالَ: فَعِنْدَ ذَلِکَ قَالَ لِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام): یا إِبْراهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّکَ یَعْنِی عَذَابَهُ وَ إِنَّهُمْ آتِیهِمْ عَذابٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ أَیْ غَیْرُ مَصْرُوفٍ. قَالَ: فَعِنْدَ ذَلِکَ قَالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام): یَا مَلَائِکَةَ رَبِّی وَ رُسُلَهُ، امْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ. قَالَ: فَاسْتَوَتِ الْمَلَائِکَةُ عَلَی خَیْلِهِمْ وَ قَارَبَتْ مَدَائِنَ لُوطٍ وَقْتَ الْمَسَاءِ فَرَأَتْهُمْ رَبَابُ بِنْتُ لُوطٍ زَوْجَةُ إِسْحَاقَ (علیه السلام) وَ هِیَ الْکُبْرَی وَ کَانَتْ تَسْتَقِی الْمَاءَ. فَنَظَرَتْ إِلَیْهِمْ وَ إِذَا قَوْمٌ عَلَیْهِمْ جَمَالٌ وَ هَیْئَةٌ حَسَنَةٌ. فَتَقَدَّمَتْ إِلَیْهِمْ وَ قَالَتْ لَهُمْ: مَا لَکُمْ تَدْخُلُونَ عَلَی قَوْمٍ فَاسِقِینَ لَیْسَ فِیهِمْ مَنْ یُضِیفُکُمْ إِلَّا ذَلِکَ الشَّیْخَ وَ إِنَّهُ لَیُقَاسِی مِنَ الْقَوْمِ أَمْراً عَظِیماً. قَالَ: وَ عَدَلَتِ الْمَلَائِکَةُ إِلَی لُوطٍ وَ قَدْ فَرَغَ مِنْ حَرْثِهِ. فَلَمَّا رَآهُمْ لُوطٌ اغْتَمَّ لَهُمْ وَ فَزِعَ عَلَیْهِمْ مِنْ قَوْمِهِ. وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: فَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً سِیءَ بِهِمْ وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالَ هذا یَوْمٌ عَصِیبٌ یَعْنِی: شَدِیدٌ شَرُّهُ. وَ قَالَ فِی آیَةٍ أُخْرَی: فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ أَنْکَرَهُمْ لُوطٌ کَمَا أَنْکَرَهُمْ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُمْ لُوطٌ (علیه السلام): مِنْ أَیْنَ أَقْبَلْتُمْ؟ قَالَ لَهُ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام) وَ لَمْ یَعْرِفْهُ: مِنْ مَوْضِعٍ بَعِیدٍ وَ قَدْ حَلَّلْنَا بِسَاحَتِکَ، فَهَلْ لَکَ فِیهَا أَنْ تُضِیفَنَا فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ عِنْدَ رَبِّکَ الْأَجْرُ وَ الثَّوَابُ؟ قَالَ: نَعَمْ، أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِنْ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ. فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ (علیه السلام): هَذِهِ وَاحِدَةٌ. وَ قَدْ کَانَ اللَّهُ تَعَالَی أَمَرَهُمْ أَنْ لَا یُدَمِّرُوهُمْ إِلَّا بَعْدَ أَرْبَعِ شَهَادَاتٍ تَحْصُلُ مِنْ لُوطٍ بِفِسْقِهِمْ وَ لَعْنَتِهِ عَلَیْهِمْ. ثُمَّ أَقْبَلُوا عَلَیْهِ وَ قَالُوا: یَا لُوطُ، قَدْ أَقْبَلَ عَلَیْنَا اللَّیْلُ وَ نَحْنُ أَضْیَافُکَ فَاعْمَلْ عَلَی حَسَبِ ذَلِکَ. فَقالَ لَهُمْ لُوطٌ: قَدْ أَخْبَرْتُکُمْ أَنَّ قَوْمِی یَفْسُقُونَ وَ یَأْتُونَ الذُّکُورَ شَهْوَةً وَ یَتْرُکُونَ النِّسَاءَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ: هَذِهِ ثَانِیَةٌ. ثُمَّ قَالَ لَهُمْ لُوطٌ: انْزِلُوا عَنْ دَوَابِّکُمْ وَ اجْلِسُوا هَیهُنَا حَتَّی یَشْتَدَّ الظَّلَامُ، ثُمَّ تَدْخُلُونَ وَ لَا یَشْعُرُ بِکُمْ مِنْهُمْ أَحَدٌ، فَإِنَّهُمْ {کَانُوا} قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِینَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ . فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ: هَذِهِ الثَّالِثَةُ. ثُمَّ مَضَی لُوطٌ بَعْدَ أَنْ أَسْدَلَ الظَّلَامُ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ إِلَی مَنْزِلِهِ، وَ الْمَلَائِکَةُ خَلْفَهُ حَتَّی دَخَلُوا مَنْزِلَهُ فَأَغْلَقَ عَلَیْهِمُ الْبَابَ، ثُمَّ دَعَا بِامْرَأَتِهِ یُقَالُ لَهَا قوابُ وَ قَالَ لَهَا: یَا هَذِهِ، إِنَّکِ عَصَیْتِ مُدَّةَ أَرْبَعِینَ سَنَةً وَ هَؤُلَاءِ أَضْیَافِی قَدْ مَلَؤُوا قَلْبِی خَوْفاً، اکْفِینِی أَمَرَهُمْ هَذِهِ اللَّیْلَةَ حَتَّی أَغْفِرَ لَکِ مَا مَضَی. قَالَتْ: نَعَمْ. قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَیْنِ فَخانَتاهُما وَ لَمْ یَکُنْ خِیَانَتُهُمَا فِی الْفِرَاشِ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَا یَبْتَلِی أَنْبِیَائَهُ بِذَلِکَ، وَ لَکِنْ خِیَانَةُ امْرَأَةِ نُوحٍ (علیه السلام) أَنَّهَا کَانَتْ تَقُولُ لِقَوْمِهِ: لَا تَضْرِبُوهُ لِأَنَّهُ مَجْنُونٌ. وَ کَانَ مَلِکُ قَوْمِهِ رَجُلًا جَبَّاراً قَوِیّاً عَاتِیاً یُقَالُ لَهُ دَوْقِیلُ بْنُ عَوِیلَ بْنِ لَامَکَ بْنِ جَنَحٍ بْنِ قَابِیلَ وَ هُوَ أَوَّلُ مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ وَ قَعَدَ عَلَی الْأَسِرَّةِ وَ أَوَّلُ مَنْ أَمَرَ بِصَنْعَةِ الْحَدِیدِ وَ الرَّصَاصِ وَ النُّحَاسِ وَ أَوَّلُ مَنِ اتَّخَذَ الثِّیَابَ الْمَنْسُوجَةَ بِالذَّهَبِ، وَ کَانَ یَعْبُدُ هُوَ وَ قَوْمُهُ الْأَصْنَامَ الْخَمْسَ: وَدًّا وَ سُواعاً وَ یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْراً. وَ هِیَ أَصْنَامُ قَوْمِ إِدْرِیسَ (علیه السلام)، ثُمَّ اتَّخَذُوا فِی کَثْرَةِ‌لْأَصْنَامِ حَتَّی صَارَ لَهُمْ أَلْفٌ وَ تِسْعُمِائَةِ صَنَمٍ عَلَی کَرَاسِیِّ الذَّهَبِ وَ أَسِرَّةٍ مِنَ الْفِضَّةِ مَفْرُوشَةٍ بِأَنْوَاعِ الْفُرُشِ الْفَاخِرَةِ، مُتَوِّجِینَ الْأَصْنَامَ بِتِیجَانٍ مُرَصَّعَةٍ بِالْجَوَاهِرِ وَ اللَّآلِئِ وَ الْیَوَاقِیتِ، وَ لِهَذِهِ الْأَصْنَامِ خَدَمٌ یَخْدِمُونَهَا تَعْظِیماً لَهَا. وَ خِیَانَةُ امْرَأَةِ لُوطٍ أَنَّهَا کَانَتْ إِذَا رَأَتْ ضَیْفاً لَیْلًا أَوْ نَهَاراً أَدْخَنَتْ. وَ إِذَا کَانَ اللَّیْلُ أَوْقَدَتْ فَعَلِمَ الْقَوْمُ أَنَّ هُنَاکَ ضُیُوفاً. فَلَمَّا کَانَ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ خَرَجَتْ وَ بِیَدِهَا سِرَاجٌ کَأَنَّهَا تُرِیدُ أَنْ تَشْعَلَهُ وَ طَافَتْ عَلَی جَمَاعَةٍ مِنْ قَوْمِهَا وَ أَهْلِهَا وَ أَخْبَرَتْهُمْ بِجَمَالِ الْقَوْمِ وَ بِحُسْنِهِمْ. قَالَ: فَعَلِمَ لُوطٌ بِذَلِکَ فَأَغْلَقَ الْبَابَ وَ أَوْثَقَهُ وَ أَقْبَلَ الْفُسَّاقُ یُهْرَعُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ وَ مَکَانٍ وَ یُنَادُونَ حَتَّی وَقَفُوا عَلَی بَابِ لُوطٍ (علیه السلام) فَفَزَّعُوهُ وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ جَاءَهُ قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ أَی یُسْرِعُونَ إِلَیْهِ وَ مِنْ قَبْلُ کَانُوا یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ قَالَ: فَنَادَاهُمْ لُوطٌ (علیه السلام) وَ قالَ: یا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ یَعْنِی بِالزِّوَاجِ وَ النِّکَاحِ إِنْ آمَنْتُمْ فَاتَّقُوا اللهَ وَ لَا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی، یَعْنِی لَا تَفْضَحُونِی فِی ضِیَافَتِی أَ لَیْسَ مِنْکُمْ یَا قَوْمِ رَجُلٌ رَشِیدٌ أَیْ حَلِیمٌ یَأْمُرُکُمْ بِالْمَعْرُوفِ یَنْهاکُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ؟ فَقَالُوا لَهُ: لَقَدْ عَلِمْتَ ما لَنا فِی بَناتِکَ مِنْ حَقٍ یَعْنِی مِنْ حَاجَةٍ، وَ لَا شَهْوَةَ لَنَا فِیهِنَّ وَ إِنَّکَ لَتَعْلَمُ ما نُرِیدُ یَعْنی عَمَلَهُمُ الْخَبِیثَ وَ هُوَ إِتْیَانُ الذُّکُورِ. ثُمَّ کَسَرُوا الْبَابَ وَ دَخَلُوا، فَقَالُوا: یَا لُوطُ أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ یَعْنِی عَنِ النَّاسِ أَجْمَعِینَ. قَالَ: فَوَقَفَ لُوطٌ (علیه السلام) عَلَی الْبَابِ دُونَ أَضْیَافِهِ، وَ قَالَ: وَ اللَّهِ لَا أُسَلِّمُ أَضْیَافِی إِلَیْکُمْ وَ فِی عَرَقٍ یَضْطَرِبُ (یَضْرِبُ) دُونَ أَنْ تَذْهَبَ نَفْسِی أَوْ لَا أَقْدِرُ عَلَی شَیْءٍ، وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ فَتَقَدَّمَ بَعْضُهُمْ إِلَیْهِ فَلَطَمَ وَجْهَهُ وَ أَخَذَ بِلِحْیَتِهِ وَ دَفَعَهُ عَنِ الْبَابِ. فَعِنْدَ ذَلِکَ قَالَ لُوطٌ: وَاهٍ لَوْ انَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی الی رُکْنٍ شَدِیدٍ قَالَ: فَرَفَعَ لُوطٌ (علیه السلام) رَأْسَهُ إِلَی السَّمَاءِ وَ قَالَ: إِلهِی خُذْ لِی مِنْ قَوْمِی حَقِّی وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً کَثِیراً. فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ: هَذِهِ الرَّابِعَةُ. ثُمَّ قَالَ جَبْرَائِیلُ: یا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ فَأَبْشِرْ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْنَا. فَهَجَمَ الْقَوْمُ عَلَیْهِمْ وَ هُمْ یَقُولُونَ: أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ أَیْ لَا تُؤْوِی ضَیْفاً فَرَأَوْا جَمَالَ الْقَوْمِ وَ حُسْنَ وُجُوهِهِمْ فَبَادَرُوا نَحْوَهُمْ فَطَمَسَ اللَّهُ عَلَی أَعْیُنِهِمْ وَ إِذَا هُمْ عُمْیٌ لَا یُبْصِرُونَ وَ صَارَتْ وُجُوهُهُمْ کَالْقَارِ وَ هُمْ یَدُورُونَ وَ وُجُوهُهُمْ تُضْرَبُ الْحِیطَانَ، فَذَلِکَ قَوْلُهُ تَعَالَی: وَ لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِی وَ نُذُرِ. قَالَ: وَ إِذَا نَفَرٌ آخَرُونَ قَدْ لَحِقُوا بِهِمْ وَ نَادَوْهُمْ إِنْ کُنْتُمْ قَضَیْتُمْ شَهْوَتَکُمْ مِنْهُمْ فَأَخْرِجُوا حَتَّی نَدْخُلَ وَ نَقْضِیَ شَهْوَتَنَا مِنْهُمْ. فَصَاحُوا: یَا قَوْمِ، إِنَّ لُوطاً أَتَی بِقَوْمٍ سَحَرَةٍ لَقَدْ سَحَرُوا أَعْیُنَنَا فَادْخُلُوا إِلَیْنَا وَ خُذُوا بِأَیْدِینَا فَدَخَلُوا وَ أَخْرَجُوهُمْ، وَ قَالُوا: یَا لُوطُ (علیه السلام) إِذَا أَصْبَحَ الصُّبْحُ نَأْتِیکَ وَ نُرِیکَ مَا تُحِبُّ؛ فَسَکَتَ عَنْهُمْ لُوطٌ حَتَّی خَرَجُوا. ثُمَّ قَالَ لُوطٌ (علیه السلام) لِلْمَلَائِکَةِ: بِمَاذَا أُرْسِلْتُمْ؟ فَأَخْبَرُوهُ بِهَلَاکِ قَوْمِهِ. فَقَالَ: مَتَی ذَلِکَ؟ فَقَالَ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام): إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ فَقَالَ جَبْرَائیِلُ (علیه السلام): اخْرُجِ الْآنَ یَا لُوطُ (علیه السلام) فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ یَعْنِی فِی آخِرِ اللَّیْلِ وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَکَ قَوْأَبٌ إِنَّهُ مُصِیبُها مَا أَصابَهُمْ مِنَ الْعَذَابِ. قَالَ: فَجَمَعَ لُوطٌ بَنَاتَهُ وَ أَهْلَهُ وَ مَوَاشِیَهُ وَ أَمْتِعَتَهُ فَأَخْرَجَهُمْ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام) مِنَ الْمَدِینَةِ، ثُمَّ قَالَ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام): یَا لُوطُ قَدْ قَضَی رَبُّکَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِینَ. فَقَالَتْ لَهُ امْرَأَتُهُ: إِلَی أَیْنَ تَخْرُجُ مِنْ دُورِکَ؟ فَأَخْبَرَهَا أَنَّ هَؤُلَاءِ رُسُلُ رَبِّی جَاءُوا لِهَلَاکِ الْمُدُنِ. فَقَالَتْ: یَا لُوطُ، وَ مَا لِرَبِّکَ مِنَ الْقُدْرَةِ حَتَّی یَقْدِرَ عَلَی هَلَاکِ هَؤُلَاءِ الْمَدَائِنِ السَّبْعِ. فَمَا اسْتَتَمَّتْ کَلَامَهَا حَتَّی أَتَاهَا حَجَرٌ مِنْ حِجَارَةِ السِّجِّیلِ فَوَقَعَ عَلَی رَأْسِهَا. وَ قِیلَ: إِنَّهَا بَقِیَتْ مَمْسُوخَةً حَجَراً أَسْوَدَ عِشْرِینَ سَنَةً ثُمَّ خَسَفَ بِهَا فِی بَطْنِ الْأَرْضِ. قَالَ: وَ خَرَجَ لُوطٌ (علیه السلام) مِنْ تِلْکَ الْمَدَائِنِ وَ إِذَا بِجَبْرَائِیلَ الْأَمِینِ قَدْ بَسَطَ جَنَاحَ الْغَضَبِ، وَ إِسْرَافِیلَ قَدْ جَمَعَ أَطْرَافَ الْمَدَائِنِ، وَ دَرْدَائِیلَ قَدْ جَعَلَ جَنَاحَهُ تَحْتَ تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ، وَ عِزْرَائِیلَ قَدْ تَهَیَّأَ لِقَبْضِ أَرْوَاحِهِمْ فِی حِرَابِ النِّیرَانِ حَتَّی إِذَا بَرَزَ عَمُودُ الصُّبْحِ، صَاحَ جَبْرَائِیلُ الْأَمِینُ بِأَعْلَی صَوْتِهِ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ کَافِرِینَ. وَ صَاحَ مِیکَائِیلُ مِنَ الْجَانِبِ الثَّانِی: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ فَاسِقِینَ. وَ صَاحَ إِسْرَافِیلُ مِنَ الْجَانِبِ الثَّالِثِ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ مُجْرِمِینَ. وَ صَاحَ دَرْدَائِیلُ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ ضالِّینَ. وَ صَاحَ جَبْرَائِیلُ بِأَعْلَی صَوْتِهِ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ غافِلِینَ. قَالَ: فَقَلَعَ جَبْرَائِیلُ الْأَمِینُ - طَاوُوسُ الْمَلَائِکَةِ الْمُطَوَّقُ بِالنُّورِ ذُو الْقُوَّةِ - تِلْکَ الْمَدَائِنَ السَّبْعَ عَنْ آخِرِهَا مِنْ تَحْتِ تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ السُّفْلَی بِجَنَاحِ الْغَضَبِ حَتَّی بَلَغَ الْمَاءُ الْأَسْوَدُ ثُمَّ رَفَعَهَا بِجِبَالِهَا وَ دَوَابِّهَا وَ أَشْجَارِهَا وَ دُورِهَا وَ غُرَفِهَا وَ أَنْهَارِهَا وَ مَزَارِعِهَا وَ مَرَاعِیهَا حَتَّی انْتَهَی إِلَی الْبَحْرِ الْأَخْضَرِ الَّذِی فِی الْهَوَاءِ حَتَّی سَمِعَ أَهْلُ السَّمَاءِ صِیَاحَ صِبْیَانِهِمْ وَ نَبِیحَ کِلَابِهِمْ وَ صَقِیعَ الدِّیَکَةِ، فَقَالُوا: مَنْ هَؤُلَاءِ الْمَغْضُوبُ عَلَیْهِمْ؟ فَقِیلَ: هَؤُلَاءِ قَوْمُ لُوطٍ وَ لَمْ تَزَلْ کَذَلِکَ عَلَی جَنَاحِ جَبْرَائِیلَ وَ هِیَ تَرْتَعِدُ کَأَنَّهَا سَعَفَةٌ فِی رِیحٍ عَاصِفٍ تَنْتَظِرُ مَتَی یُؤْمَرُ بِهِمْ؟ فَنُودِیَ: دَرَّ الْقُرَی بَعْضَهَا عَلَی بَعْضٍ؟ فَقَلَّبَهَا جَبْرَائِیلُ الْأَمِینُ وَ جَعَلَ عَالِیَهَا سافِلَها فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ الْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوی فَغَشَّاها ما غَشَّی یَعْنِی مِنْ رَمْیِ الْمَلَائِکَةِ بِالْحِجَارَةِ مِنْ فَوْقِهِمْ. قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: وَ لَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِیَها سَافِلَها وَ أَمْطَرْنَا عَلَیْهَا حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ یَعْنِی: مُتَابِعٍ بَعْضُهُ عَلَی بَعْضٍ وَ کُلُّ حَجَرٍ عَلَیْهِ اسْمُ صَاحِبِهِ. قَالَ: فَاسْتَیْقَظَ الْقَوْمُ وَ إِذَا هُمْ بِالْأَرْضِ تَهْوِی بِهِمْ مِنَ الْهَوَاءِ وَ النِّیرَانِ مِنْ تَحْتِهِمْ وَ الْمَلَائِکَةُ تَقْذِفُهُمْ بِالْحِجَارَةِ وَ هِیَ مَطْبُوخَةٌ بِنَارِ جَهَنَّمَ وَ هِیَ عَلَیْهِمْ کَالْمَطَرِ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِینَ. وَ رُوِیَ أَنَّ کُلَّ وَاحِدٍ کَانَ غَائِباً مِنْ تِلْکَ الْمَدَائِنِ وَ هُوَ عَلَی مِثْلِ حَالِهِمْ فِی دِینِهِمْ وَ فِعْلِهِمْ، أَتَاهُ الْحَجَرُ عَلَی رَأْسِهِ حَتَّی قَتَلَهُ. وَ کَانَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ یَقُولُ: إِنِّی لَأَسْمَعُ صَوْتَ الْقَوَاصِفِ مِنَ الرِّیحِ وَ الرُّعُودِ وَ أَحْسَبُ أَنَّهَا الْحِجَارَةُ الَّتِی وَعَدَ اللَّهُ بِهَا الظَّلَمَةَ، کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: وَ مَا هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ وَ قَوْلُهُ تَعَالَی: قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلی أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ یَعْنِی بِالْحِجَارَةِ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ یَعْنِی الْخَسْفَ. قَالَ کَعْبٌ: وَ جَعَلَ یَخْرُجُ مِنْ تِلْکَ الْمَدَائِنِ دُخَانٌ أَسْوَدُ نَتِنٌ لَا یَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ یَشَمَّهُ لِنَتْنِ رَائِحَتِهِ وَ بَقِیَتْ آثَارُ الْمَدَائِنِ وَ الْقَوْمِ، یَعْتَبِرُ بِهَا کُلُّ مَنْ یَرَاهَا، فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ لَقَدْ تَرَکْنا مِنْها آیَةً بَیِّنَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ. قَالَ: وَ مَضَی لُوطٌ إِلَی عَمِّهِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فَأَخْبَرَهُ بِمَا نَزَلَ بِقَوْمِهِ، فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: وَ لُوطاً آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی کانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقِینَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۲ البرهان

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 28 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لُوطاً إِذْ قالَ (لُوطاً) لِقَوْمِهِ (لُوطاً) إِنَّكُمْ (قَوْمِ) لَتَأْتُونَ (قَوْمِ) الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ (قَوْمِ) بِها (الْفاحِشَةَ) مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ

خطاب آیه

آیه 28 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به قَوم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لُوطاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِذْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقَوْمِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
لَتَأْتُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الْفاحِشَةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
سَبَقَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
بِهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
أَحَدٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الْعالَمِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 29

العنکبوت 29: أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ

ترجمه

انصاریان: آيا شما با مردان آميزش مى‌كنيد و راه [توالد و تناسل‌] را قطع مى‌نماييد و در محفل عمومى خود [در انظار يكديگر] اين كار بسيار زشت را مرتكب مى‌شويد. پس جواب قوم او جز اين نبود كه گفتند: اگر تو از راستگويانى عذاب خدا را براى ما بياور.

مکارم: آيا شما به سراغ مردان مى‌رويد و راه (تداوم نسل انسان) را قطع مى‌كنيد و در مجلستان اعمال ناپسند انجام مى‌دهيد؟! «اما پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند:» اگر راست مى‌گويى عذاب الهى را براى ما بياور!

احسن الحدیث: آيا شما به طرف مردان مى‌آئيد و راه تناسل را قطع مى‌كنيد؟! و در مجلس خود آن عمل ناپسند را مرتكب مى‌شويد؟ جواب قومش نبود مگو آنكه گفتند: اگر از راستگويانى عذاب خدا را براى ما بياور.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 29 سوره العنکبوت تعداد 10 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

أَ إِنَّكُمْ (قَوْمِ) لَتَأْتُونَ (قَوْمِ) الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ (قَوْمِ) السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ (قَوْمِ) فِي نادِيكُمُ (قَوْمِ) الْمُنْكَرَ فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ (لُوطاً) إِلَّا أَنْ قالُوا (قَوْمِ) ائْتِنا (لُوطاً) (قَوْمِ) بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ كُنْتَ (لُوطاً) مِنَ الصَّادِقِينَ

خطاب آیه

آیه 29 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 2 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به قَوم ، هُم(قوم) به اَنتَ(لوط)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
إِنَّكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
لَتَأْتُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الرِّجالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
تَقْطَعُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
السَّبِيلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
تَأْتُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
نادِيكُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الْمُنْكَرَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
فَمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَوابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَوْمِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ائْتِنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
بِعَذابِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
إِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
كُنْتَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
الصَّادِقِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 30

العنکبوت 30: قالَ رَبِّ انْصُرْنِی عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِینَ

ترجمه

انصاریان: گفت: پروردگارا! مرا بر اين مردم فسادكار يارى ده.

مکارم: (لوط) عرض كرد: «پروردگارا! مرا در برابر اين قوم تبهكار يارى فرما!»

احسن الحدیث: لوط گفت: پروردگارا مرا بر قوم مفسد پيروز گردان.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 7 روایت میباشد

آیا شما به سراغ مردان می‌روید و راه [بقای نسل انسان] را قطع می‌کنید و در مرکز اجتماعتان اعمال ناپسند انجام می‌دهید؟!» امّا پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: «اگر راست می‌گویی عذاب الهی را برای ما بیاور!»

الصّادقین (علیه السلام): إِنََّ إِبْلِیسَ أَتَاهُمْ فِی صُورَةٍ حَسَنَةٍ فِیهِ تَأْنِیثٌ عَلَیْهِ ثِیَابٌ حَسَنَةٌ فَجَاءَ إِلَی شَبَابٍ مِنْهُمْ فَأَمَرَهُمْ أَنْ یَقَعُوا بِهِ فَلَوْ طَلَبَ إِلَیْهِمْ أَنْ یَقَعَ بِهِمْ لَأَبَوْا عَلَیْهِ وَ لَکِنْ طَلَبَ إِلَیْهِمْ أَنْ یَقَعُوا بِهِ فَلَمَّا وَقَعُوا بِهِ الْتَذُّوهُ ثُمَّ ذَهَبَ عَنْهُمْ وَ تَرَکَهُمْ فَأَحَالَ بَعْضَهُمْ عَلَی بَعْض.

امام صادق (علیه السلام) و باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ الکافی، ج۵، ص۵۴۴/ نورالثقلین

آیا شما به سراغ مردان می‌روید و راه [بقای نسل انسان] را قطع می‌کنید و در مرکز اجتماعتان اعمال ناپسند انجام می‌دهید؟!» امّا پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: «اگر راست می‌گویی عذاب الهی را برای ما بیاور!»

الصّادق (علیه السلام): عَنْ عَطِیَّةَ أَخِی‌أَبِی‌الْعُرَامِ قَال ذَکَرْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) الْمَنْکُوحَ مِنَ الرِّجَالِ فَقَالَ لَیْسَ یُبْلِی اللَّهُ بِهَذَا الْبَلَاءِ أَحَداً وَ لَهُ فِیهِ حَاجَةٌ إِنَ فِی أَدْبَارِهِمْ أَرْحَاماً مَنْکُوسَةً وَ حَیَاءُ أَدْبَارِهِمْ کَحَیَاءِ الْمَرْأَةِ قَدْ شَرِکَ فِیهِمُ ابْنٌ لِإِبْلِیسَ یُقَالُ لَهُ زَوَالٌ فَمَنْ شَرِکَ فِیهِ مِنَ الرِّجَالِ کَانَ مَنْکُوحاً وَ مَنْ شَرِکَ فِیهِ مِنَ النِّسَاءِ کَانَتْ مِنَ الْمَوَارِدِ وَ الْعَامِلُ عَلَی هَذَا مِنَ الرِّجَالِ إِذَا بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً لَمْ یَتْرُکْهُ وَ هُمْ بَقِیَّةُ سَدُومَ أَمَا إِنِّی لَسْتُ أَعْنِی بِهِمْ بَقِیَّتَهُمْ أَنَّهُ وَلَدُهُمْ وَ لَکِنَّهُمْ مِنْ طِینَتِهِمْ قَالَ قُلْتُ سَدُومُ الَّتِی قُلِبَتْ قَالَ هِیَ أَرْبَعُ مَدَائِنَ سَدُومُ وَ صَرِیمُ وَ لَدْمَاءُ وَ عُمَیْرَاءُ قَالَ فَأَتَاهُنَّ جَبْرَئِیلُ وَ هُنَّ مَقْلُوعَاتٌ إِلَی تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ فَوَضَعَ جَنَاحَهُ تَحْتَ السُّفْلَی مِنْهُنَّ وَ رَفَعَهُنَّ جَمِیعاً حَتَّی سَمِعَ أَهْلُ سَمَاءِ الدُّنْیَا نُبَاحَ کِلَابِهِمْ ثُمَّ قَلَبَهَا.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ الکافی، ج۵، ص۵۴۹

مرکز اجتماعتان

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنِ السَّکُونِیِّ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ (علیهم السلام) أَنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) قَالَ الْخَذْفُ فِی النَّادِی مِنْ أَخْلَاقِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) ثُمَّ تَلَا وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ قَالَ هُوَ الْخَذْفُ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۷۱/ تهذیب الأحکام، ج۳، ص۲۶۲/ وسایل الشیعة، ج۵، ص۲۴۳/ مستدرک الوسایل، ج۳، ص۳۸۷/ الجعفریات، ص۱۵۷

مرکز اجتماعتان

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ قَالَ هُمْ قَوْمُ لُوطٍ (علیه السلام) یَضْرِطُ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْض.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ نورالثقلین/ البرهان/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۵۲

مرکز اجتماعتان

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ آبَائِهِ (علیه السلام) أَنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ رَأَی رَجُلًا یَخْذِفُ بِحَصَاةٍ فِی الْمَسْجِدِ فَقَالَ (صلی الله علیه و آله) مَا زَالَتْ تَلْعَنُهُ حَتَّی وَقَعَتْ ثُمَّ قَالَ الْخَذْفُ فِی النَّادِی مِنْ أَخْلَاقِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَی وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ قَالَ هُوَ الْخَذْف.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ عوالی اللیالی، ج۱، ص۳۲۷/ نورالثقلین/ البرهان

مرکز اجتماعتان

الباقر (علیه السلام): زِیَادُ بْنُ الْمُنْذِرِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلَهُ رَجُلٌ وَ أَنَا حَاضِرٌ عَنِ الرَّجُلِ یَخْرُجُ مِنَ الْحَمَّامِ أَوْ یَغْتَسِلُ فَیَتَوَشَّحُ وَ یَلْبَسُ قَمِیصَهُ فَوْقَ الْإِزَارِ فَیُصَلِّی وَ هُوَ کَذَلِکَ قَالَ هَذَا عَمَلُ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ فَإِنَّهُ یَتَوَشَّحُ فَوْقَ الْقَمِیصِ فَقَالَ هَذَا مِنَ التَّجَبُّرِ قَالَ قُلْتُ إِنَّ الْقَمِیصَ رَقِیقٌ یَلْتَحِفُ بِهِ قَالَ نَعَمْ ثُمَّ قَالَ إِنَّ حَلَّ الْأَزْرَارِ فِی الصَّلَاةِ وَ الْخَذْفَ بِالْحَصَی وَ مَضْغَ الْکُنْدُرِ فِی الْمَجَالِسِ وَ عَلَی ظَهْرِ الطَّرِیقِ مِنْ عَمَلِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۰ تهذیب الأحکام، ج۲، ص۳۷۱/ البرهان

مرکز اجتماعتان

الرضا (علیه السلام): قَالَ الرِّضَا (علیه السلام) مَنْ أَلْقَی جِلْبَابَ الْحَیَاءِ فَلَا غَیْبَةَ لَه.

امام رضا (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۰ الذختصاص، ص۲۴۲/ نورالثقلین

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 30 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (لُوطاً) رَبِّ انْصُرْنِي (رَبِّ) (لُوطاً) عَلَي الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ

خطاب آیه

آیه 30 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به رَبّ

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رَبِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
انْصُرْنِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
عَلَينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
الْقَوْمِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
الْمُفْسِدِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 31

العنکبوت 31: وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهِیمَ بِالْبُشْرى قالُوا إِنَّا مُهْلِکُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ إِنَّ أَهْلَها کانُوا ظالِمِینَ

ترجمه

انصاریان: و زمانى كه فرستادگان ما با بشارت [ولادت اسحاق‌] نزد ابراهيم آمدند، گفتند: ما يقيناً اهل شهر را نابود مى‌كنيم؛ زيرا اهل آن ستمكاراند.

مکارم: و هنگامى كه فرستادگان ما (از فرشتگان) بشارت (تولد فرزند) براى ابراهيم آوردند، گفتند: «ما اهل اين شهر و آبادى را [و به شهرهاى قوم لوط اشاره كردند] هلاك خواهيم كرد، چرا كه اهل آن ستمگرند!»

احسن الحدیث: چون فرستادگان ما پيش ابراهيم آمدند گفتند: ما اهل اين شهر را هلاك خواهيم كرد كه اهل آن ستمكارند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 3 روایت میباشد

الباقر (علیه السلام): عَنْ أَبِی‌حَمْزَةَ‌الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَال إِنَّ اللَّهَ تبارک‌وتعالی لَمَّا قَضَی عَذَابَ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) وَ قَدَّرَهُ أَحَبَّ أَنْ یُعَوِّضَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) مِنْ عَذَابِ قَوْمِ لُوط (علیه السلام) بِغُلامٍ عَلِیمٍ لِیُسَلِّیَ بِهِ مُصَابَهُ بِهَلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) قَالَ فَبَعَثَ اللَّهُ رُسُلًا إِلَی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) یُبَشِّرُونَهُ بِإِسْمَاعِیلَ (علیه السلام) ... فَلَمَّا عَذَّبَهُمْ اللَّهُ أَرْسَلَ اللَّهُ إِلَی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) رُسُلًا یُبَشِّرُونَهُ بِإِسْحَاقَ (علیه السلام) وَ یُعَزُّونَهُ بِهَلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) وَ ذَلِکَ قَوْلُهُ وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهِیمَ بِالْبُشْری فَقالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ یَعْنِی زَکِیّاً مَشْوِیّاً نَضِیجاً فَلَمَّا رَأی أَیْدِیَهُمْ لا تَصِلُ إِلَیْهِ نَکِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی قَوْمِ لُوطٍ وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) إِنَّمَا عَنَوْا سَارَةَ قَائِمَةً فَبَشَّرُوهَا بِإِسْحاقَ وَ مِنْ وَراءِ إِسْحاقَ یَعْقُوبَ فَضَحِکَتْ یَعْنِی فَعَجِبَتْ مِنْ قَوْلِهِم.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۰ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۷۰/ العیاشی، ج۲، ص۱۵۲

الصّادقین (علیه السلام): عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ وَ غَیْرِهِ عَنْ أَحَدِهِمَا قَال إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَمَّا جَاءَتْ فِی هَلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ قَالُوا إِنَّا مُهْلِکُوا أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ قَالَتْ سَارَةُ وَ عَجِبْتُ مِنْ قِلَّتِهِمْ وَ کَثْرَةِ أَهْلِ الْقَرْیَةِ فَقَالَتْ وَ مَنْ یُطِیقُ قَوْمَ لُوط (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام) و صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۰ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۶۰

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنِ الثُّمَالِیِّ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) سَأَلَ جَبْرَئِیلَ کَیْفَ کَانَ مَهْلِکُ قَوْمِ لُوطٍ فَقَالَ إِنَّ قَوْمَ لُوطٍ کَانُوا أَهْلَ قَرْیَةٍ لَا یَتَنَظَّفُونَ مِنَ الْغَائِطِ وَ لَا یَتَطَهَّرُونَ مِنَ الْجَنَابَةِ بُخَلَاءَ أَشِحَّاءَ عَلَی الطَّعَامِ وَ إِنَّ لُوطاً لَبِثَ فِیهِمْ ثَلَاثِینَ سَنَةً وَ إِنَّمَا کَانَ نَازِلًا عَلَیْهِمْ وَ لَمْ یَکُنْ مِنْهُمْ وَ لَا عَشِیرَةٌ لَهُ فِیهِمْ وَ لَا قَوْمٌ وَ إِنَّهُ دَعَاهُمْ إِلَی اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ إِلَی الْإِیمَانِ وَ اتِّبَاعِهِ وَ نَهَاهُمْ عَنِ الْفَوَاحِشِ وَ حَثَّهُمْ عَلَی طَاعَةِ اللَّهِ فَلَمْ یُجِیبُوهُ وَ لَمْ یُطِیعُوهُ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَمَّا أَرَادَ عَذَابَهُمْ بَعَثَ إِلَیْهِمْ رُسُلًا مُنْذِرِینَ عُذْراً نُذْراً فَلَمَّا عَتَوْا عَنْ أَمْرِهِ بَعَثَ إِلَیْهِمْ مَلَائِکَةً لِیُخْرِجُوا مَنْ کَانَ فِی قَرْیَتِهِمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فَمَا وَجَدُوا فِیها غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ فَأَخْرَجُوهُمْ مِنْهَا وَ قَالُوا لِلُوطٍ (علیه السلام) أَسْرِ بِأَهْلِکَ مِنْ هَذِهِ الْقَرْیَةِ اللَّیْلَةَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ ... وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ وَ امْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ فَلَمَّا انْتَصَفَ اللَّیْلُ سَارَ لُوطٌ (علیه السلام) بِبَنَاتِهِ وَ تَوَلَّتِ امْرَأَتُهُ مُدْبِرَةً فَانْقَطَعَتْ إِلَی قَوْمِهَا تَسْعَی بِلُوطٍ (علیه السلام) وَ تُخْبِرُهُمْ أَنَّ لُوطاً (علیه السلام) قَدْ سَارَ بِبَنَاتِهِ وَ إِنِّی نُودِیتُ مِنْ تِلْقَاءِ الْعَرْشِ لَمَّا طَلَعَ الْفَجْرُ یَا جَبْرَئِیلُ حَقَّ الْقَوْلُ مِنَ اللَّهِ بِحَتْمِ عَذَابِ قَوْمِ لُوط (علیه السلام) فَاهْبِطْ إِلَی قَرْیَةِ قَوْمِ لُوطٍ وَ مَا حَوَتْ فَاقْلَعْهَا مِنْ تَحْتِ سَبْعِ أَرَضِینَ ثُمَ اعْرُجْ بِهَا إِلَی السَّمَاءِ فَأَوْقِفْهَا حَتَّی یَأْتِیَکَ أَمْرُ الْجَبَّارِ فِی قَلْبِهَا وَ دَعْ مِنْهَا آیَةً بَیِّنَةً مِنْ مَنْزِلِ لُوطٍ (علیه السلام) عِبْرَةً لِلسَّیَّارَةِ فَهَبَطْتُ عَلَی أَهْلِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِینَ فَضَرَبْتُ بِجَنَاحِیَ الْأَیْمَنِ عَلَی مَا حَوَی عَلَیْهِ شَرْقِیُّهَا وَ ضَرَبْتُ بِجَنَاحِیَ الْأَیْسَرِ عَلَی مَا حَوَی عَلَیْهِ غَرْبِیُّهَا فَاقْتَلَعْتُهَا یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) مِنْ تَحْتِ سَبْعِ أَرَضِینَ إِلَّا مَنْزِلَ آلِ لُوطٍ (علیه السلام) آیَةً لِلسَّیَّارَةِ ثُمَّ عَرَجْتُ بِهَا فِی جَوَافِی جَنَاحِی حَتَّی أَوْقَفْتُهَا حَیْثُ یَسْمَعُ أَهْلُ السَّمَاءِ زُقَاءَ دُیُوکِهَا وَ نُبَاحَ کِلَابِهَا فَلَمَّا طَلَعَتِ الشَّمْسُ نُودِیتُ مِنْ تِلْقَاءِ الْعَرْشِ یَا جَبْرَئِیلُ اقْلِبِ الْقَرْیَةَ عَلَی الْقَوْمِ فَقَلَبْتُهَا عَلَیْهِمْ حَتَّی صَارَ أَسْفَلُهَا أَعْلَاهَا وَ أَمْطَرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَ ما هِیَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) مِنَ الظَّالِمِینَ مِنْ أُمَّتِکَ بِبَعِیدٍ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۰ نورالثقلین/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۵۲؛ «قال المؤلف ... إلی آخر» محذوف

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 31 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا (نَا)(خدا) إِبْراهِيمَ بِالْبُشْريٰ قالُوا (رُسُلُ) إِنَّا (رُسُلُ) مُهْلِكُوا أَهْلِ هذِهِ (الْقَرْیَةِ) الْقَرْيَةِ إِنَّ أَهْلَها (الْقَرْیَةِ) كانُوا (أَهْلَ) ظالِمِينَ

خطاب آیه

آیه 31 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُم(رُسُل) به اِبراهیم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاءَتْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رُسُلُنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِبْراهِيمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِالْبُشْريٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
مُهْلِكُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
أَهْلِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
هذِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
الْقَرْيَةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
أَهْلَهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم
ظالِمِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اِبراهیم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 32

العنکبوت 32: قالَ إِنَّ فِیها لُوطاً قالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلاَّ امْرَأَتَهُ کانَتْ مِنَ الْغابِرِینَ

ترجمه

انصاریان: گفت: لوط در آنجاست. گفتند: ما به كسانى كه در آنجا هستند، داناتريم، حتماً او و خانواده‌اش را نجات مى‌دهيم، مگر همسرش را كه از باقى‌ماندگان خواهد بود،

مکارم: (ابراهيم) گفت: «در اين آبادى لوط است!» گفتند: «ما به كسانى كه در آن هستند آگاهتريم! او و خانواده‌اش را نجات مى‌دهيم؛ جز همسرش كه در ميان قوم (گنهكار) باقى خواهد ماند.»

احسن الحدیث: ابراهيم گفت: لوط در آن شهرست؟ گفتند: مى‌دانيم در آن كيست، ما او و خانواده‌اش را نجات خواهيم داد مگر زنش كه از ماندگان است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 4 روایت میباشد

الصّادق (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ بَعَثَ أَرْبَعَةَ أَمْلَاکٍ فِی إِهْلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) جَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ إِسْرَافِیلَ وَ کَرُوبِیلَ فَمَرُّوا بِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) ... فَقَالَ لَهُمْ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) لِمَا ذَا جِئْتُمْ قَالُوا فِی إِهْلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُمْ إِنْ کَانَ فِیهِمْ مِائَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَ تُهْلِکُونَهُمْ فَقَالَ جَبْرَئِیلُ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا خَمْسُونَ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا ثَلَاثُونَ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا عِشْرُونَ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا عَشَرَةٌ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا خَمْسَةٌ قَالَ لَا قَالَ فَإِنْ کَانَ فِیهَا وَاحِدٌ قَالَ لَا قَالَ فَإِنَّ فِیها لُوطاً قالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ کانَتْ مِنَ الْغابِرِینَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۲ الکافی، ج۵، ص۵۴۶/ نورالثقلین

الباقر (علیه السلام): ٍ عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ قَال ... قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام) فَلَمَّا اشْتَدَّ أَسَفُ اللَّهِ عَلَی قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) وَ قَدَّرَ عَذَابَهُمْ وَ قَضَی أَنْ یُعَوِّضَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) مِنْ عَذَابِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) بِغُلَامٍ عَلِیمٍ فَیُسَلِّیَ بِهِ مُصَابَهُ بِهَلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) فَبَعَثَ اللَّهُ رُسُلًا إِلَی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) یُبَشِّرُونَهُ بِإِسْمَاعِیلَ (علیه السلام) فَدَخَلُوا عَلَیْهِ لَیْلًا فَفَزِعَ مِنْهُمْ وَ خَافَ أَنْ یَکُونُوا سُرَّاقاً فَلَمَّا رَأَتْهُ الرُّسُلُ فَزِعاً مَذْعُوراً قَالُوا سَلاماً قالَ سَلَامٌ. إِنَّا مِنْکُمْ وَجِلُونَ قالُوا لا تَوْجَلْ. إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ عَلِیمٍ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) وَ الْغُلَامُ الْعَلِیمُ هُوَ إِسْمَاعِیلُ (علیه السلام) مِنْ هَاجَرَ فَقالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) لِلرُّسُلِ أَ بَشَّرْتُمُونِی عَلی أَنْ مَسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ قالُوا بَشَّرْناکَ بِالْحَقِّ فَلا تَکُنْ مِنَ الْقانِطِینَ فَقالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَما خَطْبُکُمْ بَعْدَ الْبِشَارَةِ قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی قَوْمٍ مُجْرِمِینَ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْماً فَاسِقِینَ لِنُنْذِرَهُمْ عَذَابَ رَبِّ الْعَالَمِینَ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) فَقالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) لِلرُّسُلِ إِنَّ فِیها لُوطاً قالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِینَ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنا إِنَّها لَمِنَ الْغابِرِینَ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۴ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۴۷/ العیاشی، ج۲، ص۲۴۴؛ «بتفاوت لفظی»/ علل الشرایع، ج۲، ص۵۴۸

الصّادقین (علیه السلام): إِنَّ الْمَلَائِکَةَ لَمَّا جَاءَتْ فِی هَلَاکِ قَوْمِ لُوط (علیه السلام) ... فَجَادَلَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) عَنْهُمْ وَ قالَ إِنَّ فِیها لُوطاً (علیه السلام) قَالَ جَبْرَئِیلُ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها.

امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۴ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۶۰/ العیاشی، ج۲، ص۱۵۴؛ «ان الملایکة ... عنهم و قال» محذوف

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): قَالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) لِجَبْرَئِیلَ بِمَا ذَا أُرْسِلْتَ قَالَ بِهَلَاکِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) فَقَالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) إِنَّ فِیها لُوطاً قَالَ جَبْرَئِیلُ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ کانَتْ مِنَ الْغابِرِینَ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۴ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۵۶

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 32 سوره العنکبوت تعداد 10 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (إِبْراهِیمَ) إِنَّ فِيها (الْقَرْیَةِ) لُوطاً قالُوا (رُسُلُ) نَحْنُ(رُسُلُ) أَعْلَمُ بِمَنْ فِيها (الْقَرْیَةِ) لَنُنَجِّيَنَّهُ (رُسُلُ) (لُوطاً) وَ أَهْلَهُ (لُوطاً) إِلَّا امْرَأَتَهُ (لُوطاً) كانَتْ (امْرَأَۀَ) مِنَ الْغابِرِينَ

خطاب آیه

آیه 32 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 2 خطاب میباشد: هُوَ(ابراهیم) به هُم(رُسُل) ، هُم(رُسُل) به هُوَ(ابراهیم)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)هُم(رُسُل)
فِيهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)هُم(رُسُل)
لُوطاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(ابراهیم)هُم(رُسُل)
قالُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
نَحْنُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
أَعْلَمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
بِمَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
فِيهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
لَنُنَجِّيَنَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
أَهْلَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
امْرَأَتَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
كانَتْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)
الْغابِرِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)هُوَ(ابراهیم)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 33

العنکبوت 33: وَ لَمَّا أَنْ جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً سِی‏ءَ بِهِمْ وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالُوا لا تَخَفْ وَ لا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوکَ وَ أَهْلَکَ إِلاَّ امْرَأَتَکَ کانَتْ مِنَ الْغابِرِینَ

ترجمه

انصاریان: و چون فرستادگان ما نزد لوط آمدند به سبب [حضور] آنان [به صورت جوانانى آراسته‌] بدحال و بى‌طاقت شد، و گفتند: مترس و غمگين مباش، قطعاً ما نجات دهنده تو و خانواده‌ات هستيم، مگر همسرت را كه از باقى‌ماندگان خواهد بود،

مکارم: هنگامى كه فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از ديدن آنها بد حال و دلتنگ شد؛ گفتند: «نترس و غمگين مباش، ما تو و خانواده‌ات را نجات خواهيم داد، جز همسرت كه در ميان قوم باقى مى‌ماند.

احسن الحدیث: چون فرستادگان ما پيش لوط آمدند، لوط به جهت آنها غمگين شد و در كاشان فرو

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 33 سوره العنکبوت تعداد 13 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَمَّا أَنْ جاءَتْ رُسُلُنا (رُسُلُ) لُوطاً سِيءَ (لُوطاً) بِهِمْ (رُسُلُ) وَ ضاقَ (لُوطاً) بِهِمْ (رُسُلُ) ذَرْعاً وَ قالُوا (رُسُلُ) لا تَخَفْ (لُوطاً) وَ لا تَحْزَنْ (لُوطاً) إِنَّا (رُسُلُ) مُنَجُّوكَ (لُوطاً) وَ أَهْلَكَ (لُوطاً) إِلَّا امْرَأَتَكَ (لُوطاً) كانَتْ (امْرَأَۀَ) مِنَ الْغابِرِينَ

خطاب آیه

آیه 33 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُم(رُسُل) به اَنتَ(لوط)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاءَتْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رُسُلُنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لُوطاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سِيءَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ضاقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذَرْعاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
تَخَفْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
تَحْزَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
إِنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
مُنَجُّوكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
أَهْلَكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
امْرَأَتَكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
كانَتْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)
الْغابِرِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(رُسُل)اَنتَ(لوط)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 34

العنکبوت 34: إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلى أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ

ترجمه

انصاریان: ما بر اهل اين شهر به علت كار بسيار زشتى كه مرتكب مى‌شوند، عذاب سختى از آسمان نازل خواهيم كرد.

مکارم: ما بر اهل اين شهر و آبادى به خاطر گناهانشان، عذابى از آسمان فرو خواهيم ريخت!»

احسن الحدیث: ما بر اهل اين شهر عذاب نازل خواهيم كرد از آسمان، به علت اينكه از راه حق خارج مى‌شوند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 34 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

إِنَّا (رُسُلُ) مُنْزِلُونَ عَليٰ أَهْلِ هذِهِ (الْقَرْیَةِ) الْقَرْيَةِ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما كانُوا (أَهْلِ) يَفْسُقُونَ (أَهْلِ)

خطاب آیه

آیه 34 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
إِنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مُنْزِلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَهْلِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هذِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْقَرْيَةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رِجْزاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
السَّماءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَفْسُقُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 35

العنکبوت 35: وَ لَقَدْ تَرَکْنا مِنْها آیَةً بَیِّنَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ

ترجمه

انصاریان: [پس با عذاب آسمانى، شهر و اهلش را در هم كوبيديم‌] و از آن شهر نشانه‌اى روشن [از سنگ‌هايى كه بر سر اهلش فرو باريديم‌] براى مردمى كه مى‌انديشند، بر جاى گذاشتيم.

مکارم: و از اين آبادى نشانه روشنى (و درس عبرتى) براى كسانى كه مى‌انديشند باقى گذارديم!

احسن الحدیث: از آن شهر نشانه روشنى باقى گذاشتيم براى قومى كه تعقل مى‌كنند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

الصّادق (علیه السلام): یَا هِشَامُ إِنَّ اللَّهَ تبارک‌وتعالی بَشَّرَ أَهْلَ الْعَقْلِ وَ الْفَهْمِ فِی کِتَابِهِ ... ثُمَّ خَوَّفَ الَّذِینَ لَا یَعْقِلُونَ عِقَابَهُ فَقَالَ تَعَالَی ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِینَ* وَ إِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ* وَ بِاللَّیْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ. وَ قَالَ إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلی أَهْلِ هذِهِ الْقَرْیَةِ رِجْزاً مِنَ السَّماءِ بِما کانُوا یَفْسُقُونَ* وَ لَقَدْ تَرَکْنا مِنْها آیَةً بَیِّنَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۶ الکافی، ج۱، ص۱۳

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 35 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَقَدْ تَرَكْنا (خدا) مِنْها (الْقَرْیَةِ) آيَةً بَيِّنَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (قَوْمٍ)

خطاب آیه

آیه 35 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَقَدْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
تَرَكْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آيَةًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بَيِّنَةًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقَوْمٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْقِلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 36

العنکبوت 36: وَ إِلى مَدْیَنَ أَخاهُمْ شُعَیْباً فَقالَ یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ ارْجُوا الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ لا تَعْثَوْا فِی الْأَرْضِ مُفْسِدِینَ

ترجمه

انصاریان: و نيز به سوى مدين برادرشان شعيب را فرستاديم؛ پس گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد و روز قيامت را انتظار بريد و در زمين تبهكارانه فتنه و آشوب برپا نكنيد،

مکارم: و ما بسوى «مدين»، برادرشان «شعيب» را فرستاديم؛ گفت: «اى قوم من! خدا را بپرستيد، و به روز بازپسين اميدوار باشيد، و در زمين فساد نكنيد!»

احسن الحدیث: به اهل مدين برادرشان شعيب را فرستاديم گفت: يا قوم عبادت كنيد خدا را و اميد داشته باشيد روز آخرت را و در زمين به فساد تلاش نكنيد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 36 سوره العنکبوت تعداد 5 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ إِليٰ مَدْيَنَ أَخاهُمْ (مَدْیَنَ) شُعَيْباً فَقالَ (شُعَیْباً) يا قَوْمِ اعْبُدُوا (قَوْمِ) اللَّهَ وَ ارْجُوا (قَوْمِ) الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ لا تَعْثَوْا (قَوْمِ) فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ

خطاب آیه

آیه 36 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(شُعَیب) به قَوم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَدْيَنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَخاهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
شُعَيْباًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَقالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
قَوْمِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
اعْبُدُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
ارْجُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
الْيَوْمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
الْآخِرَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
تَعْثَوْانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
الْأَرْضِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم
مُفْسِدِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(شُعَیب)قَوم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 37

العنکبوت 37: فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِی دارِهِمْ جاثِمِینَ

ترجمه

انصاریان: پس او را تكذيب كردند؛ در نتيجه زلزله سختى آنان را فرا گرفت، پس در خانه‌هايشان به رو در افتاده جسمى بى‌جان شدند،

مکارم: (ولى) آنها او را تكذيب كردند، و به اين سبب زلزله آنان را فراگرفت، و بامدادان در خانه‌هاى خود به رو در افتاده و مرده بودند!

احسن الحدیث: لوط را تكذيب كردند، لرزه آنها را گرفت در خانه‌شان ساقط گرديدند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 37 سوره العنکبوت تعداد 5 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

فَكَذَّبُوهُ (قَوْمِ) (شُعَیْباً) فَأَخَذَتْهُمُ (قَوْمِ) الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا (قَوْمِ) فِي دارِهِمْ (قَوْمِ) جاثِمِينَ

خطاب آیه

آیه 37 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(رُسُل) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
فَكَذَّبُوهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فَأَخَذَتْهُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
الرَّجْفَةُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فَأَصْبَحُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
دارِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
جاثِمِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 38

العنکبوت 38: وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ قَدْ تَبَیَّنَ لَکُمْ مِنْ مَساکِنِهِمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ کانُوا مُسْتَبْصِرِینَ

ترجمه

انصاریان: و [قوم‌] عاد و ثمود را [نيز نابود كرديم‌]، و از خانه‌هاى [خراب شده و خالى‌] آنان [سرنوشت شومشان‌] براى شما نمايان است، و شيطان عمل‌هاى [زشت‌] آنان را برايشان آراست، در نتيجه آنان را از راه [خدا] باز داشت در حالى كه [براى تشخيص حق از باطل‌] بصيرت داشتند.

مکارم: ما طايفه «عاد» و «ثمود» را نيز (هلاك كرديم)، و مساكن (ويران شده) آنان براى شما آشكار است؛ شيطان اعمالشان را براى آنان آراسته بود، از اين رو آنان را از راه (خدا) بازداشت در حالى كه بينا بودند.

احسن الحدیث: ياد آر، قوم عاد و ثمود را كه خانه‌هاى آنها بر شما معلوم شده، شيطان اعمال آنها را بر آنها مزين كرد و از راه حق بازشان داشت، با آنكه اهل بصيرت بودند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 4 روایت میباشد

کلّیات آیه

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): وَ أَمَّا الرَّدُّ عَلَی الْمُجَبِّرَةِ الَّذِینَ قَالُوا لَیْسَ لَنَا صُنْعٌ وَ نَحْنُ مُجْبَرُونَ یُحْدِثُ اللَّهُ لَنَا الْفِعْلَ عِنْدَ الْفِعْلِ وَ إِنَّمَا الْأَفْعَالُ هِیَ مَنْسُوبَةٌ‌إِلَی النَّاسِ عَلَی الْمَجَازِ لَا عَلَی الْحَقِیقَةِ وَ تَأَوَّلُوا فِی ذَلِکَ آیَاتٍ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ لَمْ یَعْرِفُوا مَعْنَاهَا مِثْلَ قَوْلِهِ وَ ما تَشاؤُنَ إِلَّا أَنْ یَشاءَ اللهُ وَ قَوْلِهِ فَمَنْ یُرِدِ اللهُ أَنْ یَهْدِیَهُ یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلامِ وَ مَنْ یُرِدْ أَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً وَ غَیْرِ ذَلِکَ مِنَ الْآیَاتِ الَّتِی تَأْوِیلُهَا عَلَی خِلَافِ مَعَانِیهَا وَ فِیمَا قَالُوهُ إِبْطَالُ الثَّوَابِ وَ الْعِقَابِ وَ إِذَا قَالُوا ذَلِکَ ثُمَّ أَقَرُّوا بِالثَّوَابِ وَ الْعِقَابِ نَسَبُوا اللَّهَ إِلَی الْجَوْرِ وَ أَنَّهُ یُعَذِّبُ عَلَی غَیْرِ اکْتِسَابٍ وَ فِعْلٍ تَعَالَی اللَّهُ عَنْ ذَلِکَ عُلُوّاً کَبِیراً أَنْ یُعَاقِبَ أَحَداً عَلَی غَیْرِ فِعْلٍ وَ بِغَیْرِ حُجَّةٍ وَاضِحَةٍ عَلَیْهِ وَ الْقُرْآنُ کُلُّهُ رَدٌّ عَلَیْهِمْ قَالَ اللَّهُ تبارک‌وتعالی ... وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ قَدْ تَبَیَّنَ لَکُمْ مِنْ مَساکِنِهِمْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ کانُوا مُسْتَبْصِرِینَ* وَ قارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مُوسی بِالْبَیِّناتِ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ وَ ما کانُوا سابِقِینَ* فَکُلًّا أَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَلَمْ یَقُلْ بِفِعْلِنَا فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَیْهِ حاصِباً وَ مِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَ مِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَ ما کانَ اللهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُون.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۶ بحار الأنوار، ج۵، ص۲۸/ القمی، ج۲۲، ص۱؛ «فمنهم ... یظلمون» محذوف

کلّیات آیه

الرضا (علیه السلام): عَبْدِ الْعَزِیزِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ: کُنَّا فِی أَیَّامِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی الرِّضَا (علیه السلام) بِمَرْوَ فَاجْتَمَعْنَا فِی مَسْجِدِ جَامِعِهَا فِی یَوْمِ الْجُمُعَةِ فِی بَدْءِ مَقْدَمِنَا فَإِذَا رَأَی النَّاسُ أَمْرَ الْإِمَامَةِ وَ ذَکَرُوا کَثْرَةَ اخْتِلَافِ النَّاسِ فِیهَا فَدَخَلْتُ عَلَی سَیِّدِی وَ مَوْلَائِیَ الرِّضَا (علیه السلام) فَأَعْلَمْتُهُ مَا خَاضَ النَّاسُ فِیهِ فَتَبَسَّمَ (علیه السلام) ثُمَّ قَالَ یَا عَبْدَ الْعَزِیزِ جَهِلَ الْقَوْمُ وَ خُدِعُوا عَنْ أَدْیَانِهِمْ ... الْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لَا یُدَانِیهِ أَحَدٌ وَ لَا یُعَادِلُهُ عَالِمٌ وَ لَا یُوجَدُ مِنْهُ بَدَلٌ وَ لَا لَهُ مِثْلٌ وَ لَا نَظِیرٌ مَخْصُوصٌ بِالْفِعْلِ کُلِّهِ مِنْ غَیْرِ طَلَبٍ مِنْهُ لَهُ وَ لَا اکْتِسَابٍ بَلِ اخْتِصَاصٌ مِنَ الْمُفْضِلِ الْوَهَّابِ فَمَنْ ذَا الَّذِی یَبْلُغُ مَعْرِفَةَ الْإِمَامِ وَ یُمْکِنُهُ اخْتِیَارُهُ هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ ضَلَّتِ الْعُقُولُ وَ تَاهَتِ الْحُلُومُ وَ حَارَتِ الْأَلْبَابُ وَ حَسَرَتِ الْعُیُونُ وَ تَصَاغَرَتِ الْعُظَمَاءُ وَ تَحَیَّرَتِ الْحُکَمَاءُ وَ تَقَاصَرَتِ الْحُلَمَاءُ وَ حَصِرَتِ الْخُطَبَاءُ وَ جَهِلَتِ الْأَلِبَّاءُ وَ کَلَّتِ الشُّعَرَاءُ وَ عَجَزَتِ الْأُدَبَاءُ وَ عَیِیَتِ الْبُلَغَاءُ عَنْ وَصْفِ شَأْنٍ مِنْ شَأْنِهِ أَوْ فَضِیلَةٍ مِنْ فَضَائِلِهِ فَأَقَرَّتْ بِالْعَجْزِ وَ التَّقْصِیرِ وَ کَیْفَ یُوصَفُ لَهُ أَوْ یُنْعَتُ بِکُنْهِهِ أَوْ یُفْهَمُ شَیْءٌ مِنْ أَمْرِهِ أَوْ یُوجَدُ مَنْ یُقَامُ مَقَامَهُ وَ یُغْنِی غِنَاهُ لَا کَیْفَ وَ أَنَّی وَ هُوَ بحیت {بِحَیْثُ} النَّجْمُ مِنْ أَیْدِی الْمُتَنَاوِلِینَ وَ وَصْفِ الْوَاصِفِینَ فَأَیْنَ الِاخْتِیَارُ مِنْ هَذَا وَ أَیْنَ الْعُقُولُ عَنْ هَذَا وَ أَیْنَ یُوجَدُ مِثْلُ هَذَا أَ ظَنُّوا أَنْ یُوجَدَ ذَلِکَ فِی غَیْرِ آلِ الرَّسُولِ (صلی الله علیه و آله) کَذَبَتْهُمْ وَ اللَّهِ أَنْفُسُهُمْ وَ مَنَّتْهُمُ الْبَاطِلَ فَارْتَقَوْا مُرْتَقًی صَعْبا دَحْضاً تَزِلُّ عَنْهُ إِلَی الْحَضِیضِ أَقْدَامُهُمْ رَامُوا إِقَامَةَ الْإِمَامِ بِعُقُولٍ جائرة {حَائِرَةٍ} بَائِرَةٍ نَاقِصَةٍ وَ آرَاءٍ مُضِلَّةٍ فَلَمْ یَزْدَادُوا مِنْهُ إِلَّا بُعْداً قاتَلَهُمُ اللهُ أَنَّی یُؤْفَکُونَ لَقَدْ رَامُوا صَعْباً وَ قَالُوا إِفْکاً وَ ضَلُّوا ضَلالًا بَعِیداً وَ وَقَعُوا فِی الْحَیْرَةِ إِذْ تَرَکُوا الْإِمَامَ عَنْ بَصِیرَةٍ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ مَا کَانُوا مُسْتَبْصِرِینَ وَ رَغِبُوا عَنِ اخْتِیَارِ اللَّهِ وَ اخْتِیَارِ رَسُولِهِ إِلَی اخْتِیَارِهِم.

امام رضا (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۸ عیون أخبارالرضا (ج۱، ص۲۱۶

شیطان

الصّادق (علیه السلام): بَعدَ أن ذَکَرَ الشَّیطَانِ:ٍ وَ لَا یَغُرَّنَّکَ تَزْیِینُهُ الطَّاعَاتِ عَلَیْکَ فَإِنَّهُ یَفْتَحُ لَکَ تِسْعَةً وَ تِسْعِینَ بَاباً مِنَ الْخَیْرِ لِیَظْفَرَ بِکَ عِنْدَ تَمَامِ الْمِائَةِ فَقَابِلْهُ بِالْخِلَافِ وَ الصَّدِّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ الْمُضَادَّةِ بِاسْتِهْزَائِه.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۰ بحار الأنوار، ج۶۹، ص۱۲۵/ نورالثقلین

ولایت

امیرالمؤمنین (علیه السلام): الْإِمَامُ کَلِمَةُ اللَّهِ وَ حُجَّةُ اللَّهِ وَ وَجْهُ اللَّهِ وَ نُورُ اللَّهِ وَ حِجَابُ اللَّهِ وَ آیَةُ اللَّهِ یَخْتَارُهُ اللَّهُ وَ یَجْعَلُ فِیهِ مَا یَشَاء ... وَ حِجَابُ اللَّهِ الْأَعْظَمُ الْأَعْلَی فَأَیْنَ الِاخْتِیَارُ مِنْ هَذَا وَ أَیْنَ الْعُقُولُ مِنْ هَذَا وَ مَنْ ذَا عَرَفَ أَوْ وَصَفَ مَنْ وَصَفْتُ ظَنُّوا أَنَّ ذَلِکَ فِی غَیْرِ آلِ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) کَذَبُوا وَ زَلَّتْ أَقْدَامُهُمْ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ رَبّاً وَ الشَّیَاطِینَ حِزْباً کُلُّ ذَلِکَ بِغْضَةً لِبَیْتِ الصَّفْوَةِ وَ دَارِ الْعِصْمَةِ وَ حَسَداً لِمَعْدِنِ الرِّسَالَةِ وَ الْحِکْمَةِ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ فَتَبّاً لَهُمْ وَ سُحْقاً کَیْفَ اخْتَارُوا إِمَاماً جَاهِلًا عَابِداً لِلْأَصْنَامِ جَبَاناً یَوْمَ الزِّحَام.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۰ بحار الأنوار، ج۲۵، ص۱۷۲

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 38 سوره العنکبوت تعداد 7 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ عاداً وَ ثَمُودَ وَ قَدْ تَبَيَّنَ (اللَّهَ) لَكُمْ مِنْ مَساكِنِهِمْ (عاداً; ثَمُودَ) وَ زَيَّنَ لَهُمُ (عاداً; ثَمُودَ) الشَّيْطانُ أَعْمالَهُمْ (عاداً; ثَمُودَ) فَصَدَّهُمْ (الشَّیْطانُ) (هُمْ) عَنِ السَّبِيلِ وَ كانُوا (هِمْ) مُسْتَبْصِرِينَ

خطاب آیه

آیه 38 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(رُسُل) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
عاداًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
ثَمُودَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
قَدْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
تَبَيَّنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
لَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مَساكِنِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
زَيَّنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
لَهُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
الشَّيْطانُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
أَعْمالَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فَصَدَّهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
عَنِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
السَّبِيلِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مُسْتَبْصِرِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 39

العنکبوت 39: وَ قارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مُوسى بِالْبَیِّناتِ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الْأَرْضِ وَ ما کانُوا سابِقِینَ

ترجمه

انصاریان: و قارون و فرعون و هامان را [نيز نابود كرديم‌]. و همانا موسى براى آنان دلايل روشن آورد، پس آنان در زمين تكبّر و سركشى كردند، ولى پيشى گيرنده [بر اراده و قضا و قدر ما] نبودند [تا بتوانند از عذاب ما بگريزند.]

مکارم: و «قارون» و «فرعون» و «هامان» را نيز هلاك كرديم؛ موسى با دلايل روشن به سراغشان آمد، امّا آنان در زمين برترى جويى كردند، ولى نتوانستند بر خدا پيشى گيرند!

احسن الحدیث: ياد آر، قارون و فرعون و هامان را كه موسى به آنها معجزات آورد، خود پسندى كردند و بر ما پيشى گيرنده نبودند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 3 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ وَ قارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ إِلَی قَوْلِهِ سابِقِینَ فَهَذَا رَدٌّ عَلَی الْمُجَبِّرَةِ الَّذِینَ زَعَمُوا أَنَّ الْأَفْعَالَ لِلَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ لَا صُنْعَ لَهُمْ فِیهَا وَ لَا اکْتِسَابَ فَرَدَّ اللَّهُ عَلَیْهِمْ فَقَالَ فَکُلًّا أَخَذْنا بِذَنْبِهِ وَ لَمْ یَقُلْ بِفِعْلِنَا لِأَنَّهُ عَزَّوَجَلَّ أَعْدَلُ مِنْ أَنْ یُعَذِّبَ الْعَبْدَ عَلَی فِعْلِهِ الَّذِی یُجْبِرُهُ عَلَیْهِ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۰ بحار الأنوار، ج۵، ص۱۷/ البرهان

الرّسول (صلی الله علیه و آله): ثُمَّ قَالَ {ابوذر (رحمة الله علیه)} أَ لَسْتُمْ تَشْهَدُونَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ شَرُّ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ اثْنَا عَشَرَ سِتَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ سِتَّةٌ مِنَ الْآخِرِینَ ثُمَ سَمَّی السِّتَّةَ مِنَ الْأَوَّلِینَ ابْنَ آدَمَ الَّذِی قَتَلَ أَخَاهُ وَ فِرْعَوْنَ وَ هَامَانَ وَ قَارُونَ وَ السَّامِرِیَّ وَ الدَّجَّالَ اسْمُهُ فِی الْأَوَّلِینَ وَ یَخْرُجُ فِی الْآخِرِین.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۰ الخصال، ج۲، ص۴۵۸/ نورالثقلین

امیرالمؤمنین (علیه السلام): إِنَّ فِی التَّابُوتِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ سِتَّةً مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ سِتَّةً مِنَ الْآخِرِینَ، فَأَمَّا السِّتَّةُ مِنَ الْأَوَّلِینَ: فَابْنُ آدَمَ (علیه السلام) الَّذِی قَاتَلَ أَخِیهِ، وَ فِرْعَوْنُ الْفَرَاعِنَةِ، وَ السَّامِرِیُّ، وَ الدَّجَّالُ، کِتَابُهُ فِی الْأَوَّلِینَ، وَ یَخْرُجُ فِی الْآخِرِینَ وَ هَامَانُ، وَ قَارُون.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۲ بحار الأنوار، ج۳۰، ص۴۰۹/ نورالثقلین

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 39 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ قارُونَ وَ فِرْعَوْنَ وَ هامانَ وَ لَقَدْ جاءَهُمْ (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) مُوسيٰ بِالْبَيِّناتِ فَاسْتَكْبَرُوا (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) فِي الْأَرْضِ وَ ما كانُوا (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) سابِقِينَ

خطاب آیه

آیه 39 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(رُسُل) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
قارُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فِرْعَوْنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
هامانَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
لَقَدْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
جاءَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مُوسيٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
بِالْبَيِّناتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فَاسْتَكْبَرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
الْأَرْضِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
سابِقِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 40

العنکبوت 40: فَکُلاًّ أَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَیْهِ حاصِباً وَ مِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَ مِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الْأَرْضَ وَ مِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا وَ ما کانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ

ترجمه

انصاریان: پس همه را به گناهانشان گرفتيم، بر برخى از آنان توفانى سخت [كه با خود ريگ و سنگ مى‌آورد] فرستاديم، و بعضى را فرياد مرگبار گرفت، و برخى را به زمين فرو برديم، و بعضى را غرق كرديم؛ و خدا بر آن نبود كه به آنان ستم كند، ولى آنان بودند كه به خودشان ستم كردند.

مکارم: ما هر يك از آنان را به گناهانشان گرفتيم، بر بعضى از آنها طوفانى از سنگريزه فرستاديم، و بعضى از آنان را صيحه آسمانى فروگرفت، و بعضى ديگر را در زمين فرو برديم، و بعضى را غرق كرديم؛ خداوند هرگز به آنها ستم نكرد، ولى آنها خودشان بر خود ستم مى‌كردند!

احسن الحدیث: همه آنها را با گناهانشان گرفتيم، به بعضى از آنها طوفان ريگ افشان فرستاديم، بعضى از آنها را صيحه گرفت، بعضى از آنها را به زمين فرو برديم و بعض ديگر را غرق نموديم، خدا به آنها ظالم نبود، ليكن آنها به خودشان ظلم مى‌كردند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنا عَلَیْهِ حاصِباً وَ هُمْ قَوْمُ لُوطٍ (علیه السلام) وَ مِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَ هُمْ قَوْمُ شُعَیْبٍ وَ صَالِحٍ (علیها السلام) وَ مِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الْأَرْضَ وَ هُمْ قَوْمُ هُودٍ (علیه السلام) وَ مِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنا فِرْعَوْنُ وَ أَصْحَابُهُ ثُمَّ قَالَ عَزَّوَجَلَّ تَأْکِیداً وَ رَدّاً عَلَی الْمُجَبِّرَةِ وَ ما کانَ اللهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۲ بحار الأنوار، ج۱۱، ص۲۶/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۵۲؛ «منهم من اخذته ... یظلمون» محذوف

امیرالمؤمنین (علیه السلام): أَمَّا الرَّدُّ عَلَی الْمُجَبِّرَةِ وَ هُمُ الَّذِینَ زَعَمُوا أَنَّ الْأَفْعَالَ إِنَّمَا هِیَ مَنْسُوبَةٌ إِلَی الْعِبَادِ مَجَازاً لَا حَقِیقَةً وَ إِنَّمَا حَقِیقَتُهَا لِلَّهِ لَا لِلْعِبَادِ وَ تَأَوَّلُوا فِی ذَلِکَ آیَاتٍ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ تَعَالَی لَمْ یَعْرِفُوا مَعْنَاهَا کَمَا فِی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ لَوْ شاءَ اللهُ ما أَشْرَکُوا فَرَدَّ عَلَیْهِمْ أَهْلُ الْحَقِّ فَقَالُوا لَهُمْ إِنَّ فِی قَوْلِکُمْ ذَلِکَ بُطْلَانَ الثَّوَابِ وَ الْعِقَابِ إِذَا نَسَبْتُمْ أَفْعَالَکُمْ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی عَمَّا یَصِفُونَ وَ کَیْفَ یُعَاقِبُ مَخْلُوقاً عَلَی غَیْرِ فِعْلٍ مِنْهُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی ... فَکُلًّا أَخَذْنا بِذَنْبِهِ إِلَی قَوْلِهِ وَ ما کانَ اللهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ وَ مِثْلُ هَذَا کَثِیرٌ فِی کِتَابِ اللَّهِ تَعَالَی وَ فِیهِ بُطْلَانُ مَا ادَّعَوْهُ وَ نَسَبُوهُ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی أَنْ یَأْمُرَ خَلْقَهُ بِمَا لَا یَقْدِرُونَ أَوْ یَنْهَاهُمْ عَمَّا لَیْسَ فِیهِمْ صُنْعٌ وَ لَا اکْتِسَابٌ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۲ بحار الأنوار، ج۹۰، ص۸۵

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 40 سوره العنکبوت تعداد 17 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

فَكُلاًّ أَخَذْنا (رُسُلُ) بِذَنْبِهِ (کُلًّا) فَمِنْهُمْ فَمِنْهُمْ (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) مَنْ أَرْسَلْنا (رُسُلُ) عَلَيْهِ (مَنْ) حاصِباً وَ مِنْهُمْ (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) مَنْ أَخَذَتْهُ (مَنْ) الصَّيْحَةُ وَ مِنْهُمْ (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) مَنْ خَسَفْنا (رُسُلُ) بِهِ (مَنْ) الْأَرْضَ وَ مِنْهُمْ (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) مَنْ أَغْرَقْنا (رُسُلُ) وَ ما كانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ لِيَظْلِمَهُمْ (اللَّهُ) (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) وَ لٰكِنْ كانُوا (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) أَنْفُسَهُمْ (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ) يَظْلِمُونَ (قارُونَ; فِرْعَوْنَ; هامانَ)

خطاب آیه

آیه 40 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(رُسُل) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
فَكُلاًّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
أَخَذْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
بِذَنْبِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فَمِنْهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
فَمِنْهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
أَرْسَلْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
عَلَيْهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
حاصِباًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مِنْهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
أَخَذَتْهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
الصَّيْحَةُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مِنْهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
خَسَفْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
بِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
الْأَرْضَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مِنْهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
أَغْرَقْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
كانَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
لِيَظْلِمَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
لِيَظْلِمَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
لٰكِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
أَنْفُسَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم
يَظْلِمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُ(رُسُل)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 41

العنکبوت 41: مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنْکَبُوتِ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ

ترجمه

انصاریان: داستان كسانى كه به جاى خدا سرپرستانى گرفته‌اند، مانند داستان عنكبوت است كه خانه‌اى [بى‌ديوار، بى‌سقف و بى‌حفاظ] براى خود بنا كرده باشد، و بى‌ترديد سست‌ترين خانه‌ها خانه عنكبوت است، اگر [به اين واقعيت‌] معرفت و شناخت داشتند [بت‌ها را سرپرستان خود نمى‌گرفتند.]

مکارم: مثَل كسانى كه غير از خدا را اولياى خود برگزيدند، مثَل عنكبوت است كه خانه‌اى براى خود انتخاب كرده؛ در حالى كه سست‌ترين خانه‌هاى خانه عنكبوت است اگر مى‌دانستند!

احسن الحدیث: حكايت آنها كه جز خدا سرپرستانى گرفته‌اند حكايت عنكبوت است كه خانه بى دوامى براى خود گرفته است، حقا كه سست‌ترين خانه‌ها خانه عنكبوت است اى كاش مى‌دانستند كه حكايتشان چنين است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 7 روایت میباشد

العسکری (علیه السلام): تفسیر الإمام (علیه السلام) قَوْلُهُ عَزَّوَجَلَّ إِنَّ اللهَ لایَسْتَحْیِی أَنْ یَضْرِبَ مَثَلًا ما بَعُوضَةً فَما فَوْقَها فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ ما ذا أَرادَ اللهُ بِهذا مَثَلًا یُضِلُّ بِهِ کَثِیراً وَ یَهْدِی بِهِ کَثِیراً وَ ما یُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفاسِقِینَ* الَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللهِ مِنْ بَعْدِ مِیثاقِهِ وَ یَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ أُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ قَالَ الْبَاقِرُ (علیه السلام) فَلَمَّا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی یا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ وَ ذَکَرَ الذُّبَابَ فِی قَوْلِهِ إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ لَنْ یَخْلُقُوا ذُباباً وَ لَمَّا قَالَ مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ أَوْلِیاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنْکَبُوتِ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ وَ ضَرَبَ الْمَثَلَ فِی هَذِهِ السُّورَةِ بِالَّذِی اسْتَوْقَدَ نَاراً وَ بِالصَّیِّبِ مِنَ السَّمَاءِ قَالَتِ النَّوَاصِبُ وَ الْکُفَّارُ وَ مَا هَذَا مِنَ الْأَمْثَالِ فَتُضْرَبَ یُرِیدُونَ بِهِ الطَّعْنَ عَلَی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله).

امام عسکری (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۴ بحار الأنوار، ج۲۴، ص۳۸۸/ الإمام العسکری، ص۲۰۵؛ «قوله عزوجل ان الله ... فلما قال الله تعالی» محذوف

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا فِیمَنِ اتَّخَذَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیّاً فَقَالَ مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ أَوْلِیاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتاً وَ هُوَ الَّذِی نَسَجَهُ الْعَنْکَبُوتُ عَلَی بَابِ الْغَارِ الَّذِی دَخَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ هُوَ أَوْهَنُ الْبُیُوتِ فَکَذَلِکَ مَنِ اتَّخَذَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیّا.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۴ بحار الأنوار، ج۹، ص۲۲۹/ القمی، ج۲، ص۱۴۸

امیرالمؤمنین (علیه السلام): عَنْ ثَوْرِبْنِ‌سَعِیدٍ عَنْ سَعِیدِ‌بْنِ‌عِلَاقَةَ قَالَ سَمِعتُ أمِیرُالمُؤمِنِینَ (علیه السلام) یَقُولُ تَرکُ نَسجِ العَنکَبُوتِ فِی البَیتِ یُورِثُ الفَقرَ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۴ نورالثقلین

السّجاد (علیه السلام): الْمُسُوخُ مِنْ بَنِی آدَمَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ، إِلَی أَنْ قَالَ: وَ أَمَّا الْعَنْکَبُوتُ فَکَانَتِ امْرَأَةً سَیِّئَةَ الْخُلُقِ عَاصِیَةً لِزَوْجِهَا مُوَلِّیَةً عَنْهُ فَمَسَخَهَا اللَّهُ عَنْکَبُوتاً.

امام سجاد (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۴ نورالثقلین

الرّسول (صلی الله علیه و آله): ٍ عَنْ مُغِیرَةَ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ (علیه السلام) قَال سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَنِ الْمُسُوخِ فَقَالَ هُمْ ثَلَاثَةَ عَشَر إلَی أن قَالَ (صلی الله علیه و آله) وَ أَمَّا الْعَنْکَبُوتُ فَکَانَتِ امْرَأَةً تَخُونُ زَوْجَهَا.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۴ الخصال، ج۲، ص۴۹۴/ نورالثقلین

الکاظم (علیه السلام): وَ أَمَّا الْعَنْکَبُوتُ فَکَانَتِ امْرَأَةً سَحَرَتْ زَوْجَهَا.

امام کاظم (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۴ نورالثقلین

ولایت

الباقر (علیه السلام): ِ عَنْ سَالِمِ‌بْنِ‌مُکْرَمٍ عَنْ أَبِیهِ قَال سَمِعْتُ أَبَاجَعْفَرٍ (علیه السلام) یَقُولُ فِی قَوْلِهِ مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللهِ أَوْلِیاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتاً قَالَ هِیَ الْحُمَیْرَاءُ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۶ بحار الأنوار، ج۳۲، ص۲۸۶/ تأویل الآیات الظاهرة، ص۴۲۱؛ «بتفاوت»

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 41 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا (الَّذِینَ) مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِياءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ (الْعَنْکَبُوتِ) بَيْتاً وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ لَوْ كانُوا (الَّذِینَ) يَعْلَمُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 41 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
مَثَلُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اتَّخَذُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
دُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَوْلِياءَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَمَثَلِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعَنْكَبُوتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اتَّخَذَتْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بَيْتاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَوْهَنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْبُيُوتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَبَيْتُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعَنْكَبُوتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَوْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْلَمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 42

العنکبوت 42: إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ ما یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْ‏ءٍ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ

ترجمه

انصاریان: يقيناً خدا مى‌داند به جاى او چه چيزهايى را مى‌پرستند [چيزهايى كه نه داراى ارزش و اعتبارند و نه قدرت تصرف در كارى را دارند!!] و فقط او تواناى شكست‌ناپذير و حكيم است،

مکارم: خداوند آنچه را غير از او مى‌خوانند مى‌داند، و او شكست‌ناپذير و حكيم است.

احسن الحدیث: خدا مى‌داند آنچه را كه جز خدا مى‌خوانند اوست با عزت و حكمت كردار.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 42 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ (اللَّهَ) ما يَدْعُونَ (الَّذِینَ) مِنْ دُونِهِ (اللَّهَ) مِنْ شَيْءٍ وَ هُوَ(اللَّهَ) الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ

خطاب آیه

آیه 42 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْلَمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَدْعُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
دُونِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
شَيْءٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُوَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعَزِيزُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْحَكِيمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 43

العنکبوت 43: وَ تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما یَعْقِلُها إِلاَّ الْعالِمُونَ

ترجمه

انصاریان: و اين مثل‌ها را براى مردم مى‌زنيم، ولى جز اهل معرفت و دانش در آنها تعقّل نمى‌كنند.

مکارم: اينها مثالهايى است كه ما براى مردم مى‌زنيم، و جز دانايان آن را درك نمى‌كنند.

احسن الحدیث: اين مثلها را براى مردم مى‌زنيم ولى فقط دانايان آنها را درك مى‌كنند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 3 روایت میباشد

کلّیات آیه

الرّسول (صلی الله علیه و آله): فِی مَجمَعِ البَیَان رَوَی الوَاحِدِی بِالإسنَادِ عَن جَابِر (رحمة الله علیه) قَالَ تَلَا النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) هَذِهِ الایَةَ وَ قَالَ العَالِمُ الَّذِی عَقَلَ عَنِ اللهِ فَعَمِلَ بِطَاعَتِهِ وَ اجتَنَبَ سَخَطَهُ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۶ نورالثقلین

کلّیات آیه

الکاظم (علیه السلام): عَنْ هِشَامِ‌بْنِ‌الْحَکَمِ قَالَ قَالَ لِی أَبُوالْحَسَنِ‌مُوسَی‌بْنُ‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) یَا هِشَامُ إِنَّ اللَّهَ تبارک‌وتعالی بَشَّرَ أَهْلَ الْعَقْلِ وَ الْفَهْمِ فِی کِتَابِه ... یَا هِشَامُ إِنَّ الْعَقْلَ مَعَ الْعِلْمِ فَقَالَ وَ تِلْکَ الْأَمْثالُ نَضْرِبُها لِلنَّاسِ وَ ما یَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُون.

امام کاظم (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۶ الکافی، ج۱، ص۱۳/ بحار الأنوار، ج۱، ص۱۳۴/ تحف العقول، ص۳۸۳

کلّیات آیه

الباقر (علیه السلام): عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) أَنَّهُ قَال إِنَّ أَبَاذَرٍّ (رحمة الله علیه)کَانَ یَقُولُ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ کَأَنَّ شَیْئاً مِنَ الدُّنْیَا لَمْ یَکُنْ شَیْئاً إِلَّا عَمَلًا یَنْفَعُ خَیْرُهُ وَ یَضُرُّ شَرُّهُ إِلَّا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ لَا یَشْغَلْکَ أَهْلٌ وَ لَا مَالٌ عَنْ نَفْسِکَ أَنْتَ یَوْمَ تُفَارِقُهُمْ کَضَیْفٍ بِتَّ فِیهِمْ ثُمَّ غَدَوْتَ مِنْ عِنْدِهِمْ إِلَی غَیْرِهِمْ وَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةُ کَمَنْزِلٍ نَزَلْتَهُ ثُمَّ عَدَلْتَ عَنْهُ إِلَی غَیْرِهِ وَ مَا بَیْنَ الْمَوْتِ وَ الْبَعْثِ إِلَّا کَنَوْمَةٍ نِمْتَهَا ثُمَّ اسْتَیْقَظْتَ مِنْهَا یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ قَدِّمْ لِمَقَامِکَ بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ فَإِنَّکَ مُرْتَهَنٌ بِعَمَلِکَ وَ کَمَا تَدِینُ تُدَانُ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ صَلِّ قَبْلَ أَنْ لَا تَقْدِرَ عَلَی لَیْلٍ وَ لَا نَهَارٍ تُصَلِّی فِیهِ إِنَّمَا مَثَلُ الصَّلَاةِ لِصَاحِبِهَا بِإِذْنِ اللَّهِ کَمَثَلِ رَجُلٍ دَخَلَ عَلَی سُلْطَانٍ فَأَنْصَتَ لَهُ حَتَّی فَرَغَ مِنْ حَاجَتِهِ کَذَلِکَ الْمَرْءُ الْمُسْلِمُ مَا دَامَ فِی صَلَاتِهِ لَمْ یَزَلِ اللَّهُ یَنْظُرُ إِلَیْهِ حَتَّی یَفْرُغَ مِنْ صَلَاتِهِ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ تَصَدَّقْ قَبْلَ أَنْ لَا تَقْدِرَ أَنْ تُعْطِیَ شَیْئاً وَ لَا تَمْنَعَ مِنْهُ إِنَّمَا مَثَلُ الصَّدَقَةِ لِصَاحِبِهَا کَمَثَلِ رَجُلٍ طَلَبَهُ الْقَوْمُ بِدَمٍ فَقَالَ لَا تَقْتُلُونِی وَ اضْرِبُوا لِی أَجَلًا لِأَسْعَی فِی مَرْضَاتِکُمْ کَذَلِکَ الْمَرْءُ الْمُسْلِمُ بِإِذْنِ اللَّهِ کُلَّمَا تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ حَلَّ بِهَا عُقْدَةً فِی رَقَبَتِهِ حَتَّی یَتَوَفَّی اللَّهُ أَقْوَاماً وَ قَدْ رَضِیَ عَنْهُمْ وَ مَنْ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَقَدْ عَتَقَ مِنَ النَّارِ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ إِنَّ قَلْباً لَیْسَ مِنْهُ مِنَ الْحَقِّ شَیْءٌ کَالْبَیْتِ الْخَرَابِ الَّذِی لَا عَامِرَ لَهُ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ إِنَّ هَذَا اللِّسَانَ مِفْتَاحُ خَیْرٍ وَ مِفْتَاحُ شَرٍّ فَاخْتِمْ عَلَی قَلْبِکَ کَمَا تَخْتِمُ عَلَی ذَهَبِکَ وَ وَرِقِکَ یَا مُبْتَغِیَ الْعِلْمِ إِنَّ هَذِهِ الْأَمْثَالَ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ وَ ما یَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۸۶ بحار الأنوار، ج۷۵، ص۴۵۱/ إرشادالقلوب، ج۱، ص۱۴۱؛ «بتفاوت»

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 43 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ تِلْكَ(الْأَمْثالُ) الْأَمْثالُ نَضْرِبُها (رُسُلُ) (الْأَمْثالُ) لِلنَّاسِ وَ ما يَعْقِلُها (الْأَمْثالُ) إِلَّا الْعالِمُونَ

خطاب آیه

آیه 43 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
تِلْكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْأَمْثالُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
نَضْرِبُهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِلنَّاسِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْقِلُهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعالِمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 44

العنکبوت 44: خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیَةً لِلْمُؤْمِنِینَ

ترجمه

انصاریان: خدا آسمان‌ها و زمين را به حق آفريد؛ يقيناً در اين [آفرينش‌] نشانه‌اى [بر توحيد، ربوبيت و قدرت خدا] براى مؤمنان است.

مکارم: خداوند، آسمانها و زمين را بحق آفريد؛ و در اين آيتى است براى مؤمنان.

احسن الحدیث: خدا آسمانها و زمين را بحق آفريده است در اين خلقت دليلى هست مؤمنان را.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 44 سوره العنکبوت تعداد 1 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِي ذٰلِكَ(خَلَقَ اللَّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ) لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ

خطاب آیه

آیه 44 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
خَلَقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
السَّماواتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْأَرْضَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِالْحَقِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذٰلِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَآيَةًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِلْمُؤْمِنِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 45

العنکبوت 45: اتْلُ ما أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتابِ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ

ترجمه

انصاریان: آنچه را از اين كتاب به تو وحى شده است، بخوان و نماز را برپا دار، يقيناً نماز از كارهاى زشت، و كارهاى ناپسند باز مى‌دارد؛ و همانا ذكر خدا بزرگ‌تر است، و خدا آنچه را انجام مى‌دهيد، مى‌داند.

مکارم: آنچه را از كتاب (آسمانى) به تو وحى شده تلاوت كن، و نماز را برپا دار، كه نماز (انسان را) از زشتيها و گناه بازمى‌دارد، و ياد خدا بزرگتر است؛ و خداوند مى‌داند شما چه كارهايى انجام مى‌دهيد!

احسن الحدیث: بخوان آنچه از كتاب را كه بر تو وحى شده است و نماز را بپا دار كه نماز از فحشا و كار ناپسند باز ميدارد، ياد خدا بزرگتر است خدا آنچه را كه مى‌كنيد ميداند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 45 سوره العنکبوت تعداد 7 ضمیر قرار دارد که 4 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

اتْلُ (پیامبر ص) ما أُوحِيَ (ما) إِلَيْكَ ((أَنتَ))(پیامبر ص) مِنَ الْكِتابِ وَ أَقِمِ ((أَنتَ))(پیامبر ص) الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهيٰ (الصَّلاةَ) عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ (اللَّهُ) ما تَصْنَعُونَ (کُمْ)

خطاب آیه

آیه 45 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: خدا(بدون واژه و ضمیر) به اَنتُم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
اتْلُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أُوحِيَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَيْكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْكِتابِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَقِمِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الصَّلاةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الصَّلاةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
تَنْهيٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَنِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْفَحْشاءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْمُنْكَرِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَذِكْرُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَكْبَرُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
يَعْلَمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
تَصْنَعُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 46

العنکبوت 46: وَ لا تُجادِلُوا أَهْلَ الْکِتابِ إِلاَّ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِلاَّ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْنا وَ أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَ إِلهُنا وَ إِلهُکُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ

ترجمه

انصاریان: و با اهل كتاب جز با نيكوترين شيوه مجادله و گفتگو مكنيد، مگر با كسانى از آنان كه [در مجادله با شما] ظالمانه به ميدان آيند، و بگوييد: به آنچه به سوى ما و به سوى شما نازل شده است، ايمان داريم و معبود ما و معبود شما يكى است و ما تسليم [فرمان‌ها و احكام‌] او هستيم.

مکارم: با اهل كتاب جز به روشى كه از همه نيكوتر است مجادله نكنيد، مگر كسانى از آنان كه ستم كردند؛ و (به آنها) بگوييد: «ما به تمام آنچه از سوى خدا بر ما و شما نازل شده ايمان آورده‌ايم، و معبود ما و شما يكى است، و ما در برابر او تسليم هستيم!»

احسن الحدیث: با اهل كتاب جز به طريق احسن مجادله نكنيد، مگر با ظالمان آنها، بگوئيد ايمان آورده‌ايم بآنچه بر ما نازل گشته و بر شما نازل گشته، معبود ما و معبود شما يكى است ما به آن معبود تسليم هستيم.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 46 سوره العنکبوت تعداد 15 ضمیر قرار دارد که 1 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لا تُجادِلُوا (کُمْ) أَهْلَ الْكِتابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ(الَّتِی) أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ(ظالمان) ظَلَمُوا (الَّذِینَ)(ظالمان) مِنْهُمْ (أَهْلَ) وَ قُولُوا (کُمْ) آمَنَّا (کُمْ) بِالَّذِي أُنْزِلَ (الَّذِی) إِلَيْنا (کُمْ) وَ أُنْزِلَ (الَّذِی) إِلَيْكُمْ (أَهْلَ) وَ إِلهُنا (کُمْ) وَ إِلهُكُمْ (أَهْلَ) واحِدٌ وَ نَحْنُ(کُمْ) لَهُ (إِلهُ) مُسْلِمُونَ

خطاب آیه

آیه 46 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: خدا(بدون واژه و ضمیر) به اَنتُم

این آیه در خطاب سطح3 دارای 1 خطاب میباشد: اَنتُم به اَهل

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
تُجادِلُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
أَهْلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
الْكِتابِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
بِالَّتِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
هِيَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
أَحْسَنُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
ظَلَمُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
مِنْهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
قُولُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُم
آمَنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
بِالَّذِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
أُنْزِلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
إِلَيْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
أُنْزِلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
إِلَيْكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
إِلهُنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
إِلهُكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
واحِدٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
نَحْنُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
لَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل
مُسْلِمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)خدا(بدون واژه و ضمیر)اَنتُماَنتُماَهل

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 47

العنکبوت 47: وَ کَذلِکَ أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الْکِتابَ فَالَّذِینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مِنْ هؤُلاءِ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الْکافِرُونَ

ترجمه

انصاریان: و همان گونه [كه بر پيامبران پيشين كتاب نازل كرديم‌] اين كتاب را بر تو نازل نموديم، پس [برخى از] كسانى كه كتابشان داديم به آن ايمان مى‌آورند، و از اينان [هم كه مشرك‌اند] اندكى به آن ايمان مى‌آورند، و آيات ما را جز كافران انكار نمى‌كنند،

مکارم: و اين گونه، كتاب [قرآن‌] را بر تو نازل كرديم، كسانى كه كتاب (آسمانى) به آنها داده‌ايم به اين كتاب ايمان مى‌آورند؛ و بعضى از اين گروه [مشركان‌] نيز به آن مؤمن مى‌شوند؛ و آيات ما را جز كافران انكار نمى‌كنند.

احسن الحدیث: اين چنين بر تو كتاب را نازل كرديم، آنان كه به آنها كتاب داده‌ايم به قرآن ايمان مى‌آورند از اهل مكه نيز بعضى ايمان مى‌آورند، آيات ما را فقط كافران انكار مى‌كنند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 47 سوره العنکبوت تعداد 10 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ كَذٰلِكَ أَنْزَلْنا (رُسُلُ) إِلَيْكَ ((أَنتَ))(پیامبر ص) الْكِتابَ فَالَّذِينَ آتَيْناهُمُ (رُسُلُ) (الَّذِینَ) الْكِتابَ يُؤْمِنُونَ (الَّذِینَ) بِهِ (الْکِتابَ) وَ مِنْ هٰؤُلاءِ (الَّذِینَ) مَنْ يُؤْمِنُ (مَنْ) بِهِ (الْکِتابَ) وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا (رُسُلُ) إِلَّا الْكافِرُونَ

خطاب آیه

آیه 47 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَذٰلِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْزَلْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَيْكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْكِتابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَالَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آتَيْناهُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْكِتابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُؤْمِنُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هٰؤُلاءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُؤْمِنُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَجْحَدُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِآياتِنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْكافِرُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 48

العنکبوت 48: وَ ما کُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذاً لاَرْتابَ الْمُبْطِلُونَ

ترجمه

انصاریان: و پيش از اين [قرآن‌]، تو هيچ نوشته‌اى را نمى‌خواندى و آن را با دست خود نمى‌نوشتى وگرنه باطل‌گرايان ياوه‌گو [در وحى بودن و حقّانيّت آن‌] شك مى‌كردند،

مکارم: تو هرگز پيش از اين كتابى نمى‌خواندى، و با دست خود چيزى نمى‌نوشتى، مبادا كسانى كه در صدد (تكذيب و) ابطال سخنان تو هستند، شك و ترديد كنند!

احسن الحدیث: تو پيش از نزول قرآن كتابى نمى‌خواندى و با دست خود چيزى نمى‌نوشتى، آن گاه اهل باطل (در كتاب تو) شك مى‌كردند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 48 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که 8 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ ما كُنْتَ ((أَنتَ))(پیامبر ص) تَتْلُوا ((أَنتَ))(پیامبر ص) مِنْ قَبْلِهِ (الْکِتابَ) مِنْ كِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ ((أَنتَ))(پیامبر ص) (الْکِتابَ) بِيَمِينِكَ ((أَنتَ))(پیامبر ص) إِذاً لَارْتابَ الْمُبْطِلُونَ

خطاب آیه

آیه 48 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كُنْتَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
تَتْلُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَبْلِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كِتابٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
تَخُطُّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِيَمِينِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِذاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَارْتابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْمُبْطِلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 49

العنکبوت 49: بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاَّ الظَّالِمُونَ

ترجمه

انصاریان: بلكه اين قرآن آيات روشنى است در سينه كسانى كه به آنان معرفت و دانش عطا شده است؛ و آيات ما را جز ستمكاران انكار نمى‌كنند.

مکارم: ولى اين آيات روشنى است كه در سينه دانشوران جاى دارد؛ و آيات ما را جز ستمگران انكار نمى‌كنند!

احسن الحدیث: بلكه قرآن آيات بيناتى است در سينه‌هاى آنان كه به آنها علم داده شده است آيات ما را جز ظالمان انكار نمى‌كنند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 49 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

بَلْ هُوَ(الْکِتابَ) آياتٌ بَيِّناتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا (الَّذِینَ) الْعِلْمَ وَ ما يَجْحَدُ بِآياتِنا (رُسُلُ) إِلَّا الظَّالِمُونَ

خطاب آیه

آیه 49 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
بَلْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُوَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آياتٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بَيِّناتٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
صُدُورِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أُوتُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعِلْمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَجْحَدُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِآياتِنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الظَّالِمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 50

العنکبوت 50: وَ قالُوا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الْآیاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ

ترجمه

انصاریان: گفتند: چرا از سوى پروردگارش معجزاتى [مانند معجزات پيامبران پيشين‌] بر او نازل نمى‌شود. بگو: اين معجزات فقط در اختيار خداست و من فقط بيم‌دهنده‌اى آشكارم.

مکارم: گفتند: «چرا معجزاتى از سوى پروردگارش بر او نازل نشده؟!» بگو: «معجزات همه نزد خداست (و به فرمان او نازل مى‌شود، نه به ميل من و شما)؛ من تنها بيم دهنده‌اى آشكارم!

احسن الحدیث: گفتند: چرا براى او معجزات از خدايش نازل نمى‌شود بگو: معجزات نزد خداست من فقط انذاز كننده آشكارى هستم.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 50 سوره العنکبوت تعداد 5 ضمیر قرار دارد که 6 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ قالُوا (الظَّالِمُونَ) لَوْلا أُنْزِلَ عَلَيْهِ ((أَنتَ))(پیامبر ص) آياتٌ مِنْ رَبِّهِ (رَبِّ) قُلْ ((أَنتَ))(پیامبر ص) إِنَّمَا الْآياتُ عِنْدَ اللَّهِ وَ إِنَّما أَنَا((أَنتَ))(پیامبر ص) نَذِيرٌ مُبِينٌ

خطاب آیه

آیه 50 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 2 خطاب میباشد: هُم(ظالمین) به مجهول ، اَنتَ(پیامبر ص) به هُم(ظَالِمین)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَوْلانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(ظالمین)مجهول
أُنْزِلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(ظالمین)مجهول
عَلَيْهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(ظالمین)مجهول
آياتٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(ظالمین)مجهول
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(ظالمین)مجهول
رَبِّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(ظالمین)مجهول
قُلْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّمَانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
الْآياتُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
عِنْدَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
إِنَّمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
أَنَانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
نَذِيرٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)
مُبِينٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(ظَالِمین)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 51

العنکبوت 51: أَ وَ لَمْ یَکْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ یُتْلى عَلَیْهِمْ إِنَّ فِی ذلِکَ لَرَحْمَةً وَ ذِکْرى لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ

ترجمه

انصاریان: آيا [در قرآن عيب و نقصى مى‌يابند؟ و] براى آنان كافى نبوده است كه ما اين كتاب را كه [همواره‌] بر آنان خوانده مى‌شود بر تو نازل كرديم؟! همانا در اين كتاب رحمتى است [ويژه و مايه يادآورى‌] و پندى براى مردمى كه ايمان مى‌آورند.

مکارم: آيا براى آنان كافى نيست كه اين كتاب را بر تو نازل كرديم كه پيوسته بر آنها تلاوت مى‌شود؟! در اين، رحمت و تذكّرى است براى كسانى كه ايمان مى‌آورند (و اين معجزه بسيار واضحى است).

احسن الحدیث: آيا بر آنها كفايت نكرده كه كتابى بر تو نازل كرده‌ايم و بر آنها خوانده مى‌شود؟ در آن كتاب رحمت و بيدارى هست به قومى كه ايمان مى‌آورند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

برای این آیه 4 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 51 سوره العنکبوت تعداد 8 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

أَ وَ لَمْ يَكْفِهِمْ (الظَّالِمُونَ) أَنَّا (رُسُلُ) أَنْزَلْنا (رُسُلُ) عَلَيْكَ ((أَنتَ))(پیامبر ص) الْكِتابَ يُتْليٰ (الْکِتابَ) عَلَيْهِمْ (الظَّالِمُونَ) إِنَّ فِي ذٰلِكَ(أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ يُتْليٰ عَلَيْهِمْ) لَرَحْمَةً وَ ذِكْريٰ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (قَوْمٍ)

خطاب آیه

آیه 51 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَكْفِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْزَلْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَلَيْكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْكِتابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُتْليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَلَيْهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذٰلِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَرَحْمَةًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذِكْريٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقَوْمٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُؤْمِنُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 52

العنکبوت 52: قُلْ کَفى بِاللَّهِ بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ شَهِیداً یَعْلَمُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِینَ آمَنُوا بِالْباطِلِ وَ کَفَرُوا بِاللَّهِ أُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُونَ

ترجمه

انصاریان: بگو: كافى است كه خدا [نسبت به حقّانيّت نبوّت من‌] ميان من و شما شاهد باشد، [او] آنچه را در آسمان‌ها و زمين است مى‌داند، و آنان كه به باطل [چون بت و طاغوت‌] گرويده و به خدا كفر ورزيده‌اند همان زيانكاران [واقعى‌] اند.

مکارم: بگو: «همين بس كه خدا ميان من و شما گواه است؛ آنچه را در آسمانها و زمين است مى‌داند؛ و كسانى كه به باطل ايمان آوردند و به خدا كافر شدند زيانكاران واقعى هستند!

احسن الحدیث: بگو: بس است خدا در گواه بودن ميان من و شما خدا مى‌داند آنچه را كه در آسمان و زمين است كسانى كه به باطل ايمان آورده و به خدا كافر شده‌اند فقط زيانكارانند

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

برای این آیه 1 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 52 سوره العنکبوت تعداد 8 ضمیر قرار دارد که 4 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قُلْ ((أَنتَ))(پیامبر ص) كَفيٰ بِاللَّهِ بَيْنِي ((أَنتَ))(پیامبر ص) وَ بَيْنَكُمْ (الظَّالِمُونَ) شَهِيداً يَعْلَمُ (اللَّهِ) ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ الَّذِينَ آمَنُوا (الَّذِینَ) بِالْباطِلِ وَ كَفَرُوا (الَّذِینَ) بِاللَّهِ أُولئِكَ(الَّذِینَ) هُمُ(الَّذِینَ) الْخاسِرُونَ

خطاب آیه

آیه 52 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اَنتَ(پیامبر ص) به اَنتُم(ظَالِمین)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قُلْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَفيٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
بِاللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
بَيْنِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
بَيْنَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
شَهِيداًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
يَعْلَمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
السَّماواتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
الْأَرْضِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)اَنتُم(ظَالِمین)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمَنُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِالْباطِلِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَفَرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِاللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أُولئِكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْخاسِرُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 53

العنکبوت 53: وَ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ وَ لَوْلا أَجَلٌ مُسَمًّى لَجاءَهُمُ الْعَذابُ وَ لَیَأْتِیَنَّهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا یَشْعُرُونَ

ترجمه

انصاریان: آنان شتاب در آوردن عذاب را از تو مى‌خواهند، اگر مدتى معين [براى آنان‌] مقرّر نبود، قطعاً آن عذاب را [كه خواهانش هستند] بر آنان مى‌آمد و حتماً ناگاه در حالى كه بى‌خبراند، به سراغشان خواهد آمد.

مکارم: آنان با شتاب از تو عذاب را مى‌طلبند؛ و اگر موعد مقرّرى تعيين نشده بود، عذاب (الهى) به سراغ آنان مى‌آمد؛ و سرانجام اين عذاب بطور ناگهانى بر آنها نازل مى‌شود در حالى كه نمى‌دانند (و غافلند).

احسن الحدیث: عذاب را با عجله از تو مى‌خواهند اگر نبود مدتى معين حتما عذاب به آنها مى‌آمد، و حتما بطور ناگهان در حالى كه نمى‌دانند خواهد آمد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 53 سوره العنکبوت تعداد 7 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ (الَّذِینَ) ((أَنتَ))(پیامبر ص) بِالْعَذابِ وَ لَوْلا أَجَلٌ مُسَمًّي لَجاءَهُمُ (الَّذِینَ) الْعَذابُ وَ لَيَأْتِيَنَّهُمْ (الْعَذابُ) (الَّذِینَ) بَغْتَةً وَ هُمْ(الَّذِینَ) لا يَشْعُرُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 53 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَسْتَعْجِلُونَكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِالْعَذابِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَوْلانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَجَلٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مُسَمًّينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَجاءَهُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعَذابُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيَأْتِيَنَّهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بَغْتَةًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَشْعُرُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 54

العنکبوت 54: یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکافِرِینَ

ترجمه

انصاریان: [آنان‌] شتاب در آوردن عذاب را از تو مى‌خواهند، در حالى كه يقيناً دوزخ، فراگيرنده كافران است،

مکارم: آنان با عجله از تو عذاب مى‌طلبند، در حالى كه جهنم به كافران احاطه دارد!

احسن الحدیث: عذاب را با عجله از تو مى‌خواهند با آنكه جهنم به كافران احاطه كرده است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 54 سوره العنکبوت تعداد 2 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

يَسْتَعْجِلُونَكَ (الَّذِینَ) ((أَنتَ))(پیامبر ص) بِالْعَذابِ وَ إِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكافِرِينَ

خطاب آیه

آیه 54 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
يَسْتَعْجِلُونَكَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِالْعَذابِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَهَنَّمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمُحِيطَةٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِالْكافِرِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 55

العنکبوت 55: یَوْمَ یَغْشاهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ یَقُولُ ذُوقُوا ما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

ترجمه

انصاریان: در روزى كه عذاب از بالاى سرشان و از زير پايشان آنان را فرو پوشاند و [خدا به آنان‌] مى‌گويد: آنچه را همواره انجام مى‌داديد [اكنون به صورت سخت‌ترين عذاب‌] بچشيد.

مکارم: آن روز كه عذاب (الهى) آنها را از بالاى سر و پايين پايشان فرامى‌گيرد و به آنها مى‌گويد: «بچشيد آنچه را عمل مى‌كرديد» (روز سخت و دردناكى براى آنهاست!)

احسن الحدیث: ياد آر روزى را كه عذاب آنها را از بالا و از پائين‌شان احاطه مى‌كند، خدا فرمايد:

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 55 سوره العنکبوت تعداد 7 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

يَوْمَ يَغْشاهُمُ (الَّذِینَ) الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ (الَّذِینَ) وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ (الَّذِینَ) وَ يَقُولُ (اللَّهِ) ذُوقُوا (الَّذِینَ) ما كُنْتُمْ (الَّذِینَ) تَعْمَلُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 55 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(الله) به اَنتُم(الَّذِینَ)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
يَوْمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَغْشاهُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْعَذابُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَوْقِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
تَحْتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَرْجُلِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَقُولُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذُوقُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(الله)اَنتُم(الَّذِینَ)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(الله)اَنتُم(الَّذِینَ)
كُنْتُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(الله)اَنتُم(الَّذِینَ)
تَعْمَلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(الله)اَنتُم(الَّذِینَ)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 56

العنکبوت 56: یا عِبادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِی واسِعَةٌ فَإِیَّایَ فَاعْبُدُونِ

ترجمه

انصاریان: اى بندگان من كه ايمان آورده‌ايد! يقيناً زمين من وسيع و پهناور است؛ پس [با انتخاب سرزمينى مناسب و شايسته كه ارزش‌ها در آن حفظ شود] فقط مرا بپرستيد،

مکارم: اى بندگان من كه ايمان آورده‌ايد! زمين من وسيع است، پس تنها مرا بپرستيد (و در برابر فشارهاى دشمنان تسليم نشويد)!

احسن الحدیث: اى بندگان من، كه ايمان آورده‌ايد، زمين من وسيع است، مرا بندگى كنيد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 56 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

يا عِبادِيَ (اللَّهِ) الَّذِينَ(عِبادِ) آمَنُوا (عِبادِ) إِنَّ أَرْضِي (اللَّهِ) واسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَإِيَّايَ(اللَّهِ) فَاعْبُدُونِ (عِبادِ)

خطاب آیه

آیه 56 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: اَنَا(الله) به عَبد

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
يانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
عِبادِيَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
آمَنُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
أَرْضِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
واسِعَةٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
فَإِيَّايَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
فَإِيَّايَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد
فَاعْبُدُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنَا(الله)عَبد

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 57

العنکبوت 57: کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنا تُرْجَعُونَ

ترجمه

انصاریان: هر جاندارى چشنده مرگ خواهد بود، سپس به سوى ما بازگردانده مى‌شويد،

مکارم: هر انسانى مرگ را مى‌چشد، سپس شما را بسوى ما بازمى‌گردانند.

احسن الحدیث: هر انسان طعم مرگ را خواهد كشيد، سپس به سوى ما بر مى‌گرديد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

برای این آیه 2 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 57 سوره العنکبوت تعداد 1 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

كُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَيْنا تُرْجَعُونَ (عِبادِ)

خطاب آیه

آیه 57 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ به اَنتُم(عِباد)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
كُلُّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
نَفْسٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
ذائِقَةُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
الْمَوْتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
ثُمَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
إِلَيْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
تُرْجَعُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 58

العنکبوت 58: وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِینَ فِیها نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِینَ

ترجمه

انصاریان: و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده‌اند حتماً آنان را در قصرهايى رفيع و با ارزش از بهشت كه از زير [درختان‌] آن نهرها جارى است، جاى خواهيم داد، در آنجا جاودانه‌اند؛ چه نيكوست پاداش عمل‌كنندگان.

مکارم: و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، آنان را در غرفه‌هايى از بهشت جاى مى‌دهيم كه نهرها در زير آن جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ چه خوب است پاداش عمل‌كنندگان!

احسن الحدیث: آنان كه ايمان آورده و عمل صالح انجام داده‌اند در غرفه‌هايى از بهشت نازلشان مى‌كنيم كه از زير آنها نهرها روان است، پيوسته‌اند در آنها، پاداش اهل عمل نيك است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 58 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ الَّذِينَ آمَنُوا (الَّذِینَ) وَ عَمِلُوا (الَّذِینَ) الصَّالِحاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ (نَا) (الَّذِینَ) مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا (الْجَنَّةِ) الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها (الْجَنَّةِ) نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلِينَ

خطاب آیه

آیه 58 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ به اَنتُم(عِباد)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
آمَنُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
عَمِلُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
الصَّالِحاتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
لَنُبَوِّئَنَّهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
الْجَنَّةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
غُرَفاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
تَجْرِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
تَحْتِهَانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
الْأَنْهارُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
خالِدِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
فِيهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
نِعْمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
أَجْرُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
الْعامِلِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 59

العنکبوت 59: الَّذِینَ صَبَرُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ

ترجمه

انصاریان: همانان كه [براى حفظ ايمان، اخلاق و عمل صالح‌] شكيبايى ورزيدند و همواره بر پروردگارشان توكل مى‌كنند.

مکارم: همانها كه (در برابر مشكلات) صبر (و استقامت) كردند و بر پروردگارشان توكّل مى‌كنند.

احسن الحدیث: كسانى كه صبر كرده و بر پروردگارشان توكل مى‌كنند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 59 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

الَّذِينَ(الَّذِینَ) صَبَرُوا (الَّذِینَ) وَ عَليٰ رَبِّهِمْ (الَّذِینَ) يَتَوَكَّلُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 59 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ به اَنتُم(عِباد)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
صَبَرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
عَليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
رَبِّهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
يَتَوَكَّلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 60

العنکبوت 60: وَ کَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُها وَ إِیَّاکُمْ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ

ترجمه

انصاریان: چه بسيارند جنبندگانى كه قدرت ندارند [به دست آوردن‌] روزى خود را بر عهده بگيرند، خداست كه به آنان و شما روزى مى‌دهد، و او شنوا و داناست.

مکارم: چه بسا جنبنده‌اى كه قدرت حمل روزى خود را ندارد، خداوند او و شما را روزى مى‌دهد؛ و او شنوا و داناست.

احسن الحدیث: اى بسا جنبنده‌اى كه روزى خود را ذخيره نمى‌كند، خدا او را و شما را روزى مى‌دهد خدا شنوا و داناست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

برای این آیه 5 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 60 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ كَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ (دَابَّةٍ) رِزْقَهَا (دَابَّةٍ) اللَّهُ يَرْزُقُها (اللَّهُ) (دَابَّةٍ) وَ إِيَّاكُمْ(عِبادِ) وَ هُوَ(اللَّهُ) السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

خطاب آیه

آیه 60 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ به اَنتُم(عِباد)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
كَأَيِّنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
دَابَّةٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
تَحْمِلُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
رِزْقَهَانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
يَرْزُقُهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
إِيَّاكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
هُوَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
السَّمِيعُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)
الْعَلِيمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)نَحنُاَنتُم(عِباد)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 61

العنکبوت 61: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنّىٰ یُؤْفَکُونَ

ترجمه

انصاریان: اگر از آنان [كه شرك مى‌ورزند] بپرسى: چه كسى آسمان‌ها و زمين را آفريده و خورشيد و ماه را رام و مسخّر كرده؟ بى‌ترديد خواهند گفت: خدا. پس چگونه [از حق به باطل‌] منحرف مى‌شوند؟!

مکارم: و هر گاه از آنان بپرسى: «چه كسى آسمانها و زمين را آفريده، و خورشيد و ماه را مسخّر كرده است؟» مى‌گويند: «اللَّه»! پس با اين حال چگونه آنان را (از عبادت خدا) منحرف مى‌سازند؟!

احسن الحدیث: اگر از مشركان بپرسى: آسمانها و زمين را چه كس آفريده و آفتاب و ماه را رام كرده است؟ گويند: اللَّه پس به كجا بر مى‌گردند؟

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 61 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ ((أَنتَ))(پیامبر ص) (الَّذِینَ) مَنْ خَلَقَ (مَنْ) السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ سَخَّرَ (مَنْ) الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ (الَّذِینَ) اللَّهُ فَأَنّيٰ يُؤْفَكُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 61 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 2 خطاب میباشد: اَنتَ(پیامبر ص) به هُم(الَّذِینَ) ، هُم(الَّذِینَ) به اَنتَ(پیامبر ص)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَئِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سَأَلْتَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
خَلَقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
السَّماواتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
الْأَرْضَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
سَخَّرَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
الشَّمْسَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
الْقَمَرَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
لَيَقُولُنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(الَّذِینَ)اَنتَ(پیامبر ص)
فَأَنّيٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُؤْفَكُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 62

العنکبوت 62: اللَّهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ یَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْ‏ءٍ عَلِیمٌ

ترجمه

انصاریان: خدا روزى را براى هركس از بندگانش كه بخواهد وسعت مى‌دهد و يا تنگ مى‌گيرد؛ يقيناً خدا بر هر كارى تواناست،

مکارم: خداوند روزى را براى هر كس از بندگانش بخواهد گسترده مى‌كند، و براى هر كس بخواهد محدود مى‌سازد؛ خداوند به همه چيز داناست!

احسن الحدیث: خداست كه روزى را به هر كه از بندگانش بخواهد گسترش مى‌دهد و تنگ مى‌گيرد و خدا به هر چيز داناست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 62 سوره العنکبوت تعداد 5 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

اللَّهُ يَبْسُطُ (اللَّهُ) الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ (اللَّهُ) مِنْ عِبادِهِ (اللَّهُ) وَ يَقْدِرُ (اللَّهُ) لَهُ (الرِّزْقَ) إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ

خطاب آیه

آیه 62 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَبْسُطُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الرِّزْقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِمَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَشاءُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عِبادِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَقْدِرُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِكُلِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
شَيْءٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَلِيمٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 63

العنکبوت 63: وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْیا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ

ترجمه

انصاریان: و اگر از آنان بپرسى: چه كسى از آسمان آبى نازل كرد و به وسيله آن زمين را پس از مردگى‌اش زنده ساخت؟ بى‌ترديد خواهند گفت: خدا. بگو: همه ستايش‌ها ويژه خداست [و مشركان دور از حقيقت‌اند]، بلكه بيشترشان تعقّل نمى‌كنند.

مکارم: و اگر از آنان بپرسى: «چه كسى از آسمان آبى فرستاد و بوسيله آن زمين را پس از مردنش زنده كرد؟ مى‌گويند: «اللَّه»! بگو: «حمد و ستايش مخصوص خداست!» امّا بيشتر آنها نمى‌دانند.

احسن الحدیث: و اگر از آنها بپرسى چه كس از آسمان آبى فرستاد و زمين را بعد از مردنش زنده كرده است؟ گويند: اللَّه، بگو حمد خدا را بلكه بيشترشان نمى‌فهمند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 63 سوره العنکبوت تعداد 10 ضمیر قرار دارد که 4 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ ((أَنتَ))(پیامبر ص) (الَّذِینَ) مَنْ نَزَّلَ (مَنْ) مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا (مَنْ) بِهِ (ماءً) الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها (الْأَرْضَ) لَيَقُولُنَّ (الَّذِینَ) اللَّهُ قُلِ ((أَنتَ))(پیامبر ص) الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ (الَّذِینَ) لا يَعْقِلُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 63 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 3 خطاب میباشد: اَنتَ(پیامبر ص) به هُم(الَّذِینَ) ، هُم(الَّذِینَ) به اَنتَ(پیامبر ص) ، اَنتَ(پیامبر ص) به مجهول

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَئِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سَأَلْتَهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
نَزَّلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
السَّماءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
ماءًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
فَأَحْيانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
بِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
الْأَرْضَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
بَعْدِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
مَوْتِهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)هُم(الَّذِینَ)
لَيَقُولُنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(الَّذِینَ)اَنتَ(پیامبر ص)
قُلِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْحَمْدُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)مجهول
لِلَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)اَنتَ(پیامبر ص)مجهول
بَلْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَكْثَرُهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْقِلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 64

العنکبوت 64: وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلاَّ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ کانُوا یَعْلَمُونَ

ترجمه

انصاریان: و اين زندگى دنيا جز سرگرمى و بازى نيست و بى‌ترديد سراى آخرت، همان زندگى [واقعى و ابدى‌] است؛ اگر اينان معرفت دانش داشتند [دنيا را به قيمت از دست دادن آخرت برنمى‌گزيدند.]

مکارم: اين زندگى دنيا چيزى جز سرگرمى و بازى نيست؛ و زندگى واقعى سراى آخرت است، اگر مى‌دانستند!

احسن الحدیث: اين زندگى دنيا نيست مگر مشغوليت و بازى، دار آخرت، آن زندگى حقيقى است اى كاش مى‌دانستند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 64 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ ما هذِهِ (الْحَیاةُ) الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ (الدَّارَ) الْحَيَوانُ لَوْ كانُوا (الَّذِینَ) يَعْلَمُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 64 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هذِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْحَياةُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الدُّنْيانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَهْوٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَعِبٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الدَّارَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْآخِرَةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَهِيَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْحَيَوانُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَوْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْلَمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 65

العنکبوت 65: فَإِذا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذا هُمْ یُشْرِکُونَ

ترجمه

انصاریان: [مشركان تا در امنيت و آسايشند، بر آيين شرك تعصّب دارند،] پس زمانى كه در كشتى سوار مى‌شوند [و در وسط دريا امواج خطرناك آنان را محاصره مى‌كند] خدا را در حالى كه ايمان و عبادت را براى او [از هرگونه شركى‌] خالص مى‌كنند، مى‌خوانند، و چون به سوى خشكى مى‌رهاندشان به ناگاه به آيين شرك روى مى‌آورند،

مکارم: هنگامى كه بر سوار بر كشتى شوند، خدا را با اخلاص مى‌خوانند (و غير او را فراموش مى‌كنند)؛ امّا هنگامى كه خدا آنان را به خشكى رساند و نجات داد، باز مشرك مى‌شوند!

احسن الحدیث: چون به كشتى سوار شوند، خدا را مى‌خوانند حال آنكه بندگى را براى او خالص كرده‌اند، و چون به خشكى نجاتشان داد آن گاه مشرك مى‌شوند.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 65 سوره العنکبوت تعداد 7 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

فَإِذا رَكِبُوا (الَّذِینَ) فِي الْفُلْكِ دَعَوُا (الَّذِینَ) اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ (اللَّهَ) الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ (اللَّهَ) (الَّذِینَ) إِلَي الْبَرِّ إِذا هُمْ(الَّذِینَ) يُشْرِكُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 65 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
فَإِذانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رَكِبُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْفُلْكِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
دَعَوُانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مُخْلِصِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الدِّينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَلَمَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
نَجَّاهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْبَرِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِذانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُشْرِكُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 66

العنکبوت 66: لِیَکْفُرُوا بِما آتَیْناهُمْ وَ لِیَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ

ترجمه

انصاریان: سرانجام به آنچه [از نعمت‌] به آنان عطا كرديم، ناسپاسى ورزند، و [از زندگى شرك‌آلودشان‌] برخوردار شوند؛ به زودى [نتيجه اين ناسپاسى و زندگى شرك‌آلود را] خواهند دانست.

مکارم: (بگذار) آنچه را (از آيات) به آنها داده‌ايم انكار كنند و از لذّات زودگذر زندگى بهره گيرند؛ امّا بزودى خواهند فهميد!

احسن الحدیث: كفران كنند به آنچه به آنها داده‌ايم و لذت ببرند، به زودى خواهند دانست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 66 سوره العنکبوت تعداد 5 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

لِيَكْفُرُوا لِيَكْفُرُوا (الَّذِینَ) بِما آتَيْناهُمْ (نَا) (الَّذِینَ) وَ لِيَتَمَتَّعُوا لِيَتَمَتَّعُوا (الَّذِینَ) فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 66 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
لِيَكْفُرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِيَكْفُرُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آتَيْناهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِيَتَمَتَّعُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِيَتَمَتَّعُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَسَوْفَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْلَمُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 67

العنکبوت 67: أَ وَ لَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنا حَرَماً آمِناً وَ یُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَ فَبِالْباطِلِ یُؤْمِنُونَ وَ بِنِعْمَةِ اللَّهِ یَکْفُرُونَ

ترجمه

انصاریان: آيا ندانسته‌اند كه ما [شهرشان مكه را] حرم امنى قرار داده‌ايم [كه در آن با آسايش و آرامش و محفوظ از قتل و غارت زندگى مى‌كنند] در حالى كه مردم از اطراف آنان [به وسيله دزدان و غارتگران عرب‌] ربوده مى‌شوند؟ پس آيا [با دارا بودن اين نعمت باارزش الهى‌] به باطل مى‌گروند و به نعمت خدا كفران مى‌ورزند؟!

مکارم: آيا نديدند كه ما حرم امنى (براى آنها) قرار داديم در حالى كه مردم را در اطراف آنان (در بيرون اين حرم) مى‌ربايند؟! آيا به باطل ايمان مى‌آورند و نعمت خدا را كفران مى‌كنند؟!

احسن الحدیث: آيا نمى‌دانند كه ما (مكه) را حرم امنى قرار داده‌ايم، و مردم از اطراف آنها ربوده مى‌شوند؟ آيا به باطل ايمان مى‌آورند و نعمت خدا را كفران مى‌كنند؟!!

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

برای این آیه 2 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 67 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

أَ وَ لَمْ يَرَوْا (الَّذِینَ) أَنَّا (نَا) جَعَلْنا (نَا) حَرَماً آمِناً وَ يُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ (الَّذِینَ) أَ فَبِالْباطِلِ يُؤْمِنُونَ (الَّذِینَ) وَ بِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ (الَّذِینَ)

خطاب آیه

آیه 67 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَرَوْانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَعَلْنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
حَرَماًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
آمِناًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُتَخَطَّفُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
النَّاسُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
حَوْلِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فَبِالْباطِلِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُؤْمِنُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِنِعْمَةِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَكْفُرُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 68

العنکبوت 68: وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ کَذِباً أَوْ کَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُ أَ لَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْکافِرِینَ

ترجمه

انصاریان: و كيست ستمكارتر از كسى كه دروغى را بر خدا ببندد [كه خدا بتان را شريك خود گرفته؟] يا حق را زمانى كه به سويش آمد تكذيب كند؟ آيا در دوزخ جايگاهى براى كافران نيست؟

مکارم: چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه بر خدا دروغ بسته يا حق را پس از آنكه به سراغش آمده تكذيب نمايد؟! آيا جايگاه كافران در دوزخ نيست؟!

احسن الحدیث: كيست ظالمتر از آنكه به خدا دروغ بندد و يا آيات او را تكذيب كند وقتى كه به سوى او آيد، آيا در جهنم كافران را اقامتگاه نيست.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 68 سوره العنکبوت تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَريٰ (مَنْ) عَلَي اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ (مَنْ) بِالْحَقِّ لَمَّا جاءَهُ (الْحَقِّ) (مَنْ) أَ لَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْويً لِلْكافِرِينَ

خطاب آیه

آیه 68 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَظْلَمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِمَّنِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
افْتَريٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
عَلَينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَذِباًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَوْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كَذَّبَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِالْحَقِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاءَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَيْسَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَهَنَّمَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مَثْويًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِلْكافِرِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 69

العنکبوت 69: وَ الَّذِینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ

ترجمه

انصاریان: و كسانى كه براى [به دست آوردن خشنودى‌] ما [با جان و مال‌] كوشيدند، بى‌ترديد آنان را به راه‌هاى خود [راه رشد، سعادت، كمال، كرامت، بهشت و مقام قرب‌] راهنمايى مى‌كنيم؛ و يقيناً خدا با نيكوكاران است.

مکارم: و آنها كه در راه ما (با خلوص نيّت) جهاد كنند، قطعاً به راه‌هاى خود، هدايتشان خواهيم كرد؛ و خداوند با نيكوكاران است.

احسن الحدیث: كسانى كه درباره ما تلاش كنند حتما به راههاى خودمان هدايتش مى‌كنيم، خدا با نيكوكاران است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

برای این آیه 2 سبب نزول ثبت شده است:

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 69 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که 2 مورد آن بدون مرجع میباشد. ضمائر و مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ الَّذِينَ(مجاهدان) جاهَدُوا (الَّذِینَ)(مجاهدان) فِينا (نَا) لَنَهْدِيَنَّهُمْ (نَا) (الَّذِینَ)(مجاهدان) سُبُلَنا (نَا) وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ

خطاب آیه

آیه 69 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه دارای خطاب سطح2 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الَّذِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاهَدُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
فِينانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَنَهْدِيَنَّهُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سُبُلَنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمَعَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمَعَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
الْمُحْسِنِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

مطالب مرتبط
نمونه کد
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به بالقرآن است