سایر مقالات مربوط به متکلم2 هُوَ(لُوط)

تحلیل تجمیعی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل ادبیات عربی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل باهم آیی عطفی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل لغت متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل باهم آیی نحوی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل دسته بندی های چند لایه متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل مشابه یابی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل جانشینی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل همبستگی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل پراکندگی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل مقایسه ای متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل ضمیر متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل آیات متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل منابع مربوط به متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل محدوده متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل جایگاه متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل علوم قرآنی متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل خطاب متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل فراز بندی سوره متکلم2 هُوَ(لُوط)تحلیل مفاهیم سوره متکلم2 هُوَ(لُوط)

آیات

در این بخش آیات و داده های ذیل آیات مربوط به متکلم2 هُوَ(لُوط) ارائه شده است

متکلم2 هُوَ(لُوط) دارای 12 آیه به قرار ذیل در قرآن میباشد

هود ع: 77

هود ع 77: وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً سِی‏ءَ بِهِمْ وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالَ هذا یَوْمٌ عَصِیبٌ

ترجمه

انصاریان: و هنگامى كه فرستادگان ما نزد لوط آمدند، به سبب آمدنشان تنگدل و اندوهگين شد؛ [زيرا خود را براى دفع خطر از مهمانانش در برابر قوم تبهكارش توانمند نيافت،] وگفت: اين روز سخت و دشوارى است.

مکارم: و هنگامى كه رسولان ما [فرشتگان عذاب‌] به سراغ لوط آمدند، از آمدنشان ناراحت شد؛ و قلبش پريشان گشت؛ و گفت: «امروز روز سختى است!» (زيرا آنها را نشناخت؛ و ترسيد قوم تبهكار مزاحم آنها شوند.)

احسن الحدیث: چون فرستادگان ما پيش لوط آمدند به علت آمدن آنها غمگين شد و در كارشان فرو

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

الباقر (علیه السلام): عن عمرو عن أبی‌جعفر قال: کَانَ قَوْمُ لُوطٍ (علیه السلام) مِنْ أَفْضَلِ قَوْمٍ خَلَقَهُمُ اللَّهُ فَطَلَبَهُمْ إِبْلِیسُ الطَّلَبَ الشَّدِیدَ وَ کَانَ مِنْ فَضْلِهِمْ وَ خَیْرَتِهِمْ أَنَّهُمْ إِذَا خَرَجُوا إِلَی الْعَمَلِ خَرَجُوا بِأَجْمَعِهِمْ وَ یَبْقَی النِّسَاءُ خَلْفَهُمْ فَلَمَّا حَسَدَهُمْ إِبْلِیسُ لِعِبَادَتِهِمْ کَانُوا إِذَا رَجَعُوا خَرَّبَ إِبْلِیسُ مَا یعلمون {یَعْمَلُونَ} قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ تَعَالَوْا حَتَّی نَرْصُدَ هَذَا الَّذِی یُخَرِّبُ مَتَاعَنَا فَرَصَدُوهُ فَإِذَا هُوَ غُلَامٌ أَحْسَنُ مَا یَکُونُ مِنَ الْغِلْمَانِ فَقَالُوا أَنْتَ الَّذِی تُخَرِّبُ مَتَاعَنَا مَرَّةً بَعْدَ مَرَّةٍ فَقَالَ نَعَمْ فَأَخَذُوهُ فَاجْتَمَعَ رَأْیُهُمْ عَلَی أَنْ یَقْتُلُوهُ فَبَیَّتُوهُ عِنْدَ رَجُلٍ فَلَمَّا کَانَ اللَّیْلُ صَاحَ فَقَالَ لَهُ مَا لَکَ قَالَ کَانَ أَبِی یُنَوِّمُنِی فِی بَطْنِهِ فَقَالَ لَهُ تَعَالَ فَنَمْ فِی بَطْنِی قَالَ فَلَمْ یَزَلْ یَدْلُکُ الرَّجُلَ حَتَّی عَلَّمَهُ أَنْ یَعْمَلَ بِنَفْسِهِ فَأَوَّلًا عَمِلَهُ إِبْلِیسُ وَ الثَّانِیَةَ عَمِلَهُ هُوَ ثُمَّ انْسَلَّ فَفَرَّ مِنْهُمْ وَ أَصْبَحُوا فَجَعَلَ الرَّجُلُ یُخْبِرُ بِمَا فَعَلَ بِالْغُلَامِ وَ یُعَجِّبُهُمْ مِنْهُ شَیْءٌ لَا یَعْرِفُونَهُ فَوَضَعُوا أَیْدِیَهُمْ فِیهِ حَتَّی اکْتَفَی الرِّجَالُ بَعْضُهُمْ بِبَعْضٍ ثُمَّ جَعَلُوا یَرْصُدُونَ مَارَّ الطَّرِیقِ فَیَفْعَلُونَ بِهِمْ حَتَّی تَرَکَتْ مَدِینَتَهُمُ النَّاسُ ثُمَّ تَرَکُوا نِسَاءَهُمْ فَأَقْبَلُوا عَلَی الْغِلْمَانِ فَلَمَّا رَأَی إِبْلِیسُ أَنَّهُ قَدْ أَحْکَمَ أَمْرَهُ فِی الرِّجَالِ دَارَ (جاء) إِلَی النِّسَاءِ فَصَیَّرَ نَفْسَه امْرَأَةً ثُمَّ قَالَ إِنَّ رِجَالَکُنَّ یَفْعَلُونَ بَعْضُهُمْ بِبَعْضِ قُلْنَ نَعَمْ قَدْ رَأَیْنَا ذَلِکَ ... وَ کُلَّ ذَلِکَ یَعِظُهُمْ لُوطٌ (علیه السلام) وَ یُوصِیهِمْ ... حَتَّی اسْتَغْنَتِ النِّسَاءُ بِالنِّسَاءِ فَلَمَّا کَمَلَتْ عَلَیْهِمُ الْحُجَّةُ بَعَثَ اللَّهُ جَبْرَئِیلَ (علیه السلام) وَ مِیکَائِیلَ (علیه السلام) وَ إِسْرَافِیلَ (علیه السلام) فِی زِیِّ غِلْمَانٍ عَلَیْهِمْ أَقْبِیَةٌ فَمَرُّوا بِلُوطٍ (علیه السلام) وَ هُوَ یَحْرِثُ قَالَ أَیْنَ تُرِیدُونَ فَمَا رَأَیْتُ أَجْمَلَ مِنْکُمْ قَطُّ قَالُوا أَرْسَلَنَا سَیِّدُنَا إِلَی رَبِّ هَذِهِ الْمَدِینَةِ قَالَ أَ وَ لَمْ یَبْلُغْ سَیِّدَکُمْ مَا یَفْعَلُ أَهْلُ هَذِهِ الْمَدِینَةِ یَا بَنِیَّ إِنَّهُمْ وَ اللَّهِ یَأْخُذُونَ الرِّجَالَ فَیَفْعَلُونَ بِهِمْ حَتَّی یَخْرُجَ الدَّمُ فَقَالُوا أَمَرَنَا سَیِّدُنَا أَنْ نَمُرَّ وَسَطَهَا قَالَ فَلِی إِلَیْکُمْ حَاجَةٌ قَالُوا وَ مَا هِیَ قَالَ تَصْبِرُونَ هَاهُنَا إِلَی اخْتِلَاطِ الظِّلَامِ فَجَلَسُوا قَالَ فَبَعَثَ ابْنَتَهُ فَقَالَ جِیئِینِی لَهُمْ بِخُبْزٍ وَ جِیئِینِی لَهُمْ بِمَاءٍ فِی الْقُرْعَةِ وَ جِیئِینِی لَهُمْ بِعَبَاءٍ یَتَغَطَّوْنَ بِهَا مِنَ الْبَرْدِ فَلَمَّا أَنْ ذَهَبَتْ إِلَی الْبَیْتِ أَقْبَلَ الْمَطَرُ وَ امْتَلَأَ الْوَادِی فَقَالَ لُوطٌ (علیه السلام) السَّاعَةَ یَذْهَبُ بِالصِّبْیَانِ الْوَادِی قَالَ فَقُومُوا حَتَّی نَمْضِیَ فَجَعَلَ لُوطٌ (علیه السلام) یَمْشِی فِی أَصْلِ الْحَائِطِ وَ جَعَلَ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) وَ مِیکَائِیلُ (علیه السلام) وَ إِسْرَافِیلُ (علیه السلام) یَمْشُونَ فِی وَسَطِ الطَّرِیقِ فَقَالَ یَا بَنِیَّ امْشُوا هَاهُنَا فَقَالُوا أَمَرَنَا سَیِّدُنَا أَنْ نَمُرَّ فِی وَسَطِهَا وَ کَانَ لُوطٌ یَسْتَغْنِمُ الظَّلَامَ وَ مَرَّ إِبْلِیسُ فَأَخَذَ مِنْ حَجْرِ امْرَأَةٍ صَبِیّاً فَطَرَحَهُ فِی الْبِئْرِ فَتَصَایَحَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ کُلُّهُمْ عَلَی بَابِ لُوطٍ (علیه السلام) فَلَمَّا نَظَرُوا إِلَی الْغِلْمَانِ فِی مَنْزِلِهِ قَالُوا یَا لُوطُ (علیه السلام) قَدْ دَخَلْتَ فِی عَمَلِنَا فَقَالَ هؤُلاءِ ضَیْفِی فَلا تَفْضَحُونِ فِی ضَیْفِی قَالُوا هُمْ ثَلَاثَةٌ خُذْ أَنْتَ وَاحِداً وَ أَعْطِنَا اثْنَیْنِ قَالَ فَأَدْخَلَهُمُ الْحُجْرَةَ وَ قَالَ لُوطٌ (علیه السلام) لَوْ أَنَّ لِی أَهْلَ بَیْتٍ یَمْنَعُونَنِی مِنْکُمْ قَالَ وَ تَدَافَعُوا عَلَی الْبَابِ فَکَسَرُوا بَابَ لُوطٍ (علیه السلام) وَ طَرَحُوا لُوطاً (علیه السلام) قَالَ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ فَأَخَذَ کَفّاً مِنْ بَطْحَاءَ فَضَرَبَ بِهَا وُجُوهَهُمْ وَ قَالَ شَاهَتِ الْوُجُوهُ فَعَمِیَ أَهْلُ الْمَدِینَةِ کُلُّهُمْ فَقَالَ لَهُمْ لُوطٌ (علیه السلام) یَا رُسُلَ رَبِّی بِمَا أَمَرَکُمْ فِیهِمْ قَالُوا أَمَرَنَا أَنْ نَأْخُذَهُمْ بِسِحْرٍ قَالَ فَلِی إِلَیْکُمْ حَاجَةٌ قَالُوا وَ مَا حَاجَتُکَ قَالَ تَأْخُذُونَهُمُ السَّاعَةَ فَإِنِّی أَخَافُ أَنْ یَبْدُوَ لِرَبِّی فِیهِمْ فَقَالُوا یَا لُوطُ (علیه السلام) إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ لِمَنْ یُرِیدُ أَنْ یَأْخُذَ فَخُذْ أَنْتَ بَنَاتَکَ وَ امْضِ وَ دَعِ امْرَأَتَکَ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) رَحِمَ اللَّهُ لُوطاً (علیه السلام) لَمْ یَدْرِ مَنْ مَعَهُ فِی الْحُجْرَةِ وَ لَمْ یَعْلَمْ أَنَّهُ مَنْصُورٌ حِینَ یَقُولُ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ أَیُّ رُکْنٍ أَشَدُّ مِنْ جَبْرَئِیلَ (علیه السلام) مَعَهُ فِی الْحُجْرَةِ قَالَ اللَّهُ لِمُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) نَبِیِّهِ وَ ما هِی مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ أَیْ مِنْ ظَالِمِی أُمَّتِکَ أَنْ عَمِلُوا مَا عَمِلَ قَوْمُ لُوطٍ (علیه السلام) وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) مَنْ أَلَحَّ فِی وَطْءِ الرِّجَالِ لَمْ یَمُتْ حَتَّی یَدْعُوَ الرِّجَالَ إِلَی نَفْسِه.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۰ المحاسن، ج۱، ص۱۱۰/ نور الثقلین

الصّادق (علیه السلام): عَنْ عَطِیَّةَ أَخِی أَبِی‌الْعُرَامِ قَالَ ذَکَرْتُ لِأَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) الْمَنْکُوحَ مِنَ الرِّجَالِ فَقَالَ لَیْسَ یُبْلِی اللَّهُ بِهَذَا الْبَلَاءِ أَحَداً وَ لَهُ فِیهِ حَاجَةٌ إِنَّ فِی أَدْبَارِهِمْ أَرْحَاماً مَنْکُوسَةً وَ حَیَاءُ أَدْبَارِهِمْ کَحَیَاءِ الْمَرْأَةِ قَدْ شَرِکَ فِیهِمُ ابْنٌ لِإِبْلِیسَ یُقَالُ لَهُ زَوَالٌ فَمَنْ شَرِکَ فِیهِ مِنَ الرِّجَالِ کَانَ مَنْکُوحاً وَ مَنْ شَرِکَ فِیهِ مِنَ النِّسَاءِ کَانَتْ مِنَ الْمَوَارِدِ وَ الْعَامِلُ عَلَی هَذَا مِنَ الرِّجَالِ إِذَا بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً لَمْ یَتْرُکْهُ وَ هُمْ بَقِیَّةُ سَدُومَ أَمَا إِنِّی لَسْتُ أَعْنِی بِهِمْ بَقِیَّتَهُمْ أَنَّهُ وَلَدُهُمْ وَ لَکِنَّهُمْ مِنْ طِینَتِهِمْ قَالَ قُلْتُ سَدُومُ الَّتِی قُلِبَتْ قَالَ هِیَ أَرْبَعُ مَدَائِنَ سَدُومُ وَ صَرِیمُ وَ لَدْمَاءُ وَ عُمَیْرَاءُ قَالَ فَأَتَاهُنَّ جَبْرَئِیلُ (علیه السلام) وَ هُنَّ مَقْلُوعَاتٌ إِلَی تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ فَوَضَعَ جَنَاحَهُ تَحْتَ السُّفْلَی مِنْهُنَّ وَ رَفَعَهُنَّ جَمِیعاً حَتَّی سَمِعَ أَهْلُ سَمَاءِ الدُّنْیَا نُبَاحَ کِلَابِهِمْ ثُمَّ قَلَبَهَا.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۴ الکافی، ج۵، ص۵۴۹/ نور الثقلین

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 77 سوره هود ع تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لَمَّا جاءَتْ رُسُلُنا (خدا) لُوطاً سِيءَ (لُوطاً) بِهِمْ (رُسُلُ) وَ ضاقَ (لُوطاً) بِهِمْ (رُسُلُ) ذَرْعاً وَ قالَ (لُوطاً) هٰذا يَوْمٌ عَصِيبٌ

خطاب آیه

آیه 77 سوره هود ع در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به مجهول

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَمَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاءَتْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رُسُلُنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لُوطاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
سِيءَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ضاقَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
بِهِمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ذَرْعاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هٰذانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)مجهول
يَوْمٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)مجهول
عَصِيبٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)مجهول

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

هود ع: 78

هود ع 78: وَ جاءَهُ قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ وَ مِنْ قَبْلُ کانُوا یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ قالَ یا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی أَ لَیْسَ مِنْکُمْ رَجُلٌ رَشِیدٌ

ترجمه

انصاریان: و قومش شتابان به سويش آمدند [تا به خيال خود به مهمانانش دست‌درازى كنند، آن قومى‌] كه پيش از آن كارهاى زشت و ناپسند مرتكب مى‌شدند، گفت: اى قوم من! اينان دختران من هستند، اينان [از نظر ازدواج‌] براى شما پاكيزه‌ترند، از خدا پروا كنيد و مرا در ميان مهمانانم رسوا نكنيد؛ آيا از ميان شما مردى راه يافته نيست؟

مکارم: قوم او (بقصد مزاحمت ميهمانان) بسرعت به سراغ او آمدند- و قبلًا كارهاى بد انجام مى‌دادند- گفت: «اى قوم من! اينها دختران منند؛ براى شما پاكيزه‌ترند! (با آنها ازدواج كنيد؛ و از زشتكارى چشم بپوشيد!) از خدا بترسيد؛ و مرا در مورد ميهمانانم رسوا نسازيد! آيا در ميان شما يك مرد فهميده و آگاه وجود ندارد؟!»

احسن الحدیث: قومش به طرف او آمدند كه در آمدن شتاب مى‌كردند و پيش از آن كارهاى ناشايست مى‌كردند گفت: اى قوم اينست دختران من كه براى شما پاكتر هستند از خدا بترسيد و مرا درباره ميهمانم خوار نكنيد آيا از شما مرد كاملى نيست؟!

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 4 روایت میباشد

الصّادق (علیه السلام): إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی بَعَثَ أَرْبَعَةَ أَمْلَاکٍ فِی إِهْلَاکِ قوم لوط (علیه السلام) جبرئیل (علیه السلام) وَ مِیکَائِیلَ (علیه السلام) وَ إِسْرَافِیلَ (علیه السلام) وَ کَرُوبِیلَ (علیه السلام) ... فَأَتَوْا لُوطاً (علیه السلام) وَ هُوَ فِی زِرَاعَةٍ لَهُ قُرْبَ الْمَدِینَةِ فَسَلَّمُوا عَلَیْهِ وَ هُمْ مُعْتَمُّونَ فَلَمَّا رَآهُمْ رَأَی هَیْئَةً حَسَنَةً عَلَیْهِمْ عَمَائِمُ بِیضٌ وَ ثِیَابٌ بِیضٌ فَقَالَ لَهُمُ الْمَنْزِلَ فَقَالُوا نَعَمْ فَتَقَدَّمَهُمْ وَ مَشَوْا خَلْفَهُ فَنَدِمَ عَلَی عَرْضِهِ عَلَیْهِمُ الْمَنْزِلَ وَ قَالَ أَیَّ شَیْءٍ صَنَعْتُ آتِی بِهِمْ قَوْمِی وَ أَنَا أَعْرِفُهُمْ فَالْتَفَتَ إِلَیْهِمْ فَقَالَ إِنَّکُمْ تَأْتُونَ شِرَارَ خَلْقِ اللَّهِ وَ قَدْ قَالَ جبرئیل (علیه السلام) لَا نَعْجَلُ عَلَیْهِمْ حَتَّی یَشْهَدَ ثَلَاثَ شَهَادَاتٍ فَقَالَ جبرئیل (علیه السلام) هَذِهِ وَاحِدَةٌ ثُمَّ مَشَی سَاعَةً ثُمَّ الْتَفَتَ إِلَیْهِمْ فَقَالَ إِنَّکُمْ تَأْتُونَ شِرَارَ خَلْقِ اللَّهِ فَقَالَ جبرئیل (علیه السلام) هَذِهِ اثْنَتَانِ ثُمَّ مَضَی فَلَمَّا بَلَغَ بَابَ الْمَدِینَةِ الْتَفَتَ إِلَیْهِمْ فَقَالَ إِنَّکُمْ تَأْتُونَ شِرَارَ خَلْقِ اللَّهِ فَقَالَ جبرئیل (علیه السلام) هَذِهِ ثَالِثَةٌ ثُمَّ دَخَلَ وَ دَخَلُوا مَعَهُ فَلَمَّا رَأَتْهُمُ امْرَأَتُهُ رَأَتْ هَیْئَةً حَسَنَةً فَصَعِدَتْ فَوْقَ السَّطْحِ وَ صَعِقَتْ فَلَمْ یَسْمَعُوا فَدَخَّنَتْ فَلَمَّا رَأَوُا الدُّخَانَ أَقْبَلُوا یُهْرَعُونَ إِلَی الْبَابِ فَنَزَلَتْ إِلَیْهِمْ فَقَالَتْ عِنْدَهُ قَوْمٌ مَا رَأَیْتُ قَطُّ أَحْسَنَ مِنْهُمْ هَیْئَةً فَجَاءُوا إِلَی الْبَابِ لِیَدْخُلُوهَا فَلَمَّا رَآهُمْ لُوطٌ (علیه السلام) قَامَ إِلَیْهِمْ فَقَالَ یَا قَوْمِ فَاتَّقُوا اللهَ وَ لا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی أَ لَیْسَ مِنْکُمْ رَجُلٌ رَشِیدٌ فَقَالَ هَؤُلَاءِ بَنَاتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ فَدَعَاهُمْ إِلَی الْحَلَالِ فَقَالُوا لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِی بَنَاتِکَ مِنْ حَقٍّ وَ إِنَّکَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِیدُ فَقالَ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ فَقَالَ جبرئیل (علیه السلام) لَوْ یَعْلَمُ أَیُّ قُوَّةٍ لَهُ فَکَاثَرُوهُ حَتَّی دَخَلُوا الْبَیْتَ قَالَ فَصَاحَ بِهِ جبرئیل (علیه السلام) یَا لُوطُ (علیه السلام) دَعْهُمْ یَدْخُلُونَ فَلَمَّا دَخَلُوا أَهْوَی جبرئیل (علیه السلام) بِإِصْبَعِهِ نَحْوَهُمْ فَذَهَبَتْ أَعْیُنُهُمْ وَ هُوَ قَوْلُهُ فَطَمَسْنا أَعْیُنَهُمْ ثُمَّ نَادَی جبرئیل (علیه السلام) فَقَالَ إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ وَ قَالَ لَهُ جبرئیل (علیه السلام) إِنَّا بُعِثْنَا فِی إِهْلَاکِهِمْ فَقَالَ یَا جبرئیل (علیه السلام) عَجِّلْ فَقَالَ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ قَالَ فَأَمَرَهُ فَتَحَمَّلَ وَ مَنْ مَعَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ قَالَ ثُمَّ اقْتَلَعَهَا جبرئیل (علیه السلام) بِجَنَاحَیْهِ مِنْ سَبْعِ أَرَضِینَ ثُمَّ رَفَعَهَا حَتَّی سَمِعَ أَهْلُ سَمَاءِ الدُّنْیَا نُبَاحَ الْکِلَابِ وَ صِیَاحَ الدِّیَکَةِ ثُمَّ قَلَبَهَا وَ أَمْطَرَ عَلَیْهَا وَ عَلَی مَنْ حَوْلَ الْمَدِینَةِ حِجَارَةً مِنْ سِجِّیلٍ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۴ الکافی، ج۸، ص۳۲۷/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۶۹؛ بتفاوت

الصّادقین (علیه السلام): إِنَّ جبرئیل (علیه السلام) لَمَّا أَتَی لُوطاً (علیه السلام) فِی هَلَاکِ قَوْمِهِ فَدَخَلُوا عَلَیْهِ وَ جَاءُوا قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ قَامَ فَوَضَعَ یَدَهُ عَلَی الْبَابِ ثُمَّ نَاشَدَهُمْ فَقَالَ اتَّقُوا اللهَ وَ لا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ ثُمَّ عَرَضَ عَلَیْهِمْ بَنَاتِهِ نِکَاحاً قالُوا ... ما لَنا فِی بَناتِکَ مِنْ حَقٍّ وَ إِنَّکَ لَتَعْلَمُ ما نُرِیدُ قَالَ فَمَا مِنْکُمْ رَجُلٌ رَشِیْدٌ قَالَ فَأَبَوْا فَقالَ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ قَالَ وَ جبرئیل (علیه السلام) یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ فَقَالَ لَوْ یَعْلَمُ أَیُّ قُوَّةٍ لَهُ ثُمَّ دَعَاهُ فَأَتَاهُ فَفَتَحُوا الْبَابَ وَ دَخَلُوا فَأَشَارَ إِلَیْهِمْ جبرئیل (علیه السلام) بِیَدِهِ فَرَجَعُوا عُمْیَاناً یَلْتَمِسُونَ الْجِدَارَ بِأَیْدِیهِمْ یُعَاهِدُونَ اللَّهَ لَئِنْ أَصْبَحْنَا لَا نَسْتَبْقِی أَحَداً مِنْ آلِ لُوطٍ (علیه السلام) قَالَ لَمَّا قَالَ جبرئیل (علیه السلام) إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ قَالَ لَهُ لُوطٌ (علیه السلام) یَا جبرئیل (علیه السلام) عَجِّلْ قَالَ نَعَمْ قَالَ یَا جبرئیل (علیه السلام) عَجِّلْ قَالَ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ.

امام باقر و امام صادق (علیها السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۶ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۶۰/ العیاشی، ج۲، ص۱۵۶، بتفاوت

الصّادق (علیه السلام): عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِ لُوطٍ (علیه السلام) هؤُلاءِ بَناتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ قَالَ عَرَضَ عَلَیْهِمُ التَّزْوِیجَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۸ الکافی، ج۵، ص۵۴۸/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۷۰ / بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۷۱/ العیاشی، ج۲، ص۱۵۶، بتفاوت لفظی»/ وسایل الشیعة، ج۲۰، ص۳۳۱/ نور الثقلین/ البرهان

الرضا (علیه السلام): عن عَلِیِّ‌بْنِ‌یَقْطِینٍ وَ مُوسَی‌بْنِ عَبْدِالْمَلِکِ عَنْ رَجُل:ٍ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا (علیه السلام) عَنْ إِتْیَانِ الرَّجُلِ الْمَرْأَةَ مِنْ خَلْفِهَا فَقَالَ أَحَلَّتْهَا آیَةٌ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ قَوْلُ لُوطٍ (علیه السلام) هؤُلاءِ بَناتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ وَ قَدْ عَلِمَ أَنَّهُمْ لَا یُرِیدُونَ الْفَرْجَ.

امام رضا (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۸ تهذیب الأحکام، ج۷، ص۴۱۴/ الإستبصار، ج۳، ص۲۴۳/ العیاشی، ج۲، ص۱۵۷/ وسایل الشیعة، ج۲۰، ص۱۴۶/ مستدرک الوسایل، ج۱۴، ص۲۳۲/ نور الثقلین/ البرهان

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 78 سوره هود ع تعداد 14 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ جاءَهُ (لُوطاً) قَوْمُهُ (لُوطاً) يُهْرَعُونَ (قَوْمِ) إِلَيْهِ (لُوطاً) وَ مِنْ قَبْلُ كانُوا (قَوْمِ) يَعْمَلُونَ (قَوْمِ) السَّيِّئاتِ قالَ (لُوطاً) يا قَوْمِ هٰؤُلاءِ بَناتِي (لُوطاً) هُنَّ(أُولاءِ) أَطْهَرُ لَكُمْ (قَوْمِ) فَاتَّقُوا (قَوْمِ) اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ (قَوْمِ) فِي ضَيْفِي (لُوطاً) أَ لَيْسَ مِنْكُمْ (قَوْمِ) رَجُلٌ رَشِيدٌ

خطاب آیه

آیه 78 سوره هود ع در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به قَوم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جاءَهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَوْمُهُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يُهْرَعُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَيْهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَبْلُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يَعْمَلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
السَّيِّئاتِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
يانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
قَوْمِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
هٰؤُلاءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
بَناتِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
هُنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
أَطْهَرُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
لَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
فَاتَّقُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
تُخْزُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
ضَيْفِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
لَيْسَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
مِنْكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
رَجُلٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
رَشِيدٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

هود ع: 80

هود ع 80: قالَ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلى رُکْنٍ شَدِیدٍ

ترجمه

انصاریان: گفت: اى كاش براى مبارزه با شما قدرت و نيرويى داشتم يا به پناهگاهى استوار مأوى مى‌گرفتم.

مکارم: گفت: « (افسوس!) اى كاش در برابر شما قدرتى داشتم؛ يا تكيه‌گاه و پشتيبان محكمى در اختيار من بود! (آن گاه مى‌دانستم با شما زشت‌سيرتان ددمنش چه كنم!)»

احسن الحدیث: گفت: اى كاش كه به سبب شما (بر عليه آنها) نيرويى داشتم و يا به خانواده نيرومندى لاحق مى‌شدم.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 8 روایت میباشد

گفت: «[افسوس]! ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا پناهگاه نیرومندی در اختیار من بود. [آنگاه می‌دانستم با شما زشت سیرتان چه کنم]»

الباقر (علیه السلام): رَحِمَ اللَّهُ لُوطاً (علیه السلام) لَوْ یَدْرِی مَنْ مَعَهُ فِی الْحُجْرَةِ لَعَلِمَ أَنَّهُ مَنْصُورٌ حَیْثُ یَقُولُ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ أَیُّ رُکْنٍ أَشَدُّ مِنْ جبرئیل (علیه السلام) مَعَهُ فِی الْحُجْرَة.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۸ الکافی، ج۵، ص۵۴۴/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۶۴/ ثواب الأعمال، ص۲۶۴/ قصص الأنبیاءللجزایری، ص۱۳۸/ المحاسن، ج۱، ص۱۱۰

گفت: «[افسوس]! ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا پناهگاه نیرومندی در اختیار من بود. [آنگاه می‌دانستم با شما زشت سیرتان چه کنم]»

الصّادق (علیه السلام): فَجَاءُوا (قوم لوط (علیه السلام)) إِلَی الْبَابِ لِیَدْخُلُوا بَیْتَه فَلَمَّا رَآهُمْ لُوطٌ (علیه السلام)قَامَ إِلَیْهِمْ فَقَالَ لَهُمْ یَا قَوْمِ فَاتَّقُوا اللهَ وَ لا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی أَ لَیْسَ مِنْکُمْ رَجُلٌ رَشِید وَ قَالَ لَهُمْ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ فَقَالَ جبرئیل (علیه السلام) لَوْ یَعْلَمُ أَیُّ قُوَّةٍ لَهُ قَالَ فَکَاثَرُوهُ حَتَّی دَخَلُوا الْبَیْتَ فَصَاحَ بِهِ جبرئیل (علیه السلام) فَقَالَ یَا لُوطُ (علیه السلام) دَعْهُمْ یَدْخُلُوا فَلَمَّا دَخَلُوا أَهْوَی جبرئیل (علیه السلام) بِإِصْبَعِهِ نَحْوَهُمْ فَذَهَبَتْ أَعْیُنُهُمْ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۴۸ الکافی، ج۵، ص۵۴۶/ الکافی، ج۸، ص۳۲۷/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۶۰/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۶۹/ العیاشی، ج۲، ص۱۵۵

گفت: «[افسوس]! ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا پناهگاه نیرومندی در اختیار من بود. [آنگاه می‌دانستم با شما زشت سیرتان چه کنم]»

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَجِبْتُ مِنْ أَخِی لُوطٍ (علیه السلام) کَیْفَ قَالَ أَوْ آوِی إِلَی رُکْنٍ شَدِیدٍ وَ هُوَ یَأْوِی إِلَی اللَّهِ تَعَالَی.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۵۰ شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۲۵۸

گفت: «[افسوس]! ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا پناهگاه نیرومندی در اختیار من بود. [آنگاه می‌دانستم با شما زشت سیرتان چه کنم]»

امیرالمؤمنین (علیه السلام): {روی} أَنَّ أَمِیرَالْمؤْمِنِینَ (علیه السلام) کَانَ جَالِساً فِی بَعْضِ مَجَالِسِهِ بَعْدَ رُجُوعِهِ عَنِ النَّهْرَوَانِ فَجَرَی الْکَلَامُ حَتَّی قِیلَ لِمَ لَا حَارَبْتَ أَبَا بَکْرٍ وَ عُمَرَ کَمَا حَارَبْتَ طَلْحَةَ وَ الزُّبَیْرَ وَ مُعَاوِیَةَ. فَقَالَ (علیه السلام) إِنِّی کُنْتُ لَمْ أَزَلْ مَظْلُوماً مُسْتَأْثِراً عَلَی حَقِّی، فَقَامَ إِلَیْهِ أَشْعَثُ‌بْنُ‌قَیْسٍ فَقَالَ یَا أَمِیرَالْمؤْمِنِینَ (علیه السلام) لِمَ لَمْ تَضْرِبْ بِسَیْفِکَ وَ تَطْلُبْ بِحَقِّکَ فَقَالَ یَا أَشْعَثُ قَدْ قُلْتَ قَوْلًا فَاسْمَعِ الْجَوَابَ وَ عِهْ وَ اسْتَشْعِرِ الْحُجَّةَ، إِنَّ لِی أُسْوَةً بِسِتَّةٍ مِنَ الْأَنْبِیَاءِ (... وَ ثَانِیهِمْ لُوطٌ (علیه السلام) حَیْثُ قَالَ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ. فَإِنْ قَالَ قَائِلٌ إِنَّهُ قَالَ هَذَا لِغَیْرِ خَوْفٍ فَقَدْ کَفَرَ، وَ إِلَّا فَالْوَصِیُّ أَعْذَرُ.

امام علی (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۵۰ بحار الأنوار، ج۲۹، ص۴۱۷/ مستدرک الوسایل، ج۱۱، ص۷۲/ الاحتجاج، ج۱، ص۱۸۹

گفت: «[افسوس]! ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا پناهگاه نیرومندی در اختیار من بود. [آنگاه می‌دانستم با شما زشت سیرتان چه کنم]»

الباقر (علیه السلام): فَمَا بَالُ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَعَدَ عَنْ حَقِّهِ حَیْثُ لَمْ یَجِدْ نَاصِراً أَ وَ لَمْ تَسْمَعِ اللَّهَ تَعَالَی یَقُولُ فِی قِصَّةِ لُوطٍ (علیه السلام) قالَ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ وَ یَقُولُ فِی حِکَایَةٍ عَنْ نُوحٍ (علیه السلام) فَدَعا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ وَ یَقُولُ فِی قِصَّةِ مُوسَی (علیه السلام) رَبِّ إِنِّی لا أَمْلِکُ إِلَّا نَفْسِی وَ أَخِی فَافْرُقْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ فَإِذَا کَانَ النَّبِیُّ هَکَذَا فَالْوَصِیُّ أَعْذَرُ.

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۵۰ بحار الأنوار، ج۳۶، ص۳۵۷/ کفایة الأثر، ص۲۴۷

گفت: «[افسوس]! ای کاش در برابر شما قدرتی داشتم؛ یا پناهگاه نیرومندی در اختیار من بود. [آنگاه می‌دانستم با شما زشت سیرتان چه کنم]»

الصّادق (علیه السلام): مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِیّاً بَعْدَ لُوطٍ (علیه السلام) إِلَّا فِی عِزٍّ مِنْ قَوْمِه.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۵۰ القمی، ج۱، ص۳۳۵ / نور الثقلین/ البرهان

قائم

الصّادق (علیه السلام): عَنْ صَالح عَنْ أبی‌عَبدالله (علیه السلام): فِی قَوْلِهِ لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً قَالَ الْقُوَّةُ الْقَائِمُ (علیه السلام) وَ الرُّکْنُ الشَّدِیدُ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۵۰ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۵۷/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۵۸/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۷۰، «عشر أصحابه» بدل «عشر»/ العیاشی، ج۲، ص۱۵۶/ القمی، ج۱، ص۳۳۵/ نور الثقلین/ البرهان

قائم

الصّادق (علیه السلام): مَا کَانَ یَقُولُ لُوطٌ (علیه السلام) لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ إِلَّا تَمَنِیّاً لِقُوَّةِ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وَ لَا ذَکَرَ إِلَّا شِدَّةَ أَصْحَابِهِ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْهُمْ یُعْطَی قُوَّةَ أَرْبَعِینَ رَجُلًا وَ إِنَّ قَلْبَهُ لَأَشَدُّ مِنْ زُبَرِ الْحَدِیدِ وَ لَوْ مَرُّوا بِجِبَالِ الْحَدِیدِ لَقَطَعُوهَا لَا یَکُفُّونَ سُیُوفَهُمْ حَتَّی یَرْضَی اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۶، ص۷۵۰ بحار الأنوار، ج۵۲، ص۳۲۷/ کمال الدین، ج۲، ص۶۷۳/ نور الثقلین/ البرهان

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 80 سوره هود ع تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (لُوطاً) لَوْ أَنَّ لِي (لُوطاً) بِكُمْ (قَوْمِ) قُوَّةً أَوْ آوِي (لُوطاً) إِليٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ

خطاب آیه

آیه 80 سوره هود ع در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به اَنتُم(قوم)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لَوْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
أَنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
لِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
بِكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
قُوَّةًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
أَوْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
آوِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
إِليٰنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
رُكْنٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)
شَدِيدٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(قوم)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

الحجر: 62

الحجر 62: قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ

ترجمه

انصاریان: لوط گفت: بى‌ترديد شما گروهى ناشناخته‌ايد.

مکارم: (لوط) گفت: «شما گروه ناشناسى هستيد!»

احسن الحدیث: گفت شما قومى ناخوشايند هستيد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 62 سوره الحجر تعداد 2 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (لُوطٍ) إِنَّكُمْ (ضَیْفِ) قَوْمٌ مُنْكَرُونَ

خطاب آیه

آیه 62 سوره الحجر در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به اَنتُم(ضَیف)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(ضَیف)
قَوْمٌنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(ضَیف)
مُنْكَرُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَنتُم(ضَیف)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

الحجر: 68

الحجر 68: قالَ إِنَّ هؤُلاءِ ضَیْفِی فَلا تَفْضَحُونِ

ترجمه

انصاریان: لوط گفت: اينان مهمانان منند، آبروى مرا نبريد.

مکارم: (لوط) گفت: «اينها ميهمانان منند؛ آبروى مرا نريزيد!

احسن الحدیث: لوط گفت: اينها ميهمانان منند، رسوايم مكنيد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 68 سوره الحجر تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (لُوطٍ) إِنَّ هٰؤُلاءِ (ضَیْفِ) ضَيْفِي (لُوطٍ) فَلا تَفْضَحُونِ (أَهْلُ)

خطاب آیه

آیه 68 سوره الحجر در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به اَهل

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
هٰؤُلاءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
ضَيْفِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
فَلانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
تَفْضَحُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

الحجر: 69

الحجر 69: وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ

ترجمه

انصاریان: از خدا پروا كنيد و مرا [نزد مهمانانم‌] خوار و بى‌مقدار نسازيد.

مکارم: و از خدا بترسيد، و مرا شرمنده نسازيد!»

احسن الحدیث: از خدا بترسيد و خوارم مگردانيد.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 69 سوره الحجر تعداد 2 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ اتَّقُوا (أَهْلُ) اللَّهَ وَ لا تُخْزُونِ (أَهْلُ)

خطاب آیه

آیه 69 سوره الحجر در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به اَهل

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
اتَّقُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
اللَّهَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
لانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل
تُخْزُونِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)اَهل

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

الحجر: 71

الحجر 71: قالَ هؤُلاءِ بَناتِی إِنْ کُنْتُمْ فاعِلِینَ

ترجمه

انصاریان: [لوط] گفت: اگر مى‌خواهيد [كار درست و معقولى‌] انجام دهيد، اينان دختران منند [كه براى ازدواج مناسبند.]

مکارم: گفت: «دختران من حاضرند، اگر مى‌خواهيد كار صحيحى انجام دهيد (با آنها ازدواج كنيد، و از گناه و آلودگى بپرهيزيد!)»

احسن الحدیث: گفت: اينها دختران منند اگر قصدى داريد؟

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 2 روایت میباشد

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): فَلَمَّا دَخَلَ جبرئیل (علیه السلام) وَ الملائکه مَعَهُ بَیْتَ لُوطٍ (علیه السلام) وَثَبَتِ امْرَأَتُهُ عَلَی السَّطْحِ فَأَوْقَدَتْ نَاراً فَعَلِمُوا أَهْلُ الْقَرْیَةِ وَ أَقْبَلُوا إِلَیْهِ مِنْ کُلِّ نَاحِیَةٍ کَمَا حَکَی اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ وَ جاءَهُ قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ أَیْ یُسْرِعُونَ وَ یَعْدُونَ فَلَمَّا صَارُوا إِلَی بَابِ الْبَیْتِ قالُوا یَا لُوطُ (علیه السلام) أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۵۴۴ بحارالأنوار، ج۱۲، ص۱۵۶

الصّادقین (علیه السلام): إِنَّ جبرئیل (علیه السلام) لَمَّا أَتَی لُوطاً (علیه السلام) فِی هَلَاکِ قَوْمِهِ فَدَخَلُوا عَلَیْهِ وَ جَاءُوا قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ قَامَ فَوَضَعَ یَدَهُ عَلَی الْبَابِ ثُمَّ نَاشَدَهُمْ فَقَالَ اتَّقُوا اللهَ وَ لا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ ثُمَّ عَرَضَ عَلَیْهِمْ بَنَاتِهِ نِکَاحا.

امام باقر و امام صادق (علیها السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۵۴۴ بحارالأنوار، ج۱۲، ص۱۶۰

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 71 سوره الحجر تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (لُوطٍ) هٰؤُلاءِ بَناتِي (لُوطٍ) إِنْ كُنْتُمْ (أَهْلُ) فاعِلِينَ

خطاب آیه

آیه 71 سوره الحجر در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به هُم(اَهل)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
هٰؤُلاءِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(اَهل)
بَناتِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(اَهل)
إِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(اَهل)
كُنْتُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(اَهل)
فاعِلِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(اَهل)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

الشعراء: 168

الشعراء 168: قالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمْ مِنَ الْقالِینَ

ترجمه

انصاریان: [لوط] گفت: بى‌ترديد من از كار زشت شما به شدت متنفرم.

مکارم: گفت: «من دشمن سرسخت اعمال شما هستم!

احسن الحدیث: گفت: من از دشمنان كار شما هستم.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 168 سوره الشعراء تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (لُوطُ) إِنِّي (لُوطُ) لِعَمَلِكُمْ (قَوْمُ) مِنَ الْقالِينَ

خطاب آیه

آیه 168 سوره الشعراء در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به هُم(قوم)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنِّينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(قوم)
لِعَمَلِكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(قوم)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(قوم)
الْقالِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)هُم(قوم)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

الشعراء: 169

الشعراء 169: رَبِّ نَجِّنِی وَ أَهْلِی مِمَّا یَعْمَلُونَ

ترجمه

انصاریان: پروردگارا! مرا و خانواده‌ام را [از آثار، وزر و وبال‌] آنچه انجام مى‌دهند، نجات بده؛

مکارم: پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اينها انجام مى‌دهند رهايى بخش!»

احسن الحدیث: پروردگارا مرا و خانواده‌ام را از آنچه مى‌كنند نجاتم بده.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 169 سوره الشعراء تعداد 4 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

رَبِّ نَجِّنِي (رَبِّ) (لُوطُ) وَ أَهْلِي (لُوطُ) مِمَّا يَعْمَلُونَ (قَوْمُ)

خطاب آیه

آیه 169 سوره الشعراء در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به رَبّ

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
رَبِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
نَجِّنِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
أَهْلِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
مِمَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
يَعْمَلُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 28

العنکبوت 28: وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِینَ

ترجمه

انصاریان: و لوط را [نيز فرستاديم‌]، آن گاه به قومش گفت: شما كار بسيار زشتى مرتكب مى‌شويد كه پيش از شما هيچ يك از جهانيان آن را انجام نداده‌اند.

مکارم: و لوط را فرستاديم هنگامى كه به قوم خود گفت: «شما عمل بسيار زشتى انجام مى‌دهيد كه هيچ يك از مردم جهان پيش از شما آن را انجام نداده است!

احسن الحدیث: لوط را بسوى قومش فرستاديم، به آنها گفت: شما مرتكب عمل لواط مى‌شويد كه پيش از شما احدى از جهانيان چنان نكرده است.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 1 روایت میباشد

الصّادق (علیه السلام): تُحْفَةُ الْإِخْوَانِ: قَالَ الْإِمَامُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ (علیه السلام): وَ کَانَ أَهْلُ الْمُؤْتَفِکَاتِ مِنْ أَجَلِّ النَّاسِ وَ کَانُوا فِی حُسْنٍ وَ جَمَالٍ فَأَصَابَهُمُ الْغَلَا وَ الْقَحْطُ، فَجَاءَهُمْ إِبْلِیسُ اللَّعِینُ وَ قَالَ لَهُمْ: إِنَّمَا جَاءَکُمُ الْقَحْطُ لِأَنَّکُمْ مَنَعْتُمُ النَّاسَ مِنْ دُورِکُمْ وَ لَمْ تَمْنَعُوهُمْ مِنْ بَسَاتِینِکُمُ الْخَارِجَةِ. فَقَالُوا: وَ کَیْفَ السَّبِیلُ إِلَی الْمَنْعِ؟ فَقالَ لَهُمُ: اجْعَلُوا السُّنَّةَ بَیْنَکُمْ إِذَا وَجَدْتُمْ غَرِیباً فِی بَلَدِکُمْ سَلَبْتُمُوهُ وَ نَکَحْتُمُوهُ فِی دُبُرِهِ حَتَّی أَنَّکُمْ إِذَا فَعَلْتُمْ ذَلِکَ لَمْ یَتَطَرَّقُوا عَلَیْکُمْ. قَالَ: فَعَزَمُوا عَلَی ذَلِکَ فَخَرَجُوا إِلَی ظَاهِرِ الْبَلَدِ یَطْلُبُونَ مَنْ یَجُوزُ بِهِمْ فَتَصَوَّرَ لَهُمْ إِبْلِیسُ اللَّعِینُ غُلَاماً أَمْرَدَ، فَتَزَیَّنَ فَحَمَلُوا عَلَیْهِ، فَلَمَّا رَأَوْهُ سَلَبُوهُ وَ نَکَحُوهُ فِی دُبُرِهِ، طَابَ لَهُمْ ذَلِکَ حَتَّی صَارَ هَذَا عَادَةً لَهُمْ فِی کُلِّ غَرِیبٍ وَجَدُوهُ حَتَّی تَعَدَّوْا مِنَ الْغُرَبَاءِ إِلَی أَهْلِ الْبَلَدِ وَ فَشَا ذَلِکَ لَهُمْ فِیهِمْ وَ ظَهَرَ ذَلِکَ مِنْ غَیْرِ انْتِقَامٍ بَیْنَهُمْ فَمِنْهُمْ مَنْ یُؤْتَی وَ مِنْهُمْ مَنْ یَأَتِی وَ أَوْحَی اللَّهُ تَعَالَی إِلَی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام): أَنِّی اخْتَرْتُ لُوطاً نَبِیّاً فَابْعَثْهُ إِلَی هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ. فَأَقْبَلَ إِبْرَاهِیمُ إِلَی لُوطٍ فَأَخْبَرَهُ بِذَلِکَ، ثُمَّ قَالَ: انْطَلِقْ إِلَی مَدَائِنِ سَدُومَ وَ ادْعُهُمْ إِلَی عِبَادَةِ اللَّهِ وَ حَذِّرْهُمْ أَمْرَ اللَّهِ وَ عَذَابَهُ وَ ذَکِّرْهُمْ بِمَا نَزَلَ بِقَوْمِ نُمْرُودَ بْنِ کَنْعَانَ. فَسَارَ لُوطٌ حَتَّی صَارَ إِلَی الْمَدَائِنِ فَوَقَفَ وَ هُوَ لَا یَدْرِی بِأَیِّهَا یَبْدَأُ، فَأَقْبَلَ حَتَّی دَخَلَ مَدِینَةَ سَدُومَ وَ هِیَ أَکْبَرُهُمْ وَ فِیهَا مَلِکُهُمْ، فَلَمَّا بَلَغَ وَسَطَ السُّوقِ قَالَ: یَا قَوْمِ، اتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِی وَ ازْجُرُوا أَنْفُسَکُمْ عَنْ هَذِهِ الْفَوَاحِشِ الَّتِی لَمْ تُسْبَقُوا إِلَی مِثْلِهَا وَ انْتَهُوا عَنْ عِبَادَةِ الْأَصْنَامِ فَإِنِّی رَسُولُ اللهِ إِلَیْکُمْ. فَذلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: وَ لُوطاً إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِینَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ وَ ما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ یَعْنِی عَنْ إِتْیَانِ الرِّجَالِ. وَ قَالَ فِی مَکَانٍ آخَرَ: أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ یَعْنِی الْحَذْفَ بِالْحَصَی وَ التَّصْفِیقَ وَ اللَّعْبَ بِالْحَمَامِ وَ تَصْفِیقَ الطُّیُورِ وَ مُنَاقَرَةَ الدُّیُوکِ وَ مُهَارَشَةَ الْکِلَابِ وَ مُهَارَبَةَ الرِّجَالِ وَ الْحَبَقَ فِی الْمَجَالِسِ وَ لَبْسَ الْمُعَصْفَرَاتِ فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ وَ بَلَغَ ذَلِکَ مَلِکَهُمْ فِی سَدُومَ فَقَالَ: ائْتُونِی بِهِ. فَلَمَّا وَقَفَ بَیْنَ یَدَیْهِ، قَالَ لَهُ: مَنْ أَنْتَ وَ مَنْ أَرْسَلَکَ وَ إِلَی مَنْ بُعِثْتَ؟ فَقَالَ لَهُ: أَمَّا اسْمِی فَلُوطٌ ابْنُ أَخِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام)، وَ أَمَّا الَّذِی أَرْسَلَنِی فَهُوَ اللَّهُ رَبِّی وَ رَبُّکُمْ، وَ أَمَّا مَا جِئْتُ بِهِ فَأَدْعُوکُمْ إِلَی اللَّهِ وَ أَنْهَاکُمْ عَنْ هَذِهِ الْفَوَاحِشِ. فَلَمَّا سَمِعَ ذَلِکَ مِنْ لُوطٍ وَقَعَ فِی قَلْبِهِ الرُّعْبَ وَ الْخَوْفَ، فَقَالَ لَهُ: إِنَّمَا أَنَا رَجُلٌ مِنْ قَوْمِی، فَسِرْ إِلَیْهِمْ فَإِنْ أَجَابُوکَ فَأَنَا مَعَهُمْ. قَالَ: فَخَرَجَ لُوطٌ مِنْ عِنْدِهِ وَ وَقَفَ عَلَی قَوْمِهِ وَ أَخَذَ یَدْعُوهُمْ إِلَی عِبَادَةِ اللَّهِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمَعَاصِی وَ یُحَذِّرُهُمْ عَذَابَ اللَّهِ حَتَّی وَثَبُوا عَلَیْهِ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ وَ قالُوا: لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا لُوطُ مِنْ هَذِهِ الدَّعْوَةِ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ أَیْ مِنْ بَلَدِنَا. قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمُ الْخَبِیثِ مِنَ الْقالِینَ أَیْ مِنَ الْمُبْغِضِینَ، رَبِّ نَجِّنِی وَ أَهْلِی مِمَّا یَعمَلُونَ یَعْنِی مِنَ الْفَواحِشِ. ثُمَّ قَامَ فِیهِمْ لُوطٌ عِشْرِینَ سَنَةً وَ هُوَ یَدْعُوهُمْ وَ تَوَفَّتِ امْرَأَتُهُ وَ کَانَتْ مُؤْمِنَةً فَتَزَوَّجَ بِأُخْرَی مِنْ قَوْمِهِ، وَ کَانَتْ قَدْ آمَنَتْ بِهِ یُقَالُ لَهَا قوابُ. فَقَامَ مَعَهَا أَعْوَاماً وَ هُوَ مَعَ ذَلِکَ یَدْعُوهُمْ إِلَی طَاعَةِ اللَّهِ. فَجَعَلُوا یَشْتُمُونَهُ وَ یَضْرِبُونَهُ حَتَّی بَقِیَ فِیهِمْ مِنْ أَوَّلِ مَا بُعِثَ إِلَی أَرْبَعِینَ سَنَةً فَلَمْ یُبَالُوا بِهِ وَ لَمْ یُطِیعُوهُ، فَضَجَّتِ الْأَرْضُ إِلَی رَبِّهَا وَ اسْتَغَاثَهُ الْأَشْجَارُ وَ الْأَطْیَارُ وَ الْجَنَّةُ وَ النَّارُ مِنْ فِعْلِهِمْ إِلَی اللَّهِ تَعَالَی فَأَوْحَی اللَّهُ تَعَالَی إِلَیْهِمْ: أَنِّی حَلِیمٌ لَا أَعْجَلُ عَلَی مَنْ عَصَانِی حَتَّی یَأْتِیَ الْأَجَلُ الْمَحْدُودُ. قَالَ: فَلَمَّا اسْتَخَفُّوا بِنَبِیِّ اللَّهِ وَ لَمْ یَذْهَبُوا إِلَی طَاعَتِهِ وَ دَامُوا عَلَی مَا کَانُوا فِیهِ مِنَ الْمَعَاصِی، أَمَرَ اللَّهُ تَعَالَی أَرْبَعَةً مِنَ الْمَلَائِکَةِ وَ هُمْ جَبْرَائِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ دَرْدَائِیلُ أَنْ یَمُرُّوا بِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ یُبَشِّرُونَهُ بِوَلَدٍ مِنْ سَارَةَ بِنْتِ هَارَازَ بْنِ نَاخُورَ وَ کَانَتْ قَدْ آمَنَتْ بِهِ حِینَ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْهِ النَّارَ بَرْداً وَ سَلَاماً، فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ: أَنْ تَزَوَّجْ بِهَا یَا إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام). قَالَ: فَجَاؤُوا عَلَی صُورَةِ الْبَشَرِ الْمُعْتَجِرِینَ بِالْعَمَائِمِ وَ کَانَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) لَا یَأْکُلُ إِلَّا مَعَ الضَّیْفِ. قَالَ: فَانْقَطَعَتِ الْأَضْیَافُ عَنْهُ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ، فَلَمَّا کَانَ بَعْدَ ذَلِکَ قَالَ: یَا سَارَةُ، قُومِی وَ اعْمَلِی شَیْئاً مِنَ الطَّعَامِ فَلَعَلِّی أَخْرُجُ عَسَی أَنْ أَلْقَی ضَیْفاً؟ فَقَامَتْ لِذَلِکَ وَ خَرَجَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فِی طَلَبِ الضَّیْفِ فَلَمْ یَجِدْ ضَیْفاً فَقَعَدَ فِی دَارِهِ یَقْرَأُ الصُّحُفَ الْمُنْزَلَةَ عَلَیْهِ فَلَمْ یُشْعِرْ إِلَّا وَ الْمَلَائِکَةُ قَدْ دَخَلُوا عَلَیْهِ مُفَاجَأَةً عَلَی خَیْلِهِمْ فِی زِینَتِهِمْ فَوَقَفُوا بَیْنَ یَدَیْهِ فَفَزِعَ مِنْ مُفَاجَأَتِهِمْ حَتَّی قالُوا سَلاماً. فَسَکَنَ خَوْفُهُ فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا إِبْرَاهِیمَ بِالْبُشْرَی قالُوا سَلَاماً وَ قَالَ تَعَالَی فِی آیَةٍ أُخْرَی: هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقالُوا سَلَاماً قالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ لِأَنَّهُ لَا یَعْرِفُ صُوَرَهُمْ فَرَحِبَ بِهِمْ وَ أَمَرَهُمْ بِالْجُلُوسِ وَ دَخَلَ عَلَی سَارَةَ، وَ قَالَ لَهَا: قَدْ نَزَلَتْ عِنْدَنَا أَرْبَعَةُ أَضْیَافٍ حِسَانِ الْوُجُوهِ وَ اللِّبَاسِ وَ قَدْ دَخَلُوا عَلَیَّ بِسَلَامِ الْأَبْرَارِ. فَقَالَ لَهَا: وَ حَاجَتِی أَنْ تَقُومِی وَ تَخْدِمِیهِمْ. فَقَالَتْ: عَهْدِی بِکَ یَا إِبْرَاهِیمُ وَ أَنْتَ أَغْیَرُ النَّاسِ. فَقَالَ: هُوَ کَمَا تَقُولِینَ غَیْرَ أَنَّ هَؤُلَاءِ أَعِزَّاءُ خِیَارٌ. ثُمَّ عَمَدَ إِبْرَاهِیمُ إِلَی عِجْلٍ سَمِینٍ فَذَبَحَهُ وَ نَظَّفَهُ وَ عَمَدَ إِلَی التَّنُّورِ فَسَجَرَهُ. فَوَضَعَ الْعِجْلَ فِی التَّنُّورِ حَتَّی اشْتَوَی وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: فَمَا لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِیذٍ وَ الْحَنِیذُ الَّذِی یَشْوِی فِی الْحُفْرَةِ وَ قَدِ انْتَهَی خُبْزُهُ وَ نِضَاجَتُهُ فَوَضَعَ إِبْرَاهِیمُ الْعِجْلَ عَلَی الْخِوَانِ وَ وَضَعَ الْخُبْزَ مِنْ حَوْلِهِ وَ قَدَّمَهُ إِلَیْهِمْ، وَ وَقَعَتْ سَارَةُ عَلَیْهِمْ تَخْدِمُهُمْ وَ إِبْرَاهِیمُ یَأْکُلُ وَ لَا یَنْظُرُ إِلَیْهِمْ، فَلَمَّا رَأَتْ سَارَةُ ذَلِکَ مِنْهُمْ قَالَتْ: یَا إِبْرَاهِیمُ إِنَّ أَضْیَافَکَ هَؤُلَاءِ لَا یَأْکُلُونَ شَیْئاً. فَقَالَ لَهُمْ إِبْرَاهِیمُ: أَلَا تَأْکُلُونَ. وَ دَخَلَهُ الْخَوْفُ مِنْ ذَلِکَ وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: فَلَمَّا رَأَی أَیْدِیَهُمْ لَا تَصِلُ إِلَیْهِ نَکِرَهُمْ وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً أَیْ أَضْمَرَ مِنْهُمْ خَوْفاً. ثُمَّ قَالَ إِبْرَاهِیمُ: لَوْ عَلِمْتُ أَنَّکُمْ مَا تَأْکُلُونَ مَا قَطَعْنَا الْعِجْلَ عَنِ الْبَقَرَةِ. فَمَدَّ جَبْرَائِیلُ یَدَهُ نَحْوَ الْعِجْلِ وَ قَالَ: قُمْ بِإِذْنِ اللَّهِ تَعَالَی. فَقَامَ وَ أَقْبَلَ نَحْوَ الْبَقَرَةِ حَتَّی الْتَقَمَ ضَرْعَهَا. فَعِنْدَ ذَلِکَ اشْتَدَّ خَوْفُ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) وَ قَالَ: إِنَّا مِنْکُمْ وَجِلُونَ قالُوا لا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُکَ بِغُلامٍ عَلِیمٍ قالَ أَ بَشَّرْتُمُونِی عَلی أَنْ مَسَّنِیَ الْکِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ قالُوا بَشَّرْناکَ بِالْحَقِّ فَلا تَکُنْ مِنَ الْقانِطِینَ قالَ وَ مَنْ یَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ قَالَ: وَ کَانَتْ سَارَةُ قَائِمَةً فَلَمَّا سَمِعَتْ قَالَتْ: أَوَّاهُ. وَ هِیَ الصَّرَّةُ الَّتِی قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَها یَعْنِی ضَرَبَتْ وَجْهَهَا وَ قالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ أَیْ کَبِیرَةٌ لَمْ تَلِدْ؛ قالَتْ یا وَیْلَتی أَ أَلِدُ وَ أَنَا عَجُوزٌ وَ هذا بَعْلِی شَیْخاً إِنَّ هذا لَشَیْءٌ عَجِیبٌ قالُوا أَ تَعْجَبِینَ مِنْ أَمْرِ اللهِ رَحْمَتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الْبَیْتِ إِنَّهُ حَمِیدٌ مَجِیدٌ الْمَوْجُودُ ذُو الشَّرَفِ وَ الْمَجْدِ وَ الْکَرَمِ. وَ فِی رِوَایَةٍ أُخْرَی: وَ أَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قالُوا لا تَخَفْ إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی قَوْمِ لُوطٍ وَ امْرَأَتُهُ قائِمَةٌ تَخْدِمُهُمْ فَضَحِکَتْ أَیْ حَاضَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ وَ مِنْ وَراءِ إِسْحاقَ یَعْقُوبَ. فَإِسْحَاقُ قَدْ مَضَی عَلَیْهِ ثَمَانُونَ سَنَةً فَانْکَفَّ بَصَرُهُ وَ کَانَ مُلَازِماً لِمَسْجِدِهِ فَبَیْنَمَا هُوَ ذَاتَ یَوْمٍ جَالِسٌ إِلَی جَانِبِ امْرَأَتِهِ إِذْ رَاوَدَهَا فَضَحِکَتْ حَتَّی بَدَتْ نَوَاجِذُهَا، فَقَالَتْ زَوْجَتُهُ وَ اسْمُهَا رَبَابُ بِنْتُ لُوطٍ (علیه السلام) وَ قِیلَ: القَدْرَةُ یَا إِسْحَاقُ. فَقَالَ: نَعَمْ إِنْ شَاءَ اللَّهُ. فَوَاقَعَهَا فَحَمَلَتْ بِوَلَدَیْنِ ذَکَرَیْنِ وَ أَخْبَرَتْهُ بِحَمْلِهَا، فَقَالَ لَهَا إِسْحَاقُ: لَا تَعْجَبِی مِنْ ذَلِکَ لِأَنِّی رَأَیْتُ فِی أَوَّلِ عُمُرِی فِی الْمَنَامِ ذَاتَ لَیْلَةٍ کَأَنَّهُ خَرَجَتْ مِنْ ظَهْرِی شَجَرَةٌ عَظِیمَةٌ خَضْرَاءُ لَهَا أَغْصَانٌ وَ فُرُوعٌ کُلُّ وَاحِدٍ مِنْهَا عَلَی لَوْنٍ، فَقِیلَ لِی فِی الْمَنَامِ: هَذِهِ الْأَغْصُانُ أَوْلَادُکَ الْأَنْبِیَاءُ عَلَی قَدْرِ أَنْوَارِهِمْ فَانْتَبَهْتُ فَزِعاً مَرْعُوباً، فَهَذَا تَأْوِیلُ رُؤْیَایَ. فَقَالَتْ زَوْجَتُهُ: یَا نَبِیَّ اللَّهِ وَ رَسُولَهُ، إِنَّهُمَا اثْنَانِ لِأَنَّهُمَا یَتَضَارَبَانِ فِی بَطْنِی کَالْمُتَخَاصِمَیْنِ. فَقَالَ إِسْحَاقُ: یَکُونُ خَیْراً إِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی. فَلَمَّا تَمَّتْ مُدَّةُ الْحَمْلِ وَضَعَتْهُمَا وَ أَحَدُهُمَا بِعَقِبِ صَاحِبِهِ، مُتَعَلَّقٌ بِعَقِبِهِ، فَسُمِّیَ یَعْقُوبَ لِأَنَّهُ بِعَقِبِ أَخِیهِ وَ الْآخَرُ اسْمُهُ عِیصٌ لِأَنَّهُ أَخَّرَ أَخَاهُ وَ تَقَدَّمَ عَلَیْهِ. وَ قِیلَ: إِنَّ سَارَةَ قَدْ مَضَی مِنْ عُمُرِهَا تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ سَنَةً وَ إِبْرَاهِیمَ ثَمَانِی وَ تِسْعُونَ، وَ حَمَلَتْ سَارَةُ بِإِسْحَاقَ فِی اللَّیْلَةِ الَّتِی خَسَفَ اللَّهُ فِیهَا قَوْمَ لُوطٍ. فَلَمَّا تَمَّتْ أَشْهُرُهَا وَ وَضَعَتْهُ فِی لَیْلَةِ الْجُمُعَةِ یَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ لَهُ نُورٌ شَعْشَعَانِیٌّ. فَلَمَّا سَقَطَ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ خَرَّ لِلَّهِ سَاجِداً ثُمَّ اسْتَوَی قَاعِداً وَ رَفَعَ یَدَهُ إِلَی السَّمَاءِ بِالثَّنَاءِ لِلَّهِ وَ التَّوْحِیدِ. قَالَ: فَأَخَذَتْ تَرَدَّدَ قَوْلُهَا: عَجُوزٌ عَقِیمٌ، وَ هِیَ لَا تَدْرِی أَنَّ هَؤُلَاءِ مَلَائِکَةٌ فَرَفَعَ جَبْرَائِیلُ طَرْفَهُ إِلَیْهَا وَ قَالَ لَهَا جَبْرَائِیلُ (علیه السلام): یَا سَارَةُ، کَذلِکِ قالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ فَلَمَّا فَرَغُوا مِنْ ذَلِکَ قَالَ لَهُمْ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام): فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ یَعْنِی مَا بَالُکُمْ بَعْدَ هَذِهِ الْبِشَارَةِ. قالُوا إِنَّا أُرْسِلْنا إِلی قَوْمٍ مُجْرِمِینَ یَعْنُونَ قَوْمَ لُوطٍ لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجارَةً مِنْ طِینٍ. قَالَ قَتَادَةُ: کَانَتْ حِجَارَةً مَخْلُوطَةً بِالطِّینِ، مَطْبُوخَةً فِی نَارِ جَهَنَّمَ، مُسَوَّمَةً یَعْنِی مُعَلَّمَةً. وَ قِیلَ: إِنَّهُ کَانَ مَکْتُوباً عَلَی کُلِّ حَجَرٍ اسْمُ صَاحِبِهِ مِنَ الْمُتْرِفِینَ (الْمُسْرِفِینَ) مِنْ قَوْمِ لُوطٍ فِی مَعَاصِیهِمْ. فَقَالَ: فَعَادَ جَبْرَائِیلُ إِلَی صُورَتِهِ حَتَّی عَرَفَهُ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَأَخْبَرَهُ أَنَّ هَذَا أَخِی مِیکَائِیلُ وَ هَذَانِ إِسْرَافِیلُ وَ دَرْدَائِیلُ. فَاغْتَمَّ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) شَفَقَةً عَلَی ابْنِ أَخِیهِ لُوطٍ وَ أَهْلِهِ، وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی حِکَایَةً عَنْ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) إِنَّ فِیها لُوطاً قالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیها لَنُنَجِّیَنَّهُ وَ أَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ کانَتْ مِنَ الْغابِرِینَ یَعْنِی مِنَ الْبَاقِینَ فِی الْعَذَابِ. ثُمَّ سَأَلَهُمْ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ فِی هَذِهِ الْمَدَائِنِ؟ قَالَ لَهُ جَبْرَائِیلُ: مَا فِیهَا إِلَّا لُوطٌ وَ ابْنَتَاهُ. فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: فَأَخْرَجْنا مَنْ کانَ فِیها مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فَما وَجَدْنا فِیها غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْراهِیمَ الرَّوْعُ أَیِ الْخَوْفُ وَ جَاءَتْهُ الْبُشْرَی یَعْنِی بِإِسْحَاقَ یُجادِلُنا فِی قَوْمِ لُوطٍ یَعْنِی مَا جَرَی بَیْنَهُ وَ بَیْنَ جَبْرَائِیلَ، یَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی: إِنَّ إِبْراهِیمَ لَحَلِیمٌ أَوَّاهٌ مُنِیبٌ یَعْنِی هُوَ مُؤْمِنٌ فِی الدُّعَاءِ مُقْبِلٌ عَلَی عِبَادَةِ رَبِّهِ. قَالَ: فَعِنْدَ ذَلِکَ قَالَ لِإِبْرَاهِیمَ (علیه السلام): یا إِبْراهِیمُ أَعْرِضْ عَنْ هذا إِنَّهُ قَدْ جاءَ أَمْرُ رَبِّکَ یَعْنِی عَذَابَهُ وَ إِنَّهُمْ آتِیهِمْ عَذابٌ غَیْرُ مَرْدُودٍ أَیْ غَیْرُ مَصْرُوفٍ. قَالَ: فَعِنْدَ ذَلِکَ قَالَ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام): یَا مَلَائِکَةَ رَبِّی وَ رُسُلَهُ، امْضُوا حَیْثُ تُؤْمَرُونَ. قَالَ: فَاسْتَوَتِ الْمَلَائِکَةُ عَلَی خَیْلِهِمْ وَ قَارَبَتْ مَدَائِنَ لُوطٍ وَقْتَ الْمَسَاءِ فَرَأَتْهُمْ رَبَابُ بِنْتُ لُوطٍ زَوْجَةُ إِسْحَاقَ (علیه السلام) وَ هِیَ الْکُبْرَی وَ کَانَتْ تَسْتَقِی الْمَاءَ. فَنَظَرَتْ إِلَیْهِمْ وَ إِذَا قَوْمٌ عَلَیْهِمْ جَمَالٌ وَ هَیْئَةٌ حَسَنَةٌ. فَتَقَدَّمَتْ إِلَیْهِمْ وَ قَالَتْ لَهُمْ: مَا لَکُمْ تَدْخُلُونَ عَلَی قَوْمٍ فَاسِقِینَ لَیْسَ فِیهِمْ مَنْ یُضِیفُکُمْ إِلَّا ذَلِکَ الشَّیْخَ وَ إِنَّهُ لَیُقَاسِی مِنَ الْقَوْمِ أَمْراً عَظِیماً. قَالَ: وَ عَدَلَتِ الْمَلَائِکَةُ إِلَی لُوطٍ وَ قَدْ فَرَغَ مِنْ حَرْثِهِ. فَلَمَّا رَآهُمْ لُوطٌ اغْتَمَّ لَهُمْ وَ فَزِعَ عَلَیْهِمْ مِنْ قَوْمِهِ. وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: فَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنا لُوطاً سِیءَ بِهِمْ وَ ضاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَ قالَ هذا یَوْمٌ عَصِیبٌ یَعْنِی: شَدِیدٌ شَرُّهُ. وَ قَالَ فِی آیَةٍ أُخْرَی: فَلَمَّا جاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ قالَ إِنَّکُمْ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ أَنْکَرَهُمْ لُوطٌ کَمَا أَنْکَرَهُمْ إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) فَقَالَ لَهُمْ لُوطٌ (علیه السلام): مِنْ أَیْنَ أَقْبَلْتُمْ؟ قَالَ لَهُ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام) وَ لَمْ یَعْرِفْهُ: مِنْ مَوْضِعٍ بَعِیدٍ وَ قَدْ حَلَّلْنَا بِسَاحَتِکَ، فَهَلْ لَکَ فِیهَا أَنْ تُضِیفَنَا فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ وَ عِنْدَ رَبِّکَ الْأَجْرُ وَ الثَّوَابُ؟ قَالَ: نَعَمْ، أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِنْ هَؤُلَاءِ الْقَوْمِ الْفاسِقِینَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ. فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ (علیه السلام): هَذِهِ وَاحِدَةٌ. وَ قَدْ کَانَ اللَّهُ تَعَالَی أَمَرَهُمْ أَنْ لَا یُدَمِّرُوهُمْ إِلَّا بَعْدَ أَرْبَعِ شَهَادَاتٍ تَحْصُلُ مِنْ لُوطٍ بِفِسْقِهِمْ وَ لَعْنَتِهِ عَلَیْهِمْ. ثُمَّ أَقْبَلُوا عَلَیْهِ وَ قَالُوا: یَا لُوطُ، قَدْ أَقْبَلَ عَلَیْنَا اللَّیْلُ وَ نَحْنُ أَضْیَافُکَ فَاعْمَلْ عَلَی حَسَبِ ذَلِکَ. فَقالَ لَهُمْ لُوطٌ: قَدْ أَخْبَرْتُکُمْ أَنَّ قَوْمِی یَفْسُقُونَ وَ یَأْتُونَ الذُّکُورَ شَهْوَةً وَ یَتْرُکُونَ النِّسَاءَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ: هَذِهِ ثَانِیَةٌ. ثُمَّ قَالَ لَهُمْ لُوطٌ: انْزِلُوا عَنْ دَوَابِّکُمْ وَ اجْلِسُوا هَیهُنَا حَتَّی یَشْتَدَّ الظَّلَامُ، ثُمَّ تَدْخُلُونَ وَ لَا یَشْعُرُ بِکُمْ مِنْهُمْ أَحَدٌ، فَإِنَّهُمْ {کَانُوا} قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِینَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ . فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ: هَذِهِ الثَّالِثَةُ. ثُمَّ مَضَی لُوطٌ بَعْدَ أَنْ أَسْدَلَ الظَّلَامُ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ إِلَی مَنْزِلِهِ، وَ الْمَلَائِکَةُ خَلْفَهُ حَتَّی دَخَلُوا مَنْزِلَهُ فَأَغْلَقَ عَلَیْهِمُ الْبَابَ، ثُمَّ دَعَا بِامْرَأَتِهِ یُقَالُ لَهَا قوابُ وَ قَالَ لَهَا: یَا هَذِهِ، إِنَّکِ عَصَیْتِ مُدَّةَ أَرْبَعِینَ سَنَةً وَ هَؤُلَاءِ أَضْیَافِی قَدْ مَلَؤُوا قَلْبِی خَوْفاً، اکْفِینِی أَمَرَهُمْ هَذِهِ اللَّیْلَةَ حَتَّی أَغْفِرَ لَکِ مَا مَضَی. قَالَتْ: نَعَمْ. قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: ضَرَبَ اللهُ مَثَلًا لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا صالِحَیْنِ فَخانَتاهُما وَ لَمْ یَکُنْ خِیَانَتُهُمَا فِی الْفِرَاشِ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَی لَا یَبْتَلِی أَنْبِیَائَهُ بِذَلِکَ، وَ لَکِنْ خِیَانَةُ امْرَأَةِ نُوحٍ (علیه السلام) أَنَّهَا کَانَتْ تَقُولُ لِقَوْمِهِ: لَا تَضْرِبُوهُ لِأَنَّهُ مَجْنُونٌ. وَ کَانَ مَلِکُ قَوْمِهِ رَجُلًا جَبَّاراً قَوِیّاً عَاتِیاً یُقَالُ لَهُ دَوْقِیلُ بْنُ عَوِیلَ بْنِ لَامَکَ بْنِ جَنَحٍ بْنِ قَابِیلَ وَ هُوَ أَوَّلُ مَنْ شَرِبَ الْخَمْرَ وَ قَعَدَ عَلَی الْأَسِرَّةِ وَ أَوَّلُ مَنْ أَمَرَ بِصَنْعَةِ الْحَدِیدِ وَ الرَّصَاصِ وَ النُّحَاسِ وَ أَوَّلُ مَنِ اتَّخَذَ الثِّیَابَ الْمَنْسُوجَةَ بِالذَّهَبِ، وَ کَانَ یَعْبُدُ هُوَ وَ قَوْمُهُ الْأَصْنَامَ الْخَمْسَ: وَدًّا وَ سُواعاً وَ یَغُوثَ وَ یَعُوقَ وَ نَسْراً. وَ هِیَ أَصْنَامُ قَوْمِ إِدْرِیسَ (علیه السلام)، ثُمَّ اتَّخَذُوا فِی کَثْرَةِ‌لْأَصْنَامِ حَتَّی صَارَ لَهُمْ أَلْفٌ وَ تِسْعُمِائَةِ صَنَمٍ عَلَی کَرَاسِیِّ الذَّهَبِ وَ أَسِرَّةٍ مِنَ الْفِضَّةِ مَفْرُوشَةٍ بِأَنْوَاعِ الْفُرُشِ الْفَاخِرَةِ، مُتَوِّجِینَ الْأَصْنَامَ بِتِیجَانٍ مُرَصَّعَةٍ بِالْجَوَاهِرِ وَ اللَّآلِئِ وَ الْیَوَاقِیتِ، وَ لِهَذِهِ الْأَصْنَامِ خَدَمٌ یَخْدِمُونَهَا تَعْظِیماً لَهَا. وَ خِیَانَةُ امْرَأَةِ لُوطٍ أَنَّهَا کَانَتْ إِذَا رَأَتْ ضَیْفاً لَیْلًا أَوْ نَهَاراً أَدْخَنَتْ. وَ إِذَا کَانَ اللَّیْلُ أَوْقَدَتْ فَعَلِمَ الْقَوْمُ أَنَّ هُنَاکَ ضُیُوفاً. فَلَمَّا کَانَ فِی تِلْکَ اللَّیْلَةِ خَرَجَتْ وَ بِیَدِهَا سِرَاجٌ کَأَنَّهَا تُرِیدُ أَنْ تَشْعَلَهُ وَ طَافَتْ عَلَی جَمَاعَةٍ مِنْ قَوْمِهَا وَ أَهْلِهَا وَ أَخْبَرَتْهُمْ بِجَمَالِ الْقَوْمِ وَ بِحُسْنِهِمْ. قَالَ: فَعَلِمَ لُوطٌ بِذَلِکَ فَأَغْلَقَ الْبَابَ وَ أَوْثَقَهُ وَ أَقْبَلَ الْفُسَّاقُ یُهْرَعُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ وَ مَکَانٍ وَ یُنَادُونَ حَتَّی وَقَفُوا عَلَی بَابِ لُوطٍ (علیه السلام) فَفَزَّعُوهُ وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ جَاءَهُ قَوْمُهُ یُهْرَعُونَ إِلَیْهِ أَی یُسْرِعُونَ إِلَیْهِ وَ مِنْ قَبْلُ کَانُوا یَعْمَلُونَ السَّیِّئاتِ قَالَ: فَنَادَاهُمْ لُوطٌ (علیه السلام) وَ قالَ: یا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتِی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُمْ یَعْنِی بِالزِّوَاجِ وَ النِّکَاحِ إِنْ آمَنْتُمْ فَاتَّقُوا اللهَ وَ لَا تُخْزُونِ فِی ضَیْفِی، یَعْنِی لَا تَفْضَحُونِی فِی ضِیَافَتِی أَ لَیْسَ مِنْکُمْ یَا قَوْمِ رَجُلٌ رَشِیدٌ أَیْ حَلِیمٌ یَأْمُرُکُمْ بِالْمَعْرُوفِ یَنْهاکُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ؟ فَقَالُوا لَهُ: لَقَدْ عَلِمْتَ ما لَنا فِی بَناتِکَ مِنْ حَقٍ یَعْنِی مِنْ حَاجَةٍ، وَ لَا شَهْوَةَ لَنَا فِیهِنَّ وَ إِنَّکَ لَتَعْلَمُ ما نُرِیدُ یَعْنی عَمَلَهُمُ الْخَبِیثَ وَ هُوَ إِتْیَانُ الذُّکُورِ. ثُمَّ کَسَرُوا الْبَابَ وَ دَخَلُوا، فَقَالُوا: یَا لُوطُ أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ یَعْنِی عَنِ النَّاسِ أَجْمَعِینَ. قَالَ: فَوَقَفَ لُوطٌ (علیه السلام) عَلَی الْبَابِ دُونَ أَضْیَافِهِ، وَ قَالَ: وَ اللَّهِ لَا أُسَلِّمُ أَضْیَافِی إِلَیْکُمْ وَ فِی عَرَقٍ یَضْطَرِبُ (یَضْرِبُ) دُونَ أَنْ تَذْهَبَ نَفْسِی أَوْ لَا أَقْدِرُ عَلَی شَیْءٍ، وَ ذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: لَوْ أَنَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکْنٍ شَدِیدٍ فَتَقَدَّمَ بَعْضُهُمْ إِلَیْهِ فَلَطَمَ وَجْهَهُ وَ أَخَذَ بِلِحْیَتِهِ وَ دَفَعَهُ عَنِ الْبَابِ. فَعِنْدَ ذَلِکَ قَالَ لُوطٌ: وَاهٍ لَوْ انَّ لِی بِکُمْ قُوَّةً أَوْ آوِی الی رُکْنٍ شَدِیدٍ قَالَ: فَرَفَعَ لُوطٌ (علیه السلام) رَأْسَهُ إِلَی السَّمَاءِ وَ قَالَ: إِلهِی خُذْ لِی مِنْ قَوْمِی حَقِّی وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً کَثِیراً. فَقَالَ جَبْرَائِیلُ لِإِسْرَافِیلَ: هَذِهِ الرَّابِعَةُ. ثُمَّ قَالَ جَبْرَائِیلُ: یا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّکَ لَنْ یَصِلُوا إِلَیْکَ فَأَبْشِرْ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْنَا. فَهَجَمَ الْقَوْمُ عَلَیْهِمْ وَ هُمْ یَقُولُونَ: أَ وَ لَمْ نَنْهَکَ عَنِ الْعالَمِینَ أَیْ لَا تُؤْوِی ضَیْفاً فَرَأَوْا جَمَالَ الْقَوْمِ وَ حُسْنَ وُجُوهِهِمْ فَبَادَرُوا نَحْوَهُمْ فَطَمَسَ اللَّهُ عَلَی أَعْیُنِهِمْ وَ إِذَا هُمْ عُمْیٌ لَا یُبْصِرُونَ وَ صَارَتْ وُجُوهُهُمْ کَالْقَارِ وَ هُمْ یَدُورُونَ وَ وُجُوهُهُمْ تُضْرَبُ الْحِیطَانَ، فَذَلِکَ قَوْلُهُ تَعَالَی: وَ لَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذابِی وَ نُذُرِ. قَالَ: وَ إِذَا نَفَرٌ آخَرُونَ قَدْ لَحِقُوا بِهِمْ وَ نَادَوْهُمْ إِنْ کُنْتُمْ قَضَیْتُمْ شَهْوَتَکُمْ مِنْهُمْ فَأَخْرِجُوا حَتَّی نَدْخُلَ وَ نَقْضِیَ شَهْوَتَنَا مِنْهُمْ. فَصَاحُوا: یَا قَوْمِ، إِنَّ لُوطاً أَتَی بِقَوْمٍ سَحَرَةٍ لَقَدْ سَحَرُوا أَعْیُنَنَا فَادْخُلُوا إِلَیْنَا وَ خُذُوا بِأَیْدِینَا فَدَخَلُوا وَ أَخْرَجُوهُمْ، وَ قَالُوا: یَا لُوطُ (علیه السلام) إِذَا أَصْبَحَ الصُّبْحُ نَأْتِیکَ وَ نُرِیکَ مَا تُحِبُّ؛ فَسَکَتَ عَنْهُمْ لُوطٌ حَتَّی خَرَجُوا. ثُمَّ قَالَ لُوطٌ (علیه السلام) لِلْمَلَائِکَةِ: بِمَاذَا أُرْسِلْتُمْ؟ فَأَخْبَرُوهُ بِهَلَاکِ قَوْمِهِ. فَقَالَ: مَتَی ذَلِکَ؟ فَقَالَ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام): إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ فَقَالَ جَبْرَائیِلُ (علیه السلام): اخْرُجِ الْآنَ یَا لُوطُ (علیه السلام) فَأَسْرِ بِأَهْلِکَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّیْلِ یَعْنِی فِی آخِرِ اللَّیْلِ وَ لا یَلْتَفِتْ مِنْکُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَکَ قَوْأَبٌ إِنَّهُ مُصِیبُها مَا أَصابَهُمْ مِنَ الْعَذَابِ. قَالَ: فَجَمَعَ لُوطٌ بَنَاتَهُ وَ أَهْلَهُ وَ مَوَاشِیَهُ وَ أَمْتِعَتَهُ فَأَخْرَجَهُمْ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام) مِنَ الْمَدِینَةِ، ثُمَّ قَالَ جَبْرَائِیلُ (علیه السلام): یَا لُوطُ قَدْ قَضَی رَبُّکَ أَنَّ دَابِرَ هَؤُلاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِینَ. فَقَالَتْ لَهُ امْرَأَتُهُ: إِلَی أَیْنَ تَخْرُجُ مِنْ دُورِکَ؟ فَأَخْبَرَهَا أَنَّ هَؤُلَاءِ رُسُلُ رَبِّی جَاءُوا لِهَلَاکِ الْمُدُنِ. فَقَالَتْ: یَا لُوطُ، وَ مَا لِرَبِّکَ مِنَ الْقُدْرَةِ حَتَّی یَقْدِرَ عَلَی هَلَاکِ هَؤُلَاءِ الْمَدَائِنِ السَّبْعِ. فَمَا اسْتَتَمَّتْ کَلَامَهَا حَتَّی أَتَاهَا حَجَرٌ مِنْ حِجَارَةِ السِّجِّیلِ فَوَقَعَ عَلَی رَأْسِهَا. وَ قِیلَ: إِنَّهَا بَقِیَتْ مَمْسُوخَةً حَجَراً أَسْوَدَ عِشْرِینَ سَنَةً ثُمَّ خَسَفَ بِهَا فِی بَطْنِ الْأَرْضِ. قَالَ: وَ خَرَجَ لُوطٌ (علیه السلام) مِنْ تِلْکَ الْمَدَائِنِ وَ إِذَا بِجَبْرَائِیلَ الْأَمِینِ قَدْ بَسَطَ جَنَاحَ الْغَضَبِ، وَ إِسْرَافِیلَ قَدْ جَمَعَ أَطْرَافَ الْمَدَائِنِ، وَ دَرْدَائِیلَ قَدْ جَعَلَ جَنَاحَهُ تَحْتَ تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ، وَ عِزْرَائِیلَ قَدْ تَهَیَّأَ لِقَبْضِ أَرْوَاحِهِمْ فِی حِرَابِ النِّیرَانِ حَتَّی إِذَا بَرَزَ عَمُودُ الصُّبْحِ، صَاحَ جَبْرَائِیلُ الْأَمِینُ بِأَعْلَی صَوْتِهِ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ کَافِرِینَ. وَ صَاحَ مِیکَائِیلُ مِنَ الْجَانِبِ الثَّانِی: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ فَاسِقِینَ. وَ صَاحَ إِسْرَافِیلُ مِنَ الْجَانِبِ الثَّالِثِ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ مُجْرِمِینَ. وَ صَاحَ دَرْدَائِیلُ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ ضالِّینَ. وَ صَاحَ جَبْرَائِیلُ بِأَعْلَی صَوْتِهِ: یَا بِئْسَ صَبَاحُ قَوْمٍ غافِلِینَ. قَالَ: فَقَلَعَ جَبْرَائِیلُ الْأَمِینُ - طَاوُوسُ الْمَلَائِکَةِ الْمُطَوَّقُ بِالنُّورِ ذُو الْقُوَّةِ - تِلْکَ الْمَدَائِنَ السَّبْعَ عَنْ آخِرِهَا مِنْ تَحْتِ تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ السُّفْلَی بِجَنَاحِ الْغَضَبِ حَتَّی بَلَغَ الْمَاءُ الْأَسْوَدُ ثُمَّ رَفَعَهَا بِجِبَالِهَا وَ دَوَابِّهَا وَ أَشْجَارِهَا وَ دُورِهَا وَ غُرَفِهَا وَ أَنْهَارِهَا وَ مَزَارِعِهَا وَ مَرَاعِیهَا حَتَّی انْتَهَی إِلَی الْبَحْرِ الْأَخْضَرِ الَّذِی فِی الْهَوَاءِ حَتَّی سَمِعَ أَهْلُ السَّمَاءِ صِیَاحَ صِبْیَانِهِمْ وَ نَبِیحَ کِلَابِهِمْ وَ صَقِیعَ الدِّیَکَةِ، فَقَالُوا: مَنْ هَؤُلَاءِ الْمَغْضُوبُ عَلَیْهِمْ؟ فَقِیلَ: هَؤُلَاءِ قَوْمُ لُوطٍ وَ لَمْ تَزَلْ کَذَلِکَ عَلَی جَنَاحِ جَبْرَائِیلَ وَ هِیَ تَرْتَعِدُ کَأَنَّهَا سَعَفَةٌ فِی رِیحٍ عَاصِفٍ تَنْتَظِرُ مَتَی یُؤْمَرُ بِهِمْ؟ فَنُودِیَ: دَرَّ الْقُرَی بَعْضَهَا عَلَی بَعْضٍ؟ فَقَلَّبَهَا جَبْرَائِیلُ الْأَمِینُ وَ جَعَلَ عَالِیَهَا سافِلَها فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ الْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوی فَغَشَّاها ما غَشَّی یَعْنِی مِنْ رَمْیِ الْمَلَائِکَةِ بِالْحِجَارَةِ مِنْ فَوْقِهِمْ. قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: وَ لَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِیَها سَافِلَها وَ أَمْطَرْنَا عَلَیْهَا حِجارَةً مِنْ سِجِّیلٍ مَنْضُودٍ یَعْنِی: مُتَابِعٍ بَعْضُهُ عَلَی بَعْضٍ وَ کُلُّ حَجَرٍ عَلَیْهِ اسْمُ صَاحِبِهِ. قَالَ: فَاسْتَیْقَظَ الْقَوْمُ وَ إِذَا هُمْ بِالْأَرْضِ تَهْوِی بِهِمْ مِنَ الْهَوَاءِ وَ النِّیرَانِ مِنْ تَحْتِهِمْ وَ الْمَلَائِکَةُ تَقْذِفُهُمْ بِالْحِجَارَةِ وَ هِیَ مَطْبُوخَةٌ بِنَارِ جَهَنَّمَ وَ هِیَ عَلَیْهِمْ کَالْمَطَرِ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِینَ. وَ رُوِیَ أَنَّ کُلَّ وَاحِدٍ کَانَ غَائِباً مِنْ تِلْکَ الْمَدَائِنِ وَ هُوَ عَلَی مِثْلِ حَالِهِمْ فِی دِینِهِمْ وَ فِعْلِهِمْ، أَتَاهُ الْحَجَرُ عَلَی رَأْسِهِ حَتَّی قَتَلَهُ. وَ کَانَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ یَقُولُ: إِنِّی لَأَسْمَعُ صَوْتَ الْقَوَاصِفِ مِنَ الرِّیحِ وَ الرُّعُودِ وَ أَحْسَبُ أَنَّهَا الْحِجَارَةُ الَّتِی وَعَدَ اللَّهُ بِهَا الظَّلَمَةَ، کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی: وَ مَا هِیَ مِنَ الظَّالِمِینَ بِبَعِیدٍ وَ قَوْلُهُ تَعَالَی: قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلی أَنْ یَبْعَثَ عَلَیْکُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِکُمْ یَعْنِی بِالْحِجَارَةِ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِکُمْ یَعْنِی الْخَسْفَ. قَالَ کَعْبٌ: وَ جَعَلَ یَخْرُجُ مِنْ تِلْکَ الْمَدَائِنِ دُخَانٌ أَسْوَدُ نَتِنٌ لَا یَقْدِرُ أَحَدٌ أَنْ یَشَمَّهُ لِنَتْنِ رَائِحَتِهِ وَ بَقِیَتْ آثَارُ الْمَدَائِنِ وَ الْقَوْمِ، یَعْتَبِرُ بِهَا کُلُّ مَنْ یَرَاهَا، فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ تَعَالَی: وَ لَقَدْ تَرَکْنا مِنْها آیَةً بَیِّنَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ. قَالَ: وَ مَضَی لُوطٌ إِلَی عَمِّهِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فَأَخْبَرَهُ بِمَا نَزَلَ بِقَوْمِهِ، فَذَلِکَ مَعْنَی قَوْلِهِ: وَ لُوطاً آتَیْناهُ حُکْماً وَ عِلْماً وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی کانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ إِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقِینَ.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۵۲ البرهان

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 28 سوره العنکبوت تعداد 6 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

وَ لُوطاً إِذْ قالَ (لُوطاً) لِقَوْمِهِ (لُوطاً) إِنَّكُمْ (قَوْمِ) لَتَأْتُونَ (قَوْمِ) الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكُمْ (قَوْمِ) بِها (الْفاحِشَةَ) مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمِينَ

خطاب آیه

آیه 28 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به قَوم

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لُوطاًنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِذْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
لِقَوْمِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِنَّكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
لَتَأْتُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الْفاحِشَةَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
مانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
سَبَقَكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
بِهانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
مِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
أَحَدٍنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الْعالَمِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 29

العنکبوت 29: أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِیلَ وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ فَما کانَ جَوابَ قَوْمِهِ إِلاَّ أَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ

ترجمه

انصاریان: آيا شما با مردان آميزش مى‌كنيد و راه [توالد و تناسل‌] را قطع مى‌نماييد و در محفل عمومى خود [در انظار يكديگر] اين كار بسيار زشت را مرتكب مى‌شويد. پس جواب قوم او جز اين نبود كه گفتند: اگر تو از راستگويانى عذاب خدا را براى ما بياور.

مکارم: آيا شما به سراغ مردان مى‌رويد و راه (تداوم نسل انسان) را قطع مى‌كنيد و در مجلستان اعمال ناپسند انجام مى‌دهيد؟! «اما پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند:» اگر راست مى‌گويى عذاب الهى را براى ما بياور!

احسن الحدیث: آيا شما به طرف مردان مى‌آئيد و راه تناسل را قطع مى‌كنيد؟! و در مجلس خود آن عمل ناپسند را مرتكب مى‌شويد؟ جواب قومش نبود مگو آنكه گفتند: اگر از راستگويانى عذاب خدا را براى ما بياور.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

روایتی ذیل این آیه ثبت نشده است

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 29 سوره العنکبوت تعداد 10 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

أَ إِنَّكُمْ (قَوْمِ) لَتَأْتُونَ (قَوْمِ) الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ (قَوْمِ) السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ (قَوْمِ) فِي نادِيكُمُ (قَوْمِ) الْمُنْكَرَ فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ (لُوطاً) إِلَّا أَنْ قالُوا (قَوْمِ) ائْتِنا (لُوطاً) (قَوْمِ) بِعَذابِ اللَّهِ إِنْ كُنْتَ (لُوطاً) مِنَ الصَّادِقِينَ

خطاب آیه

آیه 29 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 2 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به قَوم ، هُم(قوم) به اَنتَ(لوط)

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
أَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
إِنَّكُمْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
لَتَأْتُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الرِّجالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
تَقْطَعُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
السَّبِيلَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
وَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
تَأْتُونَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
فِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
نادِيكُمُنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
الْمُنْكَرَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)قَوم
فَمانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
كانَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
جَوابَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قَوْمِهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
إِلَّانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
أَنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
قالُوانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
ائْتِنانَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
بِعَذابِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
اللَّهِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
إِنْنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
كُنْتَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
مِنَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)
الصَّادِقِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُم(قوم)اَنتَ(لوط)

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

العنکبوت: 30

العنکبوت 30: قالَ رَبِّ انْصُرْنِی عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِینَ

ترجمه

انصاریان: گفت: پروردگارا! مرا بر اين مردم فسادكار يارى ده.

مکارم: (لوط) عرض كرد: «پروردگارا! مرا در برابر اين قوم تبهكار يارى فرما!»

احسن الحدیث: لوط گفت: پروردگارا مرا بر قوم مفسد پيروز گردان.

لینک به منابع

روایات ذیل آیه

این آیه دارای 7 روایت میباشد

آیا شما به سراغ مردان می‌روید و راه [بقای نسل انسان] را قطع می‌کنید و در مرکز اجتماعتان اعمال ناپسند انجام می‌دهید؟!» امّا پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: «اگر راست می‌گویی عذاب الهی را برای ما بیاور!»

الصّادقین (علیه السلام): إِنََّ إِبْلِیسَ أَتَاهُمْ فِی صُورَةٍ حَسَنَةٍ فِیهِ تَأْنِیثٌ عَلَیْهِ ثِیَابٌ حَسَنَةٌ فَجَاءَ إِلَی شَبَابٍ مِنْهُمْ فَأَمَرَهُمْ أَنْ یَقَعُوا بِهِ فَلَوْ طَلَبَ إِلَیْهِمْ أَنْ یَقَعَ بِهِمْ لَأَبَوْا عَلَیْهِ وَ لَکِنْ طَلَبَ إِلَیْهِمْ أَنْ یَقَعُوا بِهِ فَلَمَّا وَقَعُوا بِهِ الْتَذُّوهُ ثُمَّ ذَهَبَ عَنْهُمْ وَ تَرَکَهُمْ فَأَحَالَ بَعْضَهُمْ عَلَی بَعْض.

امام صادق (علیه السلام) و باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ الکافی، ج۵، ص۵۴۴/ نورالثقلین

آیا شما به سراغ مردان می‌روید و راه [بقای نسل انسان] را قطع می‌کنید و در مرکز اجتماعتان اعمال ناپسند انجام می‌دهید؟!» امّا پاسخ قومش جز این نبود که گفتند: «اگر راست می‌گویی عذاب الهی را برای ما بیاور!»

الصّادق (علیه السلام): عَنْ عَطِیَّةَ أَخِی‌أَبِی‌الْعُرَامِ قَال ذَکَرْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) الْمَنْکُوحَ مِنَ الرِّجَالِ فَقَالَ لَیْسَ یُبْلِی اللَّهُ بِهَذَا الْبَلَاءِ أَحَداً وَ لَهُ فِیهِ حَاجَةٌ إِنَ فِی أَدْبَارِهِمْ أَرْحَاماً مَنْکُوسَةً وَ حَیَاءُ أَدْبَارِهِمْ کَحَیَاءِ الْمَرْأَةِ قَدْ شَرِکَ فِیهِمُ ابْنٌ لِإِبْلِیسَ یُقَالُ لَهُ زَوَالٌ فَمَنْ شَرِکَ فِیهِ مِنَ الرِّجَالِ کَانَ مَنْکُوحاً وَ مَنْ شَرِکَ فِیهِ مِنَ النِّسَاءِ کَانَتْ مِنَ الْمَوَارِدِ وَ الْعَامِلُ عَلَی هَذَا مِنَ الرِّجَالِ إِذَا بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً لَمْ یَتْرُکْهُ وَ هُمْ بَقِیَّةُ سَدُومَ أَمَا إِنِّی لَسْتُ أَعْنِی بِهِمْ بَقِیَّتَهُمْ أَنَّهُ وَلَدُهُمْ وَ لَکِنَّهُمْ مِنْ طِینَتِهِمْ قَالَ قُلْتُ سَدُومُ الَّتِی قُلِبَتْ قَالَ هِیَ أَرْبَعُ مَدَائِنَ سَدُومُ وَ صَرِیمُ وَ لَدْمَاءُ وَ عُمَیْرَاءُ قَالَ فَأَتَاهُنَّ جَبْرَئِیلُ وَ هُنَّ مَقْلُوعَاتٌ إِلَی تُخُومِ الْأَرْضِ السَّابِعَةِ فَوَضَعَ جَنَاحَهُ تَحْتَ السُّفْلَی مِنْهُنَّ وَ رَفَعَهُنَّ جَمِیعاً حَتَّی سَمِعَ أَهْلُ سَمَاءِ الدُّنْیَا نُبَاحَ کِلَابِهِمْ ثُمَّ قَلَبَهَا.

امام صادق (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ الکافی، ج۵، ص۵۴۹

مرکز اجتماعتان

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنِ السَّکُونِیِّ عَنِ الصَّادِقِ عَنْ آبَائِهِ (علیهم السلام) أَنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) قَالَ الْخَذْفُ فِی النَّادِی مِنْ أَخْلَاقِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) ثُمَّ تَلَا وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ قَالَ هُوَ الْخَذْفُ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۷۱/ تهذیب الأحکام، ج۳، ص۲۶۲/ وسایل الشیعة، ج۵، ص۲۴۳/ مستدرک الوسایل، ج۳، ص۳۸۷/ الجعفریات، ص۱۵۷

مرکز اجتماعتان

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه): قَوْلُهُ وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ قَالَ هُمْ قَوْمُ لُوطٍ (علیه السلام) یَضْرِطُ بَعْضُهُمْ عَلَی بَعْض.

علیّ‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ نورالثقلین/ البرهان/ بحار الأنوار، ج۱۲، ص۱۵۲

مرکز اجتماعتان

الرّسول (صلی الله علیه و آله): عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ جَعْفَرٍ (علیه السلام) عَنْ آبَائِهِ (علیه السلام) أَنَّ النَّبِیَّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ رَأَی رَجُلًا یَخْذِفُ بِحَصَاةٍ فِی الْمَسْجِدِ فَقَالَ (صلی الله علیه و آله) مَا زَالَتْ تَلْعَنُهُ حَتَّی وَقَعَتْ ثُمَّ قَالَ الْخَذْفُ فِی النَّادِی مِنْ أَخْلَاقِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) ثُمَّ تَلَا قَوْلَهُ تَعَالَی وَ تَأْتُونَ فِی نادِیکُمُ الْمُنْکَرَ قَالَ هُوَ الْخَذْف.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۶۸ عوالی اللیالی، ج۱، ص۳۲۷/ نورالثقلین/ البرهان

مرکز اجتماعتان

الباقر (علیه السلام): زِیَادُ بْنُ الْمُنْذِرِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلَهُ رَجُلٌ وَ أَنَا حَاضِرٌ عَنِ الرَّجُلِ یَخْرُجُ مِنَ الْحَمَّامِ أَوْ یَغْتَسِلُ فَیَتَوَشَّحُ وَ یَلْبَسُ قَمِیصَهُ فَوْقَ الْإِزَارِ فَیُصَلِّی وَ هُوَ کَذَلِکَ قَالَ هَذَا عَمَلُ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ فَإِنَّهُ یَتَوَشَّحُ فَوْقَ الْقَمِیصِ فَقَالَ هَذَا مِنَ التَّجَبُّرِ قَالَ قُلْتُ إِنَّ الْقَمِیصَ رَقِیقٌ یَلْتَحِفُ بِهِ قَالَ نَعَمْ ثُمَّ قَالَ إِنَّ حَلَّ الْأَزْرَارِ فِی الصَّلَاةِ وَ الْخَذْفَ بِالْحَصَی وَ مَضْغَ الْکُنْدُرِ فِی الْمَجَالِسِ وَ عَلَی ظَهْرِ الطَّرِیقِ مِنْ عَمَلِ قَوْمِ لُوطٍ (علیه السلام).

امام باقر (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۰ تهذیب الأحکام، ج۲، ص۳۷۱/ البرهان

مرکز اجتماعتان

الرضا (علیه السلام): قَالَ الرِّضَا (علیه السلام) مَنْ أَلْقَی جِلْبَابَ الْحَیَاءِ فَلَا غَیْبَةَ لَه.

امام رضا (علیه السلام)-

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۱، ص۳۷۰ الذختصاص، ص۲۴۲/ نورالثقلین

اسباب نزول

اسباب نزولی ذیل این آیه ثبت نشده است.

ضمیر و مرجع ضمیر

در آیه 30 سوره العنکبوت تعداد 3 ضمیر قرار دارد که مراجع آن به قرار ذیل میباشد:

قالَ (لُوطاً) رَبِّ انْصُرْنِي (رَبِّ) (لُوطاً) عَلَي الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ

خطاب آیه

آیه 30 سوره العنکبوت در خطاب سطح1 دارای 1 خطاب میباشد: نَحنُ(خدا) به اَنتَ(پیامبر)

این آیه در خطاب سطح2 دارای 1 خطاب میباشد: هُوَ(لُوط) به رَبّ

این آیه دارای خطاب سطح3 نمی باشد.

این آیه دارای خطاب سطح4 نمی باشد.

کلمهمتکلم1مخاطب1متکلم2مخاطب2متکلم3مخاطب3متکلم4مخاطب4
قالَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)
رَبِّنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
انْصُرْنِينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
عَلَينَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
الْقَوْمِنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ
الْمُفْسِدِينَنَحنُ(خدا)اَنتَ(پیامبر)هُوَ(لُوط)رَبّ

موضوعات در آیه

جهت نمایش موضوعات ذیل این آیه، کلیک کنید

مطالب مرتبط
نمونه کد
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به بالقرآن است